မီးလျံကြားက ဇာမဏီ

 "မီးလျံကြားက ဇာမဏီ"

Episode 1

သည်နေ့ ဆယ်တန်းစာမေးပွဲအောင်စာရင်း ထွက်သည့်နေ့။ နုနုငယ် လေး အောင်စာရင်းက်ုကြည့်ရင်း ပီတိတွေ ဖြာဝေနေသည်။ နုငယ်လေးက ဂုဏ်ထူး ၃ ခုပါသည်။ Physics, Maths and Chemistry နုငယ်လေးက အတွက်အချက်နှင့် သချ်ာတွင် ပိုတော်သည်။ အိမ်က အတူနေ ဝမ်းကွဲ ညီမလေးက ကျသည်။ နုငယ်ကိုအရေးမလုပ်ဘဲ နုငယ်ဦးလေးက ညီမဝမ်းကွဲကို ကားဖြင့်ပြန်ခေါ်သွားသည်။ 

နုငယ် ဂုဏ်ထူး ၃ ခုနှင့် နှစ်ချင်းပေါက်အောင်မြင်သော်လည်း ဝမ်းသာဂုဏ်ယူမည့်သူမရှိပါ။ နုငယ်မိဘ နှစ်ယောက်လုံးက နုငယ် ၅ တန်းနှစ်က ဆုံးပါးသွားခဲ့သည်မို့ နုငယ်သည် အဖေ့ညီမ ဒေါ်လေးတို့အိမ်တွင် နေထိုင်ကြီးပြင်းခဲ့ရသည်။ နုငယ်ဖေဖေရှိစဥ်က သူ့ညီမမိသားစုကို အမြဲလိုအပ်တာထောက်ပံ့ပေးခဲ့သူဖြစ်ပြီး ယခင်က ဒေါ်လေးတို့စီးပွားရေးက သည်လောက်မကောင်းခဲ့။ အခုတော့ ဒေါ်လေးတို့က အရမ်းချမ်းသာနေပြီး နုငယ်က ဒေါ်လေးအိမ်က ထမင်းစား ကျွန်ခံဘဝ။ ဒေါ်လေးသမီး နုငယ် ညီမဝမ်းကွဲ ရှယ်လီဝင်း က နုငယ်နှင့်အတန်းတူပေမယ့် အခုတော့ သူက စာမေးပွဲကျသည်မို့ နုငယ်ပါးစပ်ပိတ်နေရုံသာ။ ဂုဏ်ယူဝင့်ကြွားနေလို့မဖြစ်။ 

ခမ်းနားသော တိုက်အိမ်ကြီးက တချိန်က နုငယ်မိဘများရဲ့အမွေအနှစ်တွေပါသည်ဟု အရပ်စကားကိုလဲ နုငယ်မကြာခဏ ကြားသိပေမယ့် မပြောရဲခဲ့ပါ။ တိုက်ဘေးက မလွယ်ပေါက်လေးကနေဝင်ပြီး မီးဖိုချောင်သို့ မြန်မြန်သွားရသည်။ 

ထမင်းချက်အစ်မကြီး ဒေါ်အေးမိ အလုပ်ရှုပ်နေလောက်ပြီ။ "ဟယ် နုငယ်လေး စာမေးပွဲအောင်လား" ဒေါ်အေးမိ မေးပေမယ့် နုငယ် ကျယ်ကျယ်ပြန်မဖြေရဲ။ "နုငယ်ဂုဏ်ထူး ၃ ခု ပါတယ် ဒေါ်မိကြီးရဲ့"

ဟယ် ဝမ်းသာလိုက်တာ နုငယ်လေးရယ် ကြည့်ပါအုံး ကျူရှင်မယူဘာမယူ ကျောင်းတက်ခွင့်ရဖို့တောင် မနည်းခွင့်တောင်းကျောင်းတက်ရသူက 3D အံမယ်လေး တော်လိုက်တာဟယ် ဒေါ်မိသမီးသာ ဖြစ်ပါစေတော့။ 

ဒေါ်မိ တိုးတိုး တိုးတိုး 

နုငယ်မျက်လုံးလေးက မီးဖိုခန်းအပေါက်ဝမှ ရိပ်ကနဲဝင်လာသော အဒေါ်ဖြစ်သူ ဒေါ်အေမီကျော်ကို လှမ်းမြင်လိုက်တယ်။ 

ဒေါ်အေးမိ ဘာပြောနေတာလဲ အပြောအဆိုဆင်ခြင်နော် ကျမသမီး ရှယ်လီ စိတ်ထိခိုက်မယ့် ကိစ္စတွေ နည်းနည်းမှ ထပ်မကြားချင်ဘူး 

အဒေါ်ရဲ့အသံစူးစူးအောက်မှာ နုငယ် ကိုယ်လေးကျုံ့ဝင်သွားသည်။ 

သို့သော် 

နုငယ်ရေ သမီးလေး 

နားကြားများ လွဲသလားနော်

ညနေကျရင် ဒေါ်လေးနှင့် သမီးသွားစရာ.တနေရာရှိတယ်။ 

ငါ့တူမ ကျောင်းဆက်တက်ဖို့ ကိစ္စလေ 

ဘုရားရေ ဘယ်အချိန်ကများ အပြောင်းအလဲတွေ ဖြစ်သွားပါလိမ့် 

နုငယ်ရင်ထဲတလှပ်လှပ် ခံစားမိသည်။ သြော် သူလဲငါ့အဖေရဲ့ညီမပဲလေ ငါ့ကိုချစ်ရှာမှာပါ။ ငါကျောင်းဆက်တက်ရမယ်ဆိုတော့ ငါသိပ်ဖြစ်ချင်တဲ့ အင်ဂျင်နီယာမကြီး ဖြစ်ရတော့မှာပေါ့။ 

နုငယ် ဝမ်းသာပျော်ရွှင်စွာ ဒေါ်လေးအေမီကို မော့ကြည့်မိတော့ ဒေါ်လေးကွယ်ဝှက်လိုက်သော မျက်ဝန်းထဲမှ အရိပ်အယောင်တချို့ နုငယ် မြင်ဖြစ်အောင် မြင်မိသည်။ 

ဝေခွဲမရသောစိတ်နှင့် ဇဝေဇဝါ။ 

ထိုနေ့က နုငယ် ဒေါ်လေးနှင့် နေရာတစ်ခုကိုသွားခဲ့သည်။ နုငယ်လေး ကျောင်းဆက်တက်ဖို့ဆိုသော အကြောင်းအရာနှင့် 

မှောင်ရီဝင် မိုးချုပ်စ ညနေခင်းမှ အစပြုခဲ့သည့် 

ထိုည ထိုည တစ်ည။ 

နုငယ် ဆယ်တန်းစာမေးပွဲအောင်စာရင်း ထွက်ခဲ့သည့်ရက်ရဲ့ ည။ 

မိုးတွေသည်းထန်စွာရွာသွန်းပြီး လေပြင်းမုန်တိုင်းကျရောက်သော ည။ 

**********************

တကယ်က ထိုညက လောကဓာတ်တခွင် အမှောင်ဆင်နေသည်။ လရောင်မလင်း ကြယ်ရောင်မဖြာသော ည ဖြစ်သည်။ 

ကောင်းကင်ပြိုတော့မလို မိုးတွေက ထစ်ချုန်းရွာနေသည်။ လေအဝှေ့မှာ သစ်ပင်တွေ ပြိုလဲပါတော့မတတ် လေပြင်းက ကြမ်းရှလွန်းသည်။ 

ခမ်းနားထည်ဝါလှသော သုံးထပ်တိုက်ကြီးတစ်ခု။ အပေါ်ဆုံးထပ်မှ ဝရံတာကျယ်ကြီးတစ်ခု။ 

မိုးသီးမိုးပေါက်များ တဖြောဖြောကျနေသည်။ ဝရံတာကြမ်းပြင်မှာ မိန်းမပျိုတစ်ယောက် ဒူးထောက်လျက်ရှိသည်။ မိန်းကလေးရဲ့ လက်တွေကို တဖက်တချက်စီတွင် ကြိုးဖြင့် ခပ်ကားကား တုပ်နှောင်ထားသည်။ မိန်းကလေးသည် အဝတ်မပါကိုယ်ထီးတည်းသာ။ ဖွံထွားစပြုသော ရင်သားအစုံကို ကြိုးဖြင့်တင်းကျပ်စွာချည်နှောင်ခံရပြီး ပြူးထွက်နေသည်။ 

ရင်သားအစုံဆီမှ ဂုန်နီကြိုးခပ်ကြမ်းကြမ်းတုတ်တုတ်တခုက မိန်းမပျိုလေးရဲ့ ပေါင်ကြားကနေ xပတ်ထဲနစ်ဝင်အောင် တင်းတင်းကျပ်ကျပ်ချည်နှောင်ထားပြန်သည်။ ပြင်းထန်သော မိုးစက်များအောက်တွင် မိန်းမပျိုလေး ခေါင်းမဖော်နိုင်။ တိုက်ရိုက်ထိမှန်နေသော မိုးစက်မိုးပေါက်များကြောင်း မျက်နှာနုနုလေးမှာ အရမ်းကိုနာကျင်နေသည်။ တချက်တချက် လျှပ်စီးအလက် ထစ်ချုပ်းသော မိုးခြိမ်းသံအကြား ဆံနွယ်ရှည်များ ဖြာကျနေသော ကောက်ကြောင်းလှလှ မိန်းမပျို။ ချုပ်နှောင်ခံ မိန်းမပျို။ 

မိန်းမပျိုသည် သူ့ဒုက္ခကို အော်ဟစ်တိုင်တည်လိုက်ချင်သည်။ တလောကလုံး ကြားအောင် အော်ဟစ်လိုက်ချင်ပေမယ့် အော်ခွင့်မရ။ မိန်းမပျိုရဲ့ပါးစပ်ထဲမှာ သရေလုံးအနက်ရောင်တလုံးထည့်ပြီး သရေလုံးကထွက်လာသော ဘတ်ကယ်ကြိုးတွေက တင်းတင်းကျပ်ကျပ်တပ်ထားသည်။ မိုးရေတွေအောက်မှာ မိန်းမပျိုက ဆို့နင့်သော နှလုံးသားဖြင့် ငိုကြွေးနေရှာသည်။ မျက်ရည်တွေက မိုးနှင့်အပြိုင်။ ပါးစပ်ထဲသရေဘောလုံး အထည့်ခံထားရသော ပါးစပ်မှ သားရေတွေတွေကျလျက်။ 

မိန်းမပျိုရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်သည် အချိန်တစ်ခုကြာညောင်းလာသည့်အခါ သည်ဒုက္ခကို ခံနိုင်ရည်မရှိတော့။ 

ထိုညက သူမ အရှုံးပေးခဲ့ရသည်။ မခံနိုင်လွန်းသည့် ကြမ်းတမ်းရက်စက်မှုကို နုနယ်လွန်းသည့် သူမ တောင့်မခံနိုင်ခဲ့ရှာပါ။ ထိုညက မိုးတခြိမ်းခြိမ်းအောက်မှာ ခွေးလည်ပတ်သံကြိုးတပ် ကိုယ်တုံးလုံးဖြင့် လူတစ်ယောက်ရဲ့ ​ခြေထောက်အောက် တိုးဝင်ခေါင်းဝှေ့ရင်း "သခင် ခိုင်းစေလိုရာ သူမ နာခံရိုကျိုးပါမည့်အကြောင်း" ဝတ်တွားခယခဲ့ရသည်။ 

နောက်တော့ အပျိုစင်သူမရဲ့ xပတ်ထဲ ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်း ထိုးသွင်းခံရပြီး သူမရဲ့အပေါက်မှန်သမျှ အတုအစစ်မျိုးစုံ ထိုးသွင်းခံရပြီး xရည်များ မျက်နှာပေါ်သို့ ကျရောက်လာပြီး သူမမျက်လုံးတွေ အားတင်းပြီးဖွင့်ကြည့်တော့ မိုးစဲခဲ့ပြီ။ ကြယ်ကလေးတစ်လုံးက ဟိုးဝေးဝေးကောင်းကင်မှာ ထွန်းလင်းရင်း။

လျပ်တစ်ချက် အပြက်မှာ သိမ်းငှယ်ရုပ် ဆေးမင်ကြောင်တစ်ခု။ မာကျောကျစ်လစ် ခွန်အားအပြည့်နှင့် ယောကျ်ားတစ်ယောက်ရဲ့လက်ဖျံက သားကောင်ကိုထိုးသုတ်မည့် မာန်ဝင့်နေသော သိမ်းငှက်ရုပ်တစ်ခု။ 

အချက်ပေါင်းများစွာ ပါးရိုက်ခံရတိုင်း သူမ သတိရမှတ်မိခဲ့သည့် တစ်ခုတည်းသော အရာ

သူမ မျက်နှာပေါ်သို့ အလင်းတန်းစူးစူရှရှများ 

အား 

ချွေးစေးတွေ ပြန်နေရင်း အိပ်ယာက လန့်နိုးလာသူ။ 

မမ မမ အိပ်မက်တွေ မက်ပြန်ပြီလားဟင် 

သူမ ခုတင်ဘေးမှာ ဒူးထောက်နေသူ 

သူမရဲ့ ကျွန် နေမင်းကိုကို။ 

တယုတယ သူ့ခြေထောက်ကို ကိုင်လှုပ်ရင်း စိုးရိမ်တကြီးကြည့်နေသော မျက်ခွက်ကို ခြေထောက်နှင့် ကန်ထုတ်ရင်း ငါ့အသားလာမထိနှင့်လို့ အေးစက်တိတ်ဆိတ်စွာ သူပြောမိသည်။

************

ဇာနည်မေ

သူမ ဆောက်လက်စ Construction Site ထဲ ရောက်လာတော့ အကုန်လုံးသော ပုရိသအပေါင်း မျက်လုံးနှင့်တောင် ဝေ့မကြည့်ရဲကြ။ Site တာဝန်ခံ အင်ဂျင်နီယာ ကိုသန်းဆွေက အပြေးအလွှားရောက်လာပြီး ခရီးဦးကြိုပြုသည်။ Site ထဲ လိုက်ရှင်းပြနေသော ကိုသန်းဆွေ ဇောချွေးပြန်နေရှာသည်။ သူကိုယ်တ်ုင် Civil အင်ဂျင်နီယာတစ်ဥိိီးဖြစ်သော ဇာနည်မေကို နည်းနည်းမှ မလစ်ဟာရဲ။ စေ့စပ်စွာ ရှင်းပြတာတောင်မှ ဇာနည်မေရဲ့စိမံခန့်ခွဲမှုအောက်မှာ အတော်ကလေး ချွေးပြန်သွားသည်။ 

ဇာနည်မေ ကားနားပြန်ရောက်လာသည်အထိ နေမင်းကိုကို ကားအနီးမှာရပ်နေရသည်။ တနာရီကျော်ကြာ Site ထဲ ဆင်းသွားသော အချိန်မှာ ကားဘေး အရိပ်မရှိသောနေပူထဲတွင် သူရပ်နေခဲ့ရသည်။ မိုးတွင်းပေမယ့် ရန်ကုန်မိုးကြားနေသည် ပြင်းပြင်းထန်ထန်ကို ပူလောင်ပြင်းရှသည်။ 

ချွေးစီးတွေ ပြန်နေသည့်တိုင် သူမလှုပ်ရှားရဲ။ Site ထဲက ပန်းရံသမလေးတွေ ကွက်ကြည့်ကွက်ကြည့်လုပ်ကြပေမယ့် သူ့ဘဝမှာ ဒါမျိုးက ရိုးနေပြီ။ 

အရမ်းချစ်ရလွန်းလှသည့် ချစ်သူမမဇာနည်မေရဲ့ အချစ်ကိုရဖို့ ဒေါက်တာနေမင်းကိုကိုရဲ့ဘဝမှာ အောက်ကျနာကျင်မှုပေါင်းများစွာ ရင်ဆိုင်ကျော်ဖြတ်ခဲ့ပြီပြီ။ 

နာကျင်မှု များစွာ 

သိမ်ငယ်မှုများစွာ 

စိုးရွံထိတ်လန့်မှုများစွာ 

ကြောက်ရွံထိတ်လန့်စိတ်များစွာ

သို့သော် 

ပီတိနှင့် ရင်ခုန်လှိုက်မောခြင်းများစွာ 

ဒေါက်တာနေမင်းကိုကို က 

အချစ်နတ်ဘုရားသခင်မရဲ့ရှေ့မှောက်မှာ ဒူးထောက်လဲကျခဲ့ရသည်။ 

ဆံနွယ်ရှည်တွေ လွင့်ဖြာလှပနေသော

လှပသွယ်လျသော ပေါင်တံ

ဝင်းမွတ်ဖြူအုသော ခြေထောက်တွေအောက်မှာ ဒူးထောက်ခစားသူဘဝကို ကျေနပ်နှစ်ခြိုက်ခဲ့ရသည်။ 

ကားအနီးပြန်ရောက်လာသော မမအတွက် Driver ဘက်အခြမ်းကို ရိုရိုကျိုးကျိုး ဖွင့်ပေးလိုက်သည်။ မမဇာနည်မေတက်ပြီးမှ တံခါးကို ရိုရိုကျိုးကျိုး ပိတ်ပြီး နောက်ခန်းတံခါးဖွင့်ပြီး သူဝင်ထိုင်ရသည်။ 

သူတို့ကားထွက်သွားတော့ အင်ဂျင်နီယာ ကိုသန်းဆွေ ကြိတ်မနိုင်ခဲမရ။ သံချောင်းတွေ အပါးခိုထားတာ ပစ္စည်းမရလို့လို့ရှင်းပြပေမယ့် လက်မခံ ပြန်ဖြိုရန်အမိန့်ပေးသွားသော သူ့ သူဌေးမကြီးကိုသာ နာရင်းပြေးအုပ်ချင်မိသည်။ သည်ကြားထဲ ဟိုငယ်ငယ်ချောချောဆရာဝန်လေးကလဲ ဘာကိုကြောက်လို့ကြောက်မှန်းမသိ။ သူ့သူဌေးမ ချစ်သူလဲဆိုသေး ဆရာဝန်လဲဆိုသေး ဒေါ်ဇာနည်မေကို တုန်နေအောင်ကြောက်ရရှာသည်။ ဘာကိုမကျေနပ်မှန်းမသိ ခဲတစ်လုံးကိုသာ သူပစ်ကန်လိုက်မိသည်။