သမီးထက် မိုက်တဲ့ အမေ

 သမီးထက် မိုက်တဲ့ အမေ

===================

နာမည် ‌ ဒေါ်လဲ့လဲ့မြိုင်၊ အသက်က ၅၂ ဆိုပေမယ် သန်တုန်း တောင့်တုန်း။ 

ယောက်ျားဆုံးတာ ကြာပြီဆိုတော့ ရှိသမျှ ထုခွဲ ရောင်းချစားသောက်ရင်း တိုက်တစ်လုံးတာ ကျန်တော့တယ်။ ဒါပေမယ့် ဒေါ်လဲ့လဲ့မြိုင်က လောင်းကစားရော (၂)လုံး (၃) လုံးဖက် လိုက်တော့ တိုက်တောင် ပေါင်ထားရပြီး။ သမီးလေးတစ်ယောက်ရှိတာ အသက်က ၂၀ ပဲရှိသေးတော့ အလုပ်က မရသေး။ နာမည် ဆုလဲ့ဝေ တဲ့။ အမေကို ချစ်တော့ အမေကို ဘာမှ မပြောရက်နဲ့ သားအမိ ၂ ယောက် လုံးပါး ပါးလာကြတယ်။

တိုက်ကို ပေါင်ထားတာက ဆုံးတဲ့ အဆင့်ရောက်နေပြီး။ ဉီးခိုင်ထွန်း ဆိုတာက သူဌေး။ ပိုက်ဆံက ဘယ်ရနေ ရနေမှန်းမသိ။ အသက်က ၄၀ ကျော်။ တိုက်ကို သူဆီပေါင်ထားရတာ။ အတိုးရော အရင်းရော မပေးနိုင်တာ ၆ လလောက်ရှိနေပြီ။

ဆုလဲ့ဝေ လေးက အမေကို မေးတယ်

“မေမေ သမီးတို့ တိုက်ကိစ္စ ဘယ်လို လုပ်ကြမလဲ”

“ဒီတိုက်ပေါ်က ဆင်းရမယ်ထင်တယ်”

“မပူပါနဲ့ သမီးရယ်၊ မေမေ စီစဉ်ထားပြီပါပြီး။ လုံးဝ မဆင်းရဘူး။”

“ဟုတ်လား၊ ဘယ်လို စီစဉ်ထားလည်း ပြောပြလေ”

“ဒါ့တော့ သမီး မသိချင်နဲ့ဉီး။ မဆင်းရတာ သေချာတယ်”

“ဟုတ်ကဲ့ပါ မေမေ”

ဒီလိုနဲ့ နောက်နေ့ အိမ်ကို ဉီးခိုင်ထွန်း ညနေ (၆) နာရီလောက်မှာ ရောက်လာတယ်။

မေမေနဲ့ ဧည့်ခန်းထဲမှာ ၂ မိနစ်လောက်ပဲ ထိုင်ပြီး မေမေအခန်းထဲ ဝင်သွားကြတယ်။ သမီးအခန်းနဲ့ မေမေအခန်းက ကပ်ရပ်ဆိုပေးမယ့် အသံလုံတွေ ဖြစ်လို့ ဘာသံမှ မကြားရဘူး။

ည ၈ နာရီလောက်ကျ ပြန်သွားတာ သိလိုက်ရတယ်။ မေမေကိုလည်း မမေးရက်ဘူး။

ဒီလိုနဲ့ ၃ ရက်ခြားတစ်ခါလောက် မေမေ အခန်းထဲကို ဉီးခိုင်ထွန်း လာပြီ (၂ နာရီ) လောက်နေပြီး ပြန်ပြန်သွားတယ်။ မေမေကို ဘာလာလုပ်လဲ ဆုလဲ့ဝေ အရမ်းသိချင်နေမိတယ်။ တိုက်က အုတ်နံရံတွေဆိုတော့ ချောင်းကြည့်ဖို့လည်း မဖြစ်နိုင်ဘူး ဖြစ်နေတယ်။

ဒီလိုနဲ့ ဆုလဲ့ဝေ အကြံကြီး ကြံတော့တယ်။

စပိုင်ကင်မရာ တစ်လုံးဝယ်။ အမေခန်းထဲ ထည့်ထားလိုက်တယ်။

ဒီညနေ ဉီးခိုင်ထွန်း မေမေဆီကို လာမယ်ဆိုတာ သိနေလို့လေ။

အဲ့ညက ဆုလဲ့ဝေ တစ်ယောက် အိပ်မပျော်။ စပိုင်ကင်မရာကနေ ဘာတွေ တွေ့ရမလဲ စိတ်လောနေပြီလေ။ ညက အိပ်မပျောတာနဲ့ မနက် (၉) နာရီလောက်မှာ ဆုလဲ့ဝေ နိုးလာတယ်။

ဒေါ်လဲ့လဲ့မြိုင်ကတော့ ထိအချိန်ဆို ဖဲဝိုင်းဆီ ပြေးပြီးလေ။

ဆုလဲ့ဝေ တစ်ယောက် စပိုင်ကင်မရာထဲက Memory Card ကိုထုတ်ပြီး တီဗီ နဲ့ဖွင့်ဖို့လုပ်နေချိန် လက်တွေပါ တုန်နေတော့တယ်။

အစပိုင်းမှာ ဘာမှ လုပ်ရှားမှု မရှိတဲ့ မေမေအခန်းကိုပဲ တွေ့နေတယ်။

ဒါနဲ့ မေမေနဲ့ ဉီးခိုင်ထွန်း ဝင်လာတဲ့နေရာထိအောင် ကျော်လိုက်တယ်။

ဆုလဲ့ဝေ ပျော်သွားတယ် စပိုင်ကင်မရာက တံခါးပိတ်လိုက်တဲ့ အသံကအစ ကြားနေရလို့။

အခန်းထဲကို ဉီးခိုင်ထွန်းနဲ့ ဒေါ်လဲ့လဲ့မြိုင်တို့ ရောက်တော့ ဘာမှ မပြောကြဘူး။ မေမေက ကုတင်တိုင်မှာ မှီရပ်နေတယ်။ ဉီးခိုင်ထွန်းက မေမေကို ပါးရိုက်ချလိုက်တယ်။ ပြီးတော့မှ

“စောက် ဖာသည်မ ခွေးမ နင် ငါ့ပိုက်ဆံတွေကို ဖြုန်းနေတာ များနေပြီး” တဲ့

မေမေကတော့ “ဟုတ်ပါတယ်ရှင် ကျမ မှားပါတယ်။ သခင် ခိုင်းလိုရာ ခိုင်းပါ” တဲ့

ဆုလဲ့ဝေ တစ်ယောက် မျက်လုံးပြူးသွားတယ်။ သူထင်တာက ဉီးခိုင်ထွန်းတစ်ယောက် သူ့အမေကို လာလိုးနေတယ် ထင်ထားတာ။ ခုတော့ ဆုလဲ့ဝေ မမြင်ဘူးတာတွေကို စတွေ့လိုက်ရတယ်လေ။

ဆက်ကြည့်တော့ ဉီးခိုင်ထွန်းက မေမေကို ကုတင်စောင်းမှာ ကြိုးတုပ်နေတာ တွေ့လိုက်ရတယ်။

ပြီးတော့ မေမေပါးစပ်ထဲကို လီးအတုပါတဲ့ ခါးပတ်တစ်ခုထည့်ပြီး ပါးစပ်ကို ပိတ်ချည်ထားလိုက်တယ်။

လီးတုက မေမေ လည်းချောင်းမှာပါ အရာပေါ်နေပြီ။ မေမေလည်း မျက်လုံးပြူးပြူးနဲ့ ဉီးခိုင်ထွန်းကို မော့ကြည့်နေတယ်။ မေမေမျက်လုံးထဲမှာ စိတ်ဆိုးတဲ့အရောင် မတွေ့ရဘဲ တဏှာ မျက်လုံးတွေကို ဆုလဲ့ဝေ တစ်ယောက် အံသြစွာ တွေ့လိုက်ရတယ်။

ပြီးတော့ မေမေရဲ့ အင်္ကျီတွေကို ချွတ်နေတယ်။ လိုးတော့မှာလို့ ဆုလဲ့ဝေ ထင်နေတာ။ မဟုတ်ဘဲ မေမေနို့တွေကို ညှပ်အမဲလေးတွေနဲ့ ထိပ်ချောင်းလေးတေွကို ညှပ်လိုက်တာ တွေ့ရတော့ အံသြနေရတယ်။

ကုတင်တိုင်ကနေ ကြိုးဖြည်ပြီး မေမေကို ထမိန်ရော အဝတ်တွေ အကုန်ချွန်ခိုင်းနေတာ တွေ့နေရတယ်။

ပြီးတော့ မေမေကို ကုတင်ပေါ် ပလက်လှန် လှဲခိုင်းပြီး ကုတင်ထောင့်တွေနဲ့ ခြေတွေ လက်တွေကို ချည်ထားလိုက်တယ်။ မေမေ ပေါင်ကားကားထဲက စပတ်က ပြောင်ပြီးထွက်လာတယ်။ မေမေက အမွှေးတွေ ရိတ်ထားတော့ ရှင်းနေအောင် မြင်နေရတယ်။

ဉီးခိုင်ထွန်း မေမေကို တက်လိုးတော့မယ်လို ဆုလဲ့ဝေ ထင်နေတာ။ မေမေတို့ ပါးစပ်မှာလည်း လီးအတု စို့ခံရတော့ အော်နိုင်မယ်မထင်ဘူးပေါ့။ သူ့စိတ်ကူးနဲ့ အောကား ဆက်ရိုက်နေတာ။

သူ့ အထင်တွေ လွဲသွားတယ် ထိပ်မှာ အဖူးလိုတစ်ခုနဲ့ နောက်မှာ အမွှေးပွားလေးတွေနဲ့ တစ်ခု ယူလာပြီး မေမေ စအိုထဲ ထိုးထည့်လိုက်တာကို တွေ့ရတယ်။ ဆုလဲ့ဝေတစ်ယောက် ဖင်ဝလေး တွန့်သွားတဲ့အထိ ဖြစ်ပြီး သူ့ဖင်ဝ သူပြန်စမ်းကြည့်နေတာ။ ဆုလဲ့ဝေတစ်ယောက် ကြည့်ရင် စပတ်က အရေတွေ စိုလာတာကို သတိထားမိလိုက်တယ်။

မေမေကို ဖင်ထဲရော ပါးစပ်ရော အစို့ခံနေတာကို ကြည့်နေရင်း နို့တွေကို ညစ်နေမိတယ်။ နို့မှာက ညှပ်တွေနဲ့ မေမေတော်တော်ခံစားနေရမှာပဲလို့ တွေးနေမိတယ်။

ခုချိန်ထိ ဉီးခိုင်ထွန်းက အဝတ်တစ်ခုမှ ချွတ်တာ မတွေ့ရတော့ လိုးမှာ မဟုတ်ဘူးလို့ ထင်နေမိတယ်။

ခနနေတော့ Vibrator တစ်ခု ယူလာပြီး မေမေစပတ်ထဲထည့် တိပ်တွေနဲ့ ကပ်ထားလိုက်တယ်။

မေမေ တကိုယ်လုံး တုန်တက်လာတာ တွေ့နေရတယ်။

အသံမထွက်တော့ မေမေ ဘယ်လိုခံစားနေရလဲ မသိရဘူး ဖြစ်နေတယ်။

ခနနေတော့ မေမေကို ကြိုးတွေ ဖြည်ပေးလိုက်တယ်

တပ်ထားတာတွေတော့ မဖြုတ်ပေးသေးပဲ မေမေကို နောက်ပြန် လက်ထပ်ခတ်ထားလိုက်တယ်

မေမေကတော့ ကုတင်ပေါ်မှ လူးနေတာပဲ။

ဉီးခိုင်ထွန်းကတော့ ကုတင်ဘေးက ဆက်တီပေါ်မှာ ထိုင်ရင်း ဘီယာသောက်နေတာကို တွေ့နေရတယ်။

ခနနေတော့ မေမေလည်း ရအောင် ထလာတာကို တွေ့ရပြီး၊ ကုတင်ပေါ်ကဆင်းပြီး ဉီးခိုင်ထွန်းဆီ လေးဘောက်ထောက်သွားနေတယ်။

ဆုလဲ့ဝေ တစ်ယောက် မေမေ ဘာဆက်လုပ်ခံရမလဲလို့ ရင်ဖတ်လေးဖိပြီး ကြည့်နေမိတယ်။

ဉီးခိုင်ထွန်းရှေ့ရောက်တော့ မေမေပါးစပ်ထဲက လီးတုကို ထုတ်ပေးလိုက်တာ တွေ့ရတယ်။ အဲ့တော့မှ မေမေ အသက်ရှုတာ တွေ့ရပြီ စကားပြောဖို့ အားယူနေတယ်။

ပြီးတော့မှ “သခင်ရယ် ကျွန်မ အရမ်းထန်နေလို့ သခင်ရဲ့ လီးကို စုပ်ခွင့်ပြုပါ” တဲ့ သနားစရာ မျက်နှာလေးနဲ့ တောင်းပန်နေတာကို တွေ့ရတယ်။ ဉီးခိုင်ထွန်းက

“ဖာသည်မ လီးဆာနေပြီလား”

မေမေကတော့ မျက်နှာလေး အညှိးသားနဲ့ 

“သခင်ရဲ့ လီးကို ဆာတာပါ” 

“တခြားသူ လီးကို စိတ်မကူးပါဘူး”

ဖြန်းခနေအောင် မေမေပါးကို ရိုက်လိုက်ပြီး

“တခြားသူကို စိတ်ကူးသေးတယ်ပေါ့”

“မကူးပါဘူးရှင့် စကားအဖြစ်ပြောတာပါ”

“အင်း” “လီးဆာရင် ခွေးမဘာသာ လာစုပ်၊ ငါကတော့ ပုဆိုး မချွတ်ပေးဘူး”

မေမေလည်း ကြမ်းပြင်ထိ ခေါင်းငုံပြီး ပုဆိုးအောက်ဝင်ကာ လီးစုပ်နေတော့တယ်။ ပုဆိုးမချွတ်တော့ ဉီးခိုင်ထွန်းရဲ့ လီးကို မမြင်ရတော့ ဆုလဲ့ဝေ တစ်ယောက် အသည်းတွေယားနေတယ်။

ခဏနေတော့ မေမေခေါင်းပြန်ထွက်လာပြီး ပါးစပ်ဝမှ အဖြူစတေွ‌ တွေ့လိုက်ရတယ်။

ဉီးခိုင်ထွန်းလည်း ထပြီး ပုဆိုးပြင်ဝတ် မေမေကို လက်ထိပ်ဖြုတ်ပေးပြီး အခန်းအပြင်ဘက် ထွက်သွားတော့တယ်။

ဒုတိယပိုင်း မျှော်...................

ဉီးကိုဉီး

သမီးထက် မိုက်တဲ့ အမေ (၂)

===================

 ဒေါ်လဲ့လဲ့မြိုင်တစ်ယောက် အခန်းထဲ ကျန်ခဲ့ချိန် သမီးရဲ့ စပိုင်ကင်မရာမှာ ဆက်မပါတော့လို့ ဆုလဲ့ဝေ တစ်ယောက် မသိရတာ။

ဉီးခိုင်ထွန်းက လက်ထိပ်ပဲ ဖြုတ်ပြီး ထွက်သွားတာဆိုတော့ စပတ်ထဲက Vibrator ရော၊ ဖင်ထဲက Tail ရောက ဝင်နေတုန်းဆိုတော့ စိတ်က ထိနေဆဲ။

စပတ်ထဲက Vibrator ကို ဖြုတ် ခုနက ပါးစပ်မှာ တပ်တဲ့ လီးတုနဲ့ တစ်ယောက်တည်း အာသာဖြေနေတာကို ဆုလဲ့ဝေ တစ်ယောက် မတွေ့လိုက်ရတာ။ ဉီးခိုင်ထွန်းက သူကို တစ်ခါမှ မလိုး။

ဒေါ်လဲ့လဲ့မြိုင်တစ်ယောက် စိတ်ထလာအောင် အလုပ်ခံရပြီး မိမိဘာသာပဲ စိတ်ဖြေနေရတာဆိုတော့ အလိုးခံချင်တာ ယားနေတာပဲ လီးစုပ် လရည်ပဲသောက်နေရတော့ အာသာက မပြေဖြစ်နေတာ။

တစ်ခြားတစ်ယောက်နဲ့ ကုန်းလို့ရပေမယ့် ဉီးခိုင်ထွန်းသိရင် နေစရာ အိမ်က ပျောက်မှာဆိုတော့ မလုပ်ရဲ။

ဒါတွေကို သမီးမသိ။ ဆုလဲ့ဝေ သိရင် ဘာတွေ ဆက်ဖြစ်မလဲ မစဉ်းစားရဲ။ သူ ဝါသနာကိုလည်း ဖျောက်မရ။ အိမ်ကျွေးကို ကျွန်ခံပြီး ဆပ်နေလို့ရပေးမယ့် သူမှာ တခြားအကြွေးတွေက ရှိနေသေးတာ။

ဖာခံပြီး ဆပ်ဖို့ကလည်း သူအသက်က ၅၂ ဆိုတော့ ဘယ်သူမှ ခေါ်လိုးမှာ မဟုတ်။ လျှောက်တာ တွေးနေတာ အပြင်အကြွေး သိန်း ၁၀၀ ကျော်ရှိနေတာကို ရင်ပူနေပြီလေ။

ဆုလဲ့ဝေ တစ်ယောက် အလုပ်ရသွားလို့ သားအမိ ၂ ယောက် စားသောက်ဖို့ နည်းနည်း အဆင်ပြေလာ သလို သမီး အိမ်မှာ မရှိချိန်ဆို အိမ်မှာ ဖဲဝိုင်းထောင်လို့ ပိုက်ဆံနည်းနည်း ပိုရလာတယ်။

တစ်ရက် သမီးက ရုံးမသွားဘူး။ ဒါကြောင့် အိမ်မှာ ဝိုင်းလည်း လုပ်မရဘူး။ နေ့လည် ထမင်းစားပြီးချိန် တီဗီရှေ့မှာ သားအမိ ၂ ယောက် ထိုင်နေတုန်း ဆုလဲ့ဝေက စမေးတယ်။

“မေမေ ... ဉီးခိုင်ထွန်းကို မေမေဆီ ဘာလာလုပ်လုပ်နေတာလဲ”

“သမီးတို့ အိမ်ကိစ္စကရော သူဘာ ပြောသေးလဲ”

ဒေါ်လဲ့လဲ့မြိုင်တစ်ယောက် စိတ်ထဲကနေ ပြောမိတယ် “မေမေကို ကျွန်ခံခိုင်းပြီး အိမ်ပေးထားလို့ပါပေါ့”

“သူက သဘောကောင်းလို့ ပေးနေထားတာ” လို့ အပြင်က ဖြေမိတယ်။

“ဒါဆို သူ နင်ချတဲ့နေ့ ဆင်းရမှာလေ မေမေ”

“သူ နင်မချအောင် ဘာလုပ်လို့ရမလဲ မေမေ”

“သမီး နိုင်ငံခြားမှာ အလုပ်သွားလုပ်ပြီး အိမ်ကို ပြန်ရွေးရမလား၊ ဒါပေမယ့် မေမေနဲ့ မခွဲနိုင်ဘူး”

ဒေါ်လဲ့လဲ့မြိုင်တစ်ယောက် ဆွံ့အနေမိတယ်။ ခေါင်းထဲ အကြွေး သိန်း ၁၀၀ ကျော်ကလည်း ရောက်လာတယ်။ ဒါပေမယ့် သမီး စိတ်ချမ်းသာအောင်

“အိမ်ကိစ္စကတော့ မပူပါနဲ့၊ မေမေ အကောင်းဆုံး လုပ်နေပါတယ် သမီးရယ်”

အဲ့ချိန်မှာပဲ အိမ်ရှေ့က ခေါင်းလောင်းသံ‌ ကလင် ကလင် ဆိုတာကြောင့် 

“သမီး တံခါး သွားဖွင့်ပေးလိုက်ပါဉီး၊ မေမေ မိတ်ဆွေတွေ ထင်တယ်”

ဆုလဲ့ဝေ တံခါးဖွင့်လိုက်ချိန်မှာတော့

ဒေါ်လဲ့လဲ့မြိုင် တစ်ယောက် “ဟင်”

တံခါးဝမှာ သူ့ သိန်း ၁၀၀ ကျော် ချီးထားတဲ့သူနဲ့ အနောက်မှာ ရဲ (၃) ယောက် ဝင်လာတယ်။

ဒေါ်လဲ့လဲ့မြိုင်တစ်ယောက် ဘာမှ မပြောနိုင်ခင်ပဲ

“ဒီမှာ ဒေါ်လဲ့လဲ့မြိုင်၊ ကျုပ် ငွေတွေကို (၃) ရက်အတွင်း ပြန်ဆပ်ပါ။ မဟုတ်လို့ကတော့ (၃) ရက်ကျော်တာနဲ့ ရဲစခန်းမှာ အမှုဖွင့်ပြီး ထောင်ထဲဝင်ဖို့ ပြင်ဆင်လိုက်ပါ”

“ဒီမှာ တရားရုံး နိုတစ်စာ” ဆိုပြီး ဒေါ်လဲ့လဲ့မြိုင်လက်ထဲ စာအိပ်တစ်ခု ထည့်ပေးလိုက်တယ်။

ဆုလဲ့ဝေတစ်ယောက် “မေမေ” လို့ ခေါ်ပြီး အမေကို ပြေးဖတ်ထားလိုက်တော့တယ်။

အကြွေးရှင်ပြန်သွားမှာ ဒေါ်လဲ့လဲ့မြိုင်လည်း သမီးကို ဖတ်ပြီး ငိုပဲနေတော့တယ်။

“မေမေ သမီးတို့ ဘယ်လို လုပ်ကြမလဲ”

ဒေါ်လဲ့လဲ့မြိုင်မှာ အဖြေမရှိ။ “မေမေ ထောင်ကျခံရတော့မှာပေါ့ သမီးရယ်၊ ဒါပေမယ့် သမီး တစ်ယောက်တည်း ကျန်ခဲ့မှာ၊ အဲချိန် ဉီးခိုင်ထွန်းကလည်း အိမ်သိမ်းလောက်တယ်။ မေမေမှာ အဖြေမရှိဘူး” ဆိုပြီး မျက်ရည်တွေတာ ကျနေတော့တယ်။

ဒီလိုနဲ့ ငူငူကြီး သားအမိ ၂ ယောက် အိမ်ရှေ့မှာ ထိုင်နေတုန်း ဉီးခိုင်ထွန်း ဝင်လာတယ်။

ဆုလဲ့ဝေ တွေပြီး ကြည့်နေပြီး စိတ်ကူးပေါ်လာတယ်။ ဒါကို ကယ်နိုင်တာ ဉီးခိုင်ထွန်းပဲ ရှိတယ်။

မေမေကို ထောင်ကျ မခံနိုင်ဘူး။ သူလည်း ဒီအိမ်က ဆင်းစရာ မလိုတဲ့ နည်းကို တွေ့သွားတယ်။

ဉီးခိုင်ထွန်းရဲ့ ခြေထောက်တေွကို ပြေးဖက်လိုက်ပြီး

“ဉီး ... မေမေကို ကယ်ပါဉီး”

“မေမေကို ကယ်ပါ”

ဉီးခိုင်ထွန်းက နားမလည်အောင် ကြည့်ပြီး

“ဘာဖြစ်လို့ ကယ်ရမှာလဲ ဟိုမှာ အကောင်းကြီးထိုင်နေတာကို”

ခြေထောက်ကို ဖက်ထားရာက မလွှတ်သေးပဲ

“ဉီးကယ်မှ ရမှာ၊ ခုနက ရဲတွေနဲ့ မေမေ အကြွေးရှင်ရောက်လာပြီး ၃ ရက်အတွင်း အကြွေး သိန်း ၁၀၀ မဆပ်ရင် မေမေကို ထောင်ချမယ်တဲ့။ မေမေကို ထောင်အကျ မခံနိုင်လို့ပါ။”

“အဲ့ အကြွေးတေွကို ဉီးဆပ်ပေးပါ”

“အဲ့ဒီအတွက် မေမေကို ကျွန်လို ဆက်ဆံတာတွေကို သမီးကိုလုပ်ပါ”

“မေမေကို မလုပ်ပါနဲ့တော့၊ သမီး ဉီးရဲ့ ကျွန် လုပ်ပေးပါမယ်”

“အကြွေးလည်း ဆပ်ပေးပါနော် ဉီး”

ဒေါ်လဲ့လဲ့မြိုင်တစ်ယောက် မျက်လုံးပြူးနေအောင် ကြည့်ပြီး

“သမီး ဒါတွေကို သိနေတာလား” တစ်ခွန်းပဲ ပြောနိုင်တော့တယ်။

ဉီးခိုင်ထွန်းတစ်ယောက် စဉ်းစားသလိုနဲ့

“အေးပါ ခြေထောက်ကို လွှတ်ဉီး၊ ထိုင်ပါရစေဉီး”

ဆက်တီမှာ ဝင်ထိုင်ရင်း ဒေါ်လဲ့လဲ့မြိုင်ကို ပါးတစ်ချက် လှမ်းရိုက်တယ်။

“ခွေးမ နင် ငါ့ပိုက်ဆံတွေ ဖြုန်းနေတာလား”

ဒေါ်လဲ့လဲ့မြိုင် ဘာမှ ပြန်မပြောနိုင်ခင် 

“ဉီးရယ် မေမေကို မနှိပ်စက်ပါနဲ့၊ မေမေအစား သမီးခံပါ့မယ်၊ အကြွေးပဲ ဆပ်ပေးပါနော်”

ဉီးခိုင်ထွန်း ဘာမှ ပြန်မပြော။

ဒေါ်လဲ့လဲ့မြိုင် မျက်ရည်တွေ ကျလာပြီး 

“သမီးရယ် မေမေမိုက်ပစ်တွေက သမီးခံစရာမလိုပါဘူး၊ မေမေပဲ ခံပါမယ်၊ မေမေ ထောင်ကျခံလိုက်မယ်လေ”

“မေမေ ထောင်ကျတော့ သမီးက ခွေးဖြစ်မှာပေါ့၊ နေစရာမရှိ၊ စားစရာမရှိနဲ့” ဆိုပြီး ဉီးခိုင်ထွန်း ခြေထောက်ကို သွားဖက်ပြီး 

“ဉီး မေမေ အပြစ်တွေ သမီး ခံပါမယ်၊ သမီးကို ကျွန်လို ဆက်ဆံပါ၊ သမီး နေပါ့မယ်၊ အိမ်ကနေ နင်မချပါနဲ့၊ အကြွေးတေွ ဆပ်ပေးပါနော်”

“မေမေကိုအရမ်းချစ်တယ်” “ထောင်ကျမခံနိုင်လို့ပါ”

ဉီးခိုင်ထွန်း အပြုံးတစ်ချက် ပွင့်လာတယ်။

ဒီလို ဖြစ်လာမယ်ဆိုတာကို သိနေလို့ ဒေါ်လဲ့လဲ့မြိုင် လောင်းကစား လုပ်နေတာကို တစ်ခွန်းမှ မတားခဲ့တာ။ သူတားရင် ဒေါ်လဲ့လဲ့မြိုင် မလုပ်ရဲတာကို သိပေမယ် မတားခဲ့တာ။

“အေး ဒီမှာ ဆုလဲ့ဝေ၊ နင်ကိုယ်နင် သိန်း ၁၀၀ နဲ့ ကျွန်မ အဖြစ်ရောင်းတာကိုတော့ ငါ့ သဘောတူတယ်၊ ဒါပေမယ့် နင်အမေကို‌တော့ အိမ်အကြွေးတွေ ရှိနေသေးတဲ့အတွက် ကျွန်အဖြစ် ဆက်ထားရလိမ့်မယ်။ ဒါကို နင် သသောတူရင် မနက်ဖြန် သိန်း ၁၀၀ လွဲပေးလိုက်မယ်”

ဆုလဲ့ဝေရော ဒေါ်လဲ့လဲ့မြိုင်ရော ဘာမှ ပြန်မပြောနိုင်အောင် ဆွံ့အသွားကြပြီး။ အခြေအနေက သားအမိ ၂ ယောက်စလုံး ကျွန် ဖြစ်မယ့် အရေးလေ။

ဒေါ်လဲ့လဲ့ဝေကတော့ အမေဆိုတဲ့ မေတ္တာနဲ့ 

“သမီး အပြင်မှာ ကြိုးစားနေပါ၊ အမေ ထောင်ပဲ အကျခံလိုက်မယ်၊ သမီးလေးကို ကျွန်ဇာတ်သွင်းမှာ အမေမမြင် မကြားရပါစေနဲ့”

ဆုလဲ့ဝေလည်း တွေးဝေနေတယ် သားအမိ ၂ ယောက်စလုံး ကျွန်ဇာတ်ဖြစ်မှာကို။ 

ဒါပေမယ့် မသိစိတ်က အမေကို နှိပ်စက်ခဲ့တာတွေကို ကြည့်ပြီး သူက ခံစားချင်စိတ်က ပိုများနေတယ်။ နောက်ဆုံး ဆုံးဖြတ်ချက်ချနိုင်အောင် သူကို ဒီစိတ်က တွန်းအားပေးလားတော့

“မေမေ ... မေမေကို သမီး မျက်စိအောက်က အပျောက်မခံနိုင်ဘူး၊ မေမေက ကျွန် လို နေခဲ့ဖူးတော့ မထူးတော့ဘူး၊ သမီးကိုပါ အမေ့ရှေ့မ ကျွန် လိုနေတာ အမေကြည့်ပေးပါ။ အမေနဲ့ သမီး ၂ ယောက်စလုံး ကျွန်မတွေလိုပဲ နေမယ်”

ဉီးခိုင်ထွန်းတစ်ယောက် သားအမိ ၂ ယောက် ပြောနေတာကို ပြုံးပြီး ကြည့်နေမိတယ်။ သူအတွက် သိန်း ၁၀၀ က ဘာမှ မဟုတ်ပေမယ့် အသက် ၂၀ အရွယ် ဆုလဲ့ဝေလို ကျွန်မလေး တစ်ယောက် အပိုရလာတဲ့ သူအတွက် အပိုဆုပေါ့။

ဒေါ်လဲ့လဲ့မြိုင်က မျက်ရည်တွေကျပြီး

“အမေ ကျွန်ခံတာတွေ သမီးသိနေတာ မေမေအတွက် ဘာမှ မဖြစ်ပေမယ့် သမီး ကျွန်ခံမှာကို အမေက ဘယ်လို မျက်လုံးနဲ့ ကြည့်ရမှာလဲ”

“သမီးလေး အမေလို ခံစားရမှာတွေကို စိုးရိမ်မိတာ”

“မေမေရယ် သမီးတို့ ဘဝက ဒီလိုပဲ နေရတော့မှာလေ၊ မေမေ ကျေနပ်လိုက်တော့”

ဉီးခိုင်ထွန်းထ ရပ်ပြီး “နင်တို့ ၂ ယောက်စလုံး သေချာပြီးလား”

ဆုလဲ့ဝေက “သေချာပါပြီ”။ ဒေါ်လဲ့လဲ့မြိုင်ကတော့ ဘာမှ မပြောဘဲ ခေါင်းကြီး ငိုက်ချလိုက်တယ်။

“သေချာပြီဆို မနက်ဖြန် မနက် ငါ့လာခဲ့မယ်၊ ၂ ယောက်စလုံး အသင့်ပြင်ထား”

“ပိုက်ဆံကတော့ ဆုလဲ့ဝေ အကောင့်ထဲပဲ လွဲပေးလိုက်မယ် ရလား”

ဆုလဲ့ဝေက ပျော်သွားတဲ့ မျက်လုံးနဲ့ “ကျေးဇူးတင်ပါတယ် ဉီးရယ်” တဲ့

မနက်ဖြန်အတွက် ဆုလဲ့ဝေ တစ်ယောက် ရင်ခုန်နေတယ်။ ည အိပ်ချန်ရောက်တော့ အမေခန်းကို ကူလာပြီး 

“အမေ”

“အိပ်ပျော်နေပြီလား”

“မအိပ်သေးပါဘူး၊ သမီးလေး လာ မေမေနား လာအိပ်”

ဆုလဲ့ဝေတစ်ယောက် အမေ ရင်ခွင်ထဲ ဝင်အိပ်ပြီး အမေကို ဖတ်ထားလိုက်တယ်”

“သမီးလေး မေမေကြောင့် သမီးလေး ကျွန်ဘဝ ရောက်တာ မေမေကို ခွင့်လွှတ်ပါနော်”

“သြော် မေမေရယ် မေမေ ဘာမှ မခံစားပါနဲ့ မေမေကို ချစ်လို့ ဒီလိုဘဝကို ‌ရွေးချယ်လိုက်တာပါ”

အမှန်က ဆုလဲ့ဝေက ဒီလို ခံစားချင်နေတာ .....

မနက် ၉:၀၀ နာရီ 

သားအမိ ၂ ယောက် နံနက်စားပြီ တီဗီ ထိုင်ကြည့်နေကြတယ်။

ဉီးခိုင်ထွန်း တစ်ယောက် ရောက်လာပြီ။

ဒေါ်လဲ့လဲ့မြိုင်ကတော့ မျက်နှာ မကောင်း။

ဆုလဲ့ဝေကတော့ “ဉီး ရောက်ပြီလား၊ လာထိုင်လေ”

ဉီးခိုင်ထွန်းကတော့ မျက်နှာ ထန်ထန်ဖြစ် “နင်တို့ ၂ ယောက်က ဘာတွေလဲဆိုတာ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် မသိကျဘူးလား”

“ဉီးရယ် ဉီးရဲ့ ကျွန်မတွေဆိုတာ သိပါတယ်၊ သမီးတို့ သားအမိက ဉီးရဲ့ ကျွန်တွေပါ”

အသက် ၂၀ အရွယ် ကောင်မလေးက ချွဲလိုက်တော့ ဉီးခိုင်ထွန်းတစ်ယောက် နည်းနည်း ပျော့သွားတယ်။

“ကဲ ပွဲစမယ်”

“နင်တို့က ဘာတွေလဲ”

“ကျွန်မတွေပါ”

“ဖြန်း” “ဖြန်း”

၂ ယောက်စလုံး ပါးရိုက်ခံလိုက်ရတယ်

“ပြန်ပြောစမ်း၊ နင်တို့က ဘာတွေလည်း”

“သခင်ရဲ့ ခွေးကျွန်မတွေပါ သခင်”

“ခွေးမတွေ”

“ရှင်”

“လာခဲ့ နင်တို့က ခွေးမတွေ ဆိုတော့ အမြီးပါမှ ပြည့်စုံမှာ” ဆိုပြီး နှစ်ယောက်စလုံး ဉီးခိုင်ထွန်းရှေ့ ဒူးထောက်နေကြတယ်။

“နင်တို့က ဘာတွေလဲ”

“ခွေးမတွေပါ သခင်”

“ခွေးတွေက အဝတ် မဝတ်ကျဘူးလေး”

“နင်တို့ ၂ ယောက်စလုံး အကုန်ချွတ်”

“ရှင်”

တစိမ်းတယောက်ရှေ့မှာ အမေရော သမီးပါ ကိုယ်တုန်းလုံးနဲ့ နေဖို့ အားမွေးနေကြတယ်။

ဆုလဲ့ဝေကတော့ အကုန်လုံး ချွတ်ပေးလိုက်တယ်။

ဒေါ်လဲ့လဲ့မြိုင်က တွန့်ဆုတ်တွန့်ဆုတ်နဲ့ ချွတ်နေတုန်း

“ဖြန်း” ဆို ဒေါ်လဲ့လဲ့မြိုင်ပါးကို ဉီးခိုင်ထွန်းက လှမ်းရိုက်လိုက်တာ

“ကြာတာ မြန်မြန်လုပ်”

“ဟုတ်ကဲ့ပါ ရှင့်”

သားအမိ ၂ ယောက်စလုံး မိမွေးတိုး ဖမွေးတိုင်း ဉီးခိုင်ထွန်းရှေ့ ဒူးလေး ထောက်နေရတယ်။

“ခွေးမတွေ ဟိုဘက်လှဲ့ လေးဘက်ထောက် ကုန်းလိုက်”

ဉီးခိုင်ထွန်း လက်ထက်မှာ အမြီး ၂ ခု ကိုင်ထားတယ်။

၂ ယောက်စလုံး ဉီးခိုင်ထွန်းကို ဖင်ပေးပြီး ကုန်းနေရတာ။

ဖင်ဝကို ချောဆီ တစ်ခုခု လောင်းချတယ်လို့ ဆုလဲ့ဝေ ခံစားရတယ်။

ပြီးတော့ ဖင်ပေါက်ထဲကို အမြီးတေွ ထိုးထည့်တာ ခံစားရမိတယ်။

ဆုလဲ့ဝေက အမေကို လှည့်ကြည့်ပြီး ပြုံးပြနေမိတယ်။

“၂ ယောက်စလုံး လိုက်ခဲ့” လို့‌ ပြောပြီး ဉီးခိုင်ထွန်း ဒေါ်လဲ့လဲ့မြိုင်ရဲ့ အခန်းထဲ ဝင်သွားတယ်။

သားအမိ ၂ ယောက် လေးဘက်ထောက် အမြီး တန်းလန်းလေးတွေနဲ့ အခန်းထဲ လိုက်ဝင်လာတဲ့အခါ

ဉီးခိုင်ထွန်းက ဒေါ်လဲ့လဲ့မြိုင်ကို လည်းပင်က ကိုင်ပြီး ကုတင်စောင်းမှာ ကြိုးတုပ်ထား လိုက်တယ်။

ဆုလဲ့ဝေက သူ့အမေကို ကြိုးတုပ်ပြီး သူကို ကြိုးတုပ်မယ် ထင်လို့ ငြိမ်နေတာ။

ဉီးခိုင်ထွန်းက သူလည်ပင်းကို လည်ပတ်နဲ့ ကြိုးတိုလေတစ်ခု လာပတ်ပေးလိုက်တယ်။

“အား ..... ဉီး”

လည်ပတ်ကြိုးကို ဆွဲပြီး အမေရှေ့မှ ထားထားတယ်။ ဘာဆက်ဖြစ်မလဲ ဆိုတာ ဆုလဲ့ဝေ ရင်ခုန်နေတာ။

သူထွက်ခဲ့တဲ့ အမေရဲ့ စပတ်လေးရှေ့မှ လေးဘက်ထောက်‌လေးဆိုတော့။

အဲ့ချိန်မှာပဲ ဉီးခိုင်ထွန်းက ဆုလဲ့ဝေ ဆံပင်ကို ဆွဲပြီး သူ့အမေစပတ်ကို ပွတ်တော့တာပဲ။

ဆုလဲ့ဝေလည် အမေ့စပတ်ကို မြင်နေရပြီး ယက်ပေးချင်နေကို အဲ့လို လုပ်တော့ လျှာထုပ်ပြီး ယက်ပေးနေမိတယ်။

ဒေါ်လဲ့လဲ့မြိုင်ခဗျာ သမီးရင်က စပတ်ယက်ပေးနေတော့ တဏှာစိတ်တွေ ကြွလာပြီး ကော့ကော့ ပေးနေတာ။

သားအမိ ၂ ယောက်စလုံးက တဏှာကြီးတာတော ခုမှပွင့်ထွက်လာကြတာလေ။

အမေစပတ်ကို ယက်နေရင် ဆုလဲ့ဝေ စပတ်ကနေ အရည်တွေ ကျနေပြီ၊ လေးဘက်ထောက် အမေ စပတ်ကို ယက်နေတော့ စပတ်ကလည်း နောက်ကို ပြူးထွက်နေတယ်။

ဖင်ထဲက အမြီးကလည်း လှုပ်နေတော့ စပတ်ထဲက ယားနေပြီ ဆုလဲ့ဝေ တစ်ယောက်။

အမေ စပက်ကို ယက်ရင်း စပတ်ဝကို တစ်ခုခု လာထိတယ်လို့ ခံမိလို့ လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ ဉီးခိုင်ထွန်းက နောက်ကနေ လိုးဖို့ ပြင်နေတာ။

ဉီးခိုင်ထွန်း လီးကြီး ဆုလဲ့ဝေ စပတ်ထဲ ထိုးထည့် လိုက်ချိန်မှာတော့ အမေ့စပတ်ကို အဆုံးထိ စုပ်ပေးလိုက်မိတာပဲ မှတ်မိလိုက်တယ်။

ပြီးပါပြီ

ဉီးကိုဉီး

ဆက်ရေးရင် ရှည်မှာ