ကဗျာမမီ

 ကဗျာမမှီ (1)

   ကျယ်ဝန်းလှသော ခြံထဲမှာ  လိပ်ပြာလေးတစ်ကောင်လို လှပသွက်လက်စွာ ကရာတေးပညာကို လေ့ကျင်နေတာလို့့မထင်ရဘဲ လူနဲ့ ပညာ တသားထဲ ကျနေသလို ကစားနေတဲ့ မိန်းမလှလေးတစ်ယောက် ။

  ခြေကန်ချက်တွေ လက်သီးချက်တွေက သိမ်မွေ့ပြင်းထန်သော လေတိုးလှိုင်းအားကို ဖြစ်ပေါ်စေသည်။

      ဟိတ်

       ဝှစ်

        ယား

        ယိ

    မာန်သွင်းသံ ကျုံးဝါးသံတွေက တိုက်ပွဲဝင်နေသည့်အလား ။

လှပအချိုးအဆစ်ကျနသော ကိုယ်လုံးလေးကလည်း အဆီပိုမရှိ။ ပညာရှင် ပီသစွာ မြင့်မားသော အရပ်အမောင်းနှင့် တည်ကြည်ခန့်ငြားသော မျက်ဝန်း လှပသော နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာတို့က နတ်သမီးငယ်အလား။

     လူတစ်ကိုယ်လုံး ချွေးတွေရွှဲနစ်လာပြီးနောက် လေ့ကျင့်ကစားနေတာကို ရပ်လိုက်သည်။

     မမလေး တစ်ဘက်ပါ

      ဪ အေး‌အေး

အိမ်အကူ ကောင်မလေး လာပေးသော တဘက်ကို လှမ်းယူလိုက်သည်။

      မမလေး သံပုရာရည်ပါ

     ‌အေးအေး ကျေးဇူး

     မမလေးကတော့ လုပ်ပြီ

      ဟင်ဘာဖြစ်လို့လဲ

      မမလေးရဲ့ ဝန်ထမ်းတွေ အများကြီးထဲက တစ်ယောက်ဖြစ်တဲ့ ကျမကို ကျေးဇူးတွေ ဘာတွေ ပြောစရာ မလိုပါဘူး။

    မင်းတို့တွေကို ဝန်ထမ်းလို့သဘော မထားပါဘူး ညီမတွေလို့ဘဲ သဘောထားတာ။

   အဲဒါကြောင့် မမလေးကို ဒီကဝန်ထမ်းတွေ အကုန်လုံးက ချစ်ကြတာ။

     မမလေးက ရွှေဆိုင်တွေ အများကြီး ပိုင်တယ်။တစ်ဦးထဲသော သမီး ၊ ရုပ်ချောတယ် သဘောကောင်းတယ် ၊ ပညာတတ် ကရာတေး ခါးပတ်နက် အသက်ကလည်း နှစ်ဆယ်ငါးနှစ် မျက်နှာလေးက အမြဲပြုံးနေပြီး ပါးချိုင့်လေးနဲ့ အသားကလဲ ဖြူဝင်းနေလို့ အရပ်ကလဲ မြင့်တယ် မမလေးရဲ့ ဖူးစာရှင်ကတော့ အရမ်းကို ကံကောင်းမှာဘဲ။

      ဘာကျန်သေးလဲ တော်လေးက  ကျုပ်အကြောင်းကို ကျုပ်ထက်တောင် ပိုသိနေပါလား။

       သိတာပေါ့ မမလေးကို ချစ်တော့ ဒီက ဝန်ထမ်းတွေ အကုန်လုံးက မမလေး ရည်းစားမရှိတာက အစ အကုန်သိတယ်။

       ဟုတ်ပါပြီတော် ကျုပ်ဘဲ အရှုံးပေးပါတယ် တော်လေးက ကျုပ်ကို ရည်းစားလေးဘာလေး ရှာပေးပါဦး။

      မမလေးက ခါချနေရတာဘဲကို ဘေးမှာ ဝိုင်းဝိုင်းကို ဝိုင်းလို့။

      ဝိုင်းဝိုင်းလည်လို့တော့ လုပ်ပါ

    အဲဒီထက်မြင့်တယ်လေ။

   အေးပါ အေးပါ ထားလိုက်ပါတော့ ။

     မမလေး ပိတောက်ရွှေစင်။

      ရှင် ဘာလဲ။

    ဪ ဟုတ်ပါဘူး ။ မမလေး နာမည်ကို ခေါ်ကြည့်တာ။

   တော်လေးနော် နဲနဲများနေပြီ။

  ဒါနဲ့ မမလေးနာမည်ကလည်း လှတယ်နော် လူနဲ့ကွက်တိဘဲ။

         အမေက အခုလို တန်ခူးလမှာ သက်ြန်ရက်ထဲ မွေးလို့  အဲဒီနာမည်ပေးတာတဲ့။ မွေးပြီးပြီးချင်း မေမေကို ဖေဖေက ပိတောက်ပန်းတွေပေးရင်းကနေ အမှတ်တရဖြစ်အောင်လို့တဲ့။

           ဟယ် ကဗျာဆန်လိုက်တာ မမလေးရယ် ။အိုက်စ်၊

          မမလေး ဘာလေးဝတ်မလဲ။

    ရတယ် ကိုယ့်ဘာသာဘဲ လုပ်လိုက်တော့မယ်။

     မမလေးကလဲ သူများက လုပ်‌ပေးချင်လို့ပါဆို 

     သဘောပါရှင် 

      ဟေး ဒါမှ မမလေးကွ။

     မမလေး အပြင်သွားမှာလား။

  ဟုတ်တယ်။ ဂစ်တာတီးသင်ဖို့ ဂစ်တာ တစ်လက်လောက် ဝယ်မလို့။ 

       အဲဒါဆို အဖြူရောင် ဝမ်းဆက်လေး ဝတ်လိုက်နော် မမလေးနဲ့ အရမ်းလှတယ်။

ပိတောက်ရွှေစင် ခေါင်းငြိမ့်လိုက်သည်။ လက်ကနေပြီး ရီမု တစ်ခုကို နှိပ်လိုက်တော့

     #  မူယာလေး မော့မော့ ဆံနွယ်ကြော့ကြော့မှာ မင်းပန်ဖို့ ရည်စူးပန်းခူးခဲ့ပြီ လှပါတယ်မေရယ် ပန်းလေးတစ်ပွင့်လို #

       အကြိုက်ဆုံး သီချင်းကို ဖွင့်ရင်း ပါးစပ်ကပါ လိုက်ဆိုမိနေသည်။

          မမလေးက ဒီသီချင်းကို အမြဲလို ဖွင့်တယ်နော်။

     ဟုတ်တယ် ကြိုက်လည်းကြိုက်တယ် ဂစ်တာနဲ့လည်း တီးပြီး ကိုယ်တိုင်ဆိုချင်လို့ ဂစ်တာသွားဝယ်မလို့။ဂစ်တာတီးလည်း သင်မှာ။

      အဖြူရောင် ဝမ်းဆက် မျက်မှန်အဖြူလေးတပ်ပြီး ပြိုင်ကား အဖြူလေးကို ကိုယ်တိုင်မောင်းလာတဲ့ ပိတောက်ရွှေစင်။

အဖြူရောင် နတ်မိမယ်အလား။

ကားလေးကို မောင်းလာရင်း ဂစ်တာဆိုင်ရှေ့ ရောက်လာသည်။

ကားပေါ်က မဆင်းသေးဘဲ ဂစ်တာဆိုင်ကို ကြည့်ရင်း အကဲခတ်နေသည်။

_________________

ဇွဲကိုဦး

အသက် 18. နှစ်

ဂစ်တာတီးတဲ့နေရာမှာ ပါရမီရှင်လို့ ဆိုရအောင် ကျွမ်းကျင်သူ။လူပျိုကြီး ဦးလေးတစ်ယောက်ရဲ့ အမွေကို ဆက်ခံရရှိထားပြီး ဂစ်တာအရောင်းဆိုင် ဖွင့်ထားသည်။ဂစ်တာဆိုင်ကလည်း ကိုယ်ပိုင်သုံးထပ်တိုက်ရဲ့ အောက်ဆုံးမြေညီထပ်မှာ။ဆိုင်အတွင်းအပြင်ကို မှန်တံခါးတွေနဲ့ ကာရံထားသည်။အတွင်းဖက်က အပြင်ကို မြင်ရပေမယ့် အပြင်က အတွင်းဘက်ကို မမြင်ရပေ။

ဇွဲကိုဦး ခါတိုင်းထက်ပိုပြီး ပြင်ဆင်နေမိသည်။ ဒီနေ့ဟာ မိမိအတွက် ထူးခြားသောနေ့။

      ဆိုင်ဖွင့်ရုံဘဲ ရှိသေးတဲ့ အချိန်မှာ ဆိုင်ရှေ့မှာ ရပ်လာတဲ့ အဖြူရောင်ပြိုင်ကားလေးတစ်စီး။

       ကားအတွင်းက ဆင်းလာသူက မိန်းမလှလေးတစ်ယောက်။

အဖြူရောင် ဒေါက်အချွန်ဘိနပ်လေးကို ဦးစွာမြင်ရသည်။

      လှပကျော့ရှင်းစွာ လျှောက်လှမ်းလာပုံက စတိုင်လ်ကျ ခန့်ထည်စွာ။

       ဇွဲကိုဦး ဆိုင်ထဲကို လျှောက်ဝင်လာတဲ့ မိန်းမလှလေးကို ဆိုင်တံခါးဖွင့်ပေးလိုက်သည်။

          ကြိုဆိုပါတယ် ခ‌ဗျ၊

ဘာများအလိုရှိပါ သလဲ။

ပိတောက်ရွှေစင် ဆိုင်ထဲကို လှမ်းဝင်ရင်း အနည်းငယ် ခြေလှမ်းတုံ့သလို ဖြစ်သွားသည်။

တံခါးဖွင့်ပေးသူက အဖြူရောင် ဂျင်းဘောင်းဘီ အနက်ရောင် ရှူးဘိနပ်နဲ့ သပ်ရပ်ခန့်ညားစွာ၊ အဖြူရောင် အကျီနှင့် မိမိုက်နေသော ခလယ်ခွဲကေ ဆံပင်ပုံစံ။

   တိုက်ဆိုင်စွာ တူနေသော အဖြူရောင်။နှစ်ယောက်သား တိုင်ပင်ထားသလို ပြုံးသွားတဲ့ မျက်နှာလေးတွေ။

     ဇွဲကိုဦး နှင့် ပိတောက်ရွှေစင်။

      ပိတောက်ရွှေစင် နှင့် ဇွဲကိုဦး။

       ဘာများအလိုရှိပါသလဲ။

ဇွဲကိုဦးက ထပ်မေးသည်။

        ဂစ်တာတစ်လက်လောက် လိုချင်လို့ပါ ။

        ဪ ဟုတ်ကဲ့ ရပါတယ်။

စိတ်တိုင်းကျ ကြည့်ပါ။

     ဒို့ အတွက်ပါ။ ဒို့ တီးချင်လို့။

ရွေးပေးပါလား။ 

        ရပါတယ် ဒီ ပန်းရောင်လေး အဆင်‌ပြေမလားဘဲ။ ကြိုက်လားမသိဘူး စပိန်ကလာတာ ။ ပုံစံလေးလဲလှတယ် ။ မိန်းကလေးတွေ အတွက်သီးသန့် ထုတ်ထားတာ။

       အင်း လှတယ် ။ယူမယ်လေ ဈေးက ဘယ်လောက်လဲ။

           သိန်းတစ်ရာ့ငါးဆယ်ပါ။

           ဈေးလည်းကောင်းသလို ကွာလတီရော အသံရော အရမ်းကောင်းပါတယ်။

   ငွေသားနဲ့ ရှင်းရမလား ကဒ်နဲ့ရှင်းရမလား။

        နှစ်ခုလုံး အဆင်‌ပြေပါတယ်။

ဒါနဲ့ အချိန်အနည်းငယ်လောက် ရမလား။

    ရပါတယ် ဘာဖြစ်လို့လဲ။

    ကျွန်တော် နာမည်လေး အရင်မိတ်ဆက်ပါရစေ။ ဇွဲကိုဦးပါ။

      ပိတောက်ရွှေစင် ခေါင်းငြိမ့်သည်။

        ဒီနေ့က ကျွန်တော့်ရဲ့  ဆယ်ရှစ်နှစ်မြောက် မွေးနေ့ပါ။ပြီးတော့ ဒီဆိုင်ရဲ့ ပိုင်ရှင်ဖြစ်သလို  ပတမဆုံး ဒီနေ့ ဈေးလာဝယ်တဲ့ ကာစတန်မာ မည်သူမဆို ငါးဆယ်ရာခိုင်နှူန်း လျော့တဲ့ အစီအစဉ်လေး ရှိပြီး သီချင်းလေးတစ်ပုဒ်နဲ့ ဖျော်ဖြေဖို့ အစီအစဉ်လဲ ရှိ

ပါတယ် နှစ်ခုစလုံးကို လက်ခံပေးဖို့ တောင်းဆိုပါတယ်။

     အချိန်မရလို့ ပထမ အစီအစဉ်ဖြစ်တဲ့ ငါးဆယ်ရာခိုင်နှုန်းလျော့ အစီအစဉ်ကိုဘဲ လက်ခံလည်းရပါတယ်။

        နှစ်ခုစလုံးကို လက်မခံဘူး ဆိုရင်ရော။

    ဇွဲကိုဦး မျက်နှာလေး ညှိုးသွားသည်။

     မွေးနေ့ရှင်ရယ် နောက်တာပါ နှစ်ခုစလုံး လက်ခံပါ့မယ် ကျေနပ်ပြီလား။

       ဝမ်းသာပါတယ် ထိုင်ပါဦး ။

ဇွဲကိုဦး စီစဉ်ပေးသော ထိုင်ခုံမှာ ပိတောက်ရွှေစင် ထိုင်လိုက်သည်။

ဇွဲကိုဦးက ဝိုင်ပုလင်းပါကင်ပိတ်နှင့် ဖန်ခွက်ကို လာချပေးသည်။

      သုံးဆောင်ပါအုံး

    ဝိုင်ကို ဇွဲကိုဦးက ဖောက်ပြီးဖန်ခွက်ထဲ ငှဲ့ပေးသည်။ဆိုင်ရဲ့ တံခါးပေါက်မှာ ဆိုင်ပိတ်သည်ဆိုသည့် ဆိုင်းဘုတ်အသေးလေး ချိတ်လိုက်သည်။

         ထိုင်ခုံ အဝိုင်းပုံစံ စည်ပိုင်းလေးပေါ်မှာ ထိုင်ပြီး ခလုတ်တစ်ခုကို နှိပ်လိုက်သည်။ ဇွဲကိုဦးထိုင်တဲ့ နေရာလေးနှင့် မီးလင်းနေသော ပန်းချီကား တစ်ချပ်။

        ဇွဲကိုဦး အစီအစဉ်လုပ်နေတာကို ထိုင်ကြည့်နေရင်း စိတ်ထဲကခံစားချက်။ သူဆိုပြမယ့် သီချင်းက ဘာများလဲ။ပြီးတော့ ပန်းချီကား ။ စိတ်ထဲမှာလဲ တထိတ်ထိတ်နဲ့။ ရင်ခုန်တာ လိုလို မောတာလိုလို။ သေချာဂဏစွာ ကွဲပြားခြင်း မရှိတဲ့ ခံစားချက်။

     ဇွဲကိုဦး စည်ပိုင်လေးပေါ်မှာ ထိုင်ပြီးတော့ ဂစ်တာကို ကိုင်ထားတဲ့ ပုံစံလေးက ချောမော သန့်ပြန့်နေသည်။

      ပထမဆုံးထွက်ပေါ်လာတဲ့ ဂစ်တာ သံစဉ်လေး။ ပီသကြည်မြရှင်းလင်းချိုမြိန်စွာ။ မိမိနှင့် အလွန်ရင်းနှီးနေတဲ့ သံစဉ် ချိုချို အေးအေးလေး။ 

           အဆိုနှင့် အတီး စည်းချက်ကျနပိုင်နိုင်လှသည်။ ထင်မှတ်မထားလောက်အောင် ကောင်းမွန်ပြီး နားထဲစွဲသွားသည်။

      ရင်ခုန်သံတွေလည်း ဆူညံသွားသည်။

     သီချင်းသံစဉ်နဲ့ စာသားလေး ပြီးဆုံးသွားမှာ စိုးတဲ့စိတ်က ပေါ်လာသည်။ ဖန်ဆင်းတတ်တဲ့ မှော်ဆရာအလားကွယ်။

လှပတဲ့တေးသွားနဲ့ အသံချိုချိုလေးက ရင်ထဲ အသည်းထဲအထိ ဖောက်ဝင် စီးဆင်းသွားပြီး နှလုံးသားကို ဆုပ်ကိုင်နှိူးလိုက်သလို။

         သီချင်းလေးပြီးတော့ ပိတောက်ရွှေစင် ပြန်ဖို့ထလိုက်သည်။ 

       မီးတွေပြန်ပွင့်လာတော့ ပန်းချီကားက ပျောက်သွားသည်။ လျှို့ဝှက်မီးအလင်းရောင်နှင့် မြင်ရအောင် ဖန်တီးထားခြင်းဖြစ်သည်။

     ပြန်တော့မယ်

     ကျသင့်ငွေချေပြီး ဆိုင်ထဲက ထွက်တော့ နောက်ကနေပြီး ဇွဲကိုဦး ဂစ်တာကို ကားပေါ်အထိ လိုက်ပြီး တင်ပေးသည်။

    လိပ်စာကဒ်လေး ထည့်ပေးလိုက်တယ်နော်။

       ပိတောက်ရွှေစင် ဘာမှပြန်မပြောဘဲ ကားလေးကို မောင်းထွက်လာမိသည်။ လူကသာ ကားပေါ်မောင်းလာပေမယ့် တစ်စုံတစ်ရာ ကျန်ခဲ့သလို ခံစားရသည်။

       အိမ်ရောက်တာနဲ့ ဝယ်လာတဲ့ ဂစ်တာလေးကို ကိုင်ရင်း မိမိအိပ်ယာဆီ တန်းဝင်လာပြီး လှဲလိုက်မိသည်။

        စွဲညှို့နိုင်တဲ့ ရုပ်ရည်နဲ့ ဖန်စားနိုင်အောင် ဖန်တီးတတ်တဲ့ အနုပညာ။ သူရှေ့မှာ ဆက်ထိုင်နေရင် ရင်ခုန်တာတွေ ဖုံးမရ ဖိမရ ပေါ်လွင်ကုန်တော့မည်။ ခုမှ သိရတဲ့ သူစိမ်းတစ်ယောက် ။ ပြီးတော့ ပန်းချီကား ။ သွယ်လျတဲ့ လက်ချောင်းလေးတွေနဲ့ ကိုင်ထားတဲ့ ဂစ်တာတစ်လက်။ လက်ထပ်လက်စွပ်တစ်ကွင်းက လက်ချောင်းလေးမှာ စွပ်လို့။အဲဒီလက်ကို ချည်နှောင်ထားတဲ့ သံကြိုးတစ်ခု။

     ပန်းချီကားရဲ့ ဆိုလိုရင်းကို နားလည်သလို ခံစားရသည်။ အချစ်ရယ် ချည်နှောင်ခြင်းရယ် အနုပညာ ဂီတရယ်။

    ရင်တွေ ခုန်နေပြီရှင်ရယ်။

လိပ်စာကဒ်ထဲက ဖုန်းနံပါတ်တွေ။

လိုတရ ဘဝမှာ ပထမဆုံး တောင့်တမှု့တွေ ဖြစ်ပေါ်လာအောင် စွမ်းဆောင်နိုင်သူကို မျက်စိထဲ တဝဲလည်လည်။

        လိပ်စာကဒ်လေးကိုင်ပြီး စဉ်းစားလိုက် ခေါင်းရမ်းလိုက် တွေးလိုက် မျက်စိထဲ မြင်လိုက်နဲ့ အဖြေရှာမရ။ ခံစားချက်ကလည်း ဖွဲမီးလို တငွေ့ငွေ့။

          ဘာဆက်လုပ်ရမလဲ။

ဇွဲကိုဦး သီချင်းမဆိုခင် စိတ်ထဲကနေ တိုင်တည်မိသည်။

       မိမိရဲ့ ဖူးစာရှင် အစစ်ဖြစ်ပါက မိမိအလွန်ကြိုက်သော သီချင်းဖြစ်ပါစေလို့ ။

        သူသီဆိုခဲ့သော သီချင်းက ကဗျာမမီ စာပပီ။

       ခြေဖျားလက်ဖျားတွေ အေးလာသည်အထိ ရင်ခုန်ခဲ့ရတဲ့ ပိတောက်ရွှေစင်။

          ရွှေဆိုင်လုပ်ငန်းများစွာကို ကိုယ်တိုင် ကြီးကြပ်စရာ မလိုအောင် မန်နေဂျာ များစွာနဲ့ လည်ပတ်နိုင်အောင် ကျွမ်းကျင်သူ ။ အချစ်ရေးမှာတော့ စိုးထိတ်မိသလို ဆုံးဖြတ်ချက်တွေ မဝံ့မရဲ။

      _________________

ဇွဲကိုဦး

ရင်ခုန်လှုပ်ရှားမှု့တွေ ဆယ့်ရှစ်နှစ်‌မြောက်မွေးနေ့နဲ့အတူ မျှော့်လင့်ချက်တွေ စိတ်ခံစားမှု့တွေကို နားလည်ပေးနိုင်မယ့် ဘဝလက်တွဲဖော် လိုချင်မိသူ။ 

အများနဲ့ မတူတဲ့ ဘဝလက်တွဲဖော် လိုချင်မိတဲ့ ခံစားမှု့။

သီချင်းလေးဆုံးတော့ ချက်ခြင်းပြန်သွားသူ။

နာမည်မသိ ဖုန်းနံပါတ် မပေး။

ဆိုင်ထဲ ဝင်လာတဲ့ လမ်းလျှောက်ပုံနှင့် ပြန်အထွက် ခြေလှမ်းတွေ မတူတာတော့ သတိထားမိသည်။

   ပန်းချီကား တစ်ဖက် မိမိတစ်ဖက် ကြည့်တဲ့ အကြည့်တွေ။နားလည်သလိုလို ပဟေဠိတွေ။

 စိတ်ချင်းဆက်သွယ်မှု့လား၊?

နီထွေးသော နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာက ရွှန်းရွှန်းစိုစို ၊ မျက်လုံးလေးတွေက ပုလဲလေးတွေအလား ၊နှာတံလေးက စွဲမက်စရာ ၊ပါးချိုင့်လေးက အသက်ရှုမှားစေပြီး မျက်ခုံးလေးတွေက ပျံသန်းနေတဲ့ ငှက်ငယ်လို ၊အသားအရေက ဖြူဝင်းမွတ်နေပြီး ရင်ခွင်ထဲမှာ ထွေးပွေ့ထားရရင် ဟူသော အတွေးတွေက အပျော်တွေဖုံးလွှမ်းနေရင်း စိတ်ကူးထဲမှာတွေ အူတွေအသဲတွေယားနေရသည်။

       စိတ်ထဲက တစ်စုံတစ်ရာကို မျှော်နေမိသည်။

    ပြိုင်ကားလေးနဲ့ မိန်းမလှလေး။အမည်မသိ လိပ်စာမသိ ဖုန်းနံပါတ်မသိ။ကိုယ်က စပြီး ဆက်သွယ်လို့မရ ။ မျှော်တော်ယောင် ဖြစ်နေရပြီ။ လက်ထဲက ဖုန်းလေးကိုလည်းကြည့်နေရင်း နားကလည်း စွင့်နေမိပြန်သည်။

         လက်ထဲက ဖုန်းလေး မီးလင်းလာပြီး အသံမမြည်ခင် ကိုင်လိုက်သည်။

တောင့်တလွန်းလို ကိုယ်ထင်ပြသည့်အလား ၊ 

           ဟယ်လို

      တစ်ဘက်က ပြန်မထူး။ငြိမ်နေသည်။ဇွဲကိုဦး ပြုံးလိုက်သည်။

        ဟယ်လို မအိန်ဂျယ်လ်လား။

     မ နတ်သမီးလေးလား။

ဇွဲကိုဦး အသံကြောင့် ပိတောက်ရွှေစင် ပြုံးမိသွားသည်။

         အင်း။  ယူ။ ဒို့ မှန်း ဘယ်လိုသိတာလဲ။

        စိတ်ထဲက နတ်သားလေးရှိတယ်လေ။

        ယူ မရွှိးနဲ့ ခိုင်လုံသော အကြောင်းပြချက်ပေး။ မဟုတ်ရင် ဖုန်းချလိုက်တော့မယ်။

        ဖုန်းမချလိုက်ပါနဲ့ ။ဇွဲ ရှင်းပြမယ်။ မွေးနေ့တုန်းက မနတ်သမီးလေး ဂစ်တာဝယ်တုန်းက လိပ်စာဖုန်းနံပါတ်ကဒ်လေး ထည့်ပေးလိုက်တယ်လေ။

       အင်း ဟုတ်တယ်။

     အဲဒီနံပါတ်ကို ခေါ်တာဆိုတော့ မနတ်သမီးလေးမှန်း သိတာပေါ့။

       အဲဒီကဒ်က ဆိုင်လိပ်စာ ကဒ်ကြီးဆိုတော့ သူများတွေလည်း ခေါ်နိုင်တာဘဲလေ။

         မ နတ်သမီးလေးကို ပေးပြီးကတည်းက အဲဒီကဒ်တွေကို မပေးတော့ဘဲ အသစ်ရိုက်လိုက်တယ်။ ဒီဖုန်းနံပါတ်က မနတ်သမီးလေးအတွက် သီးသန့်။

    ယူ ဒို့ကို ထောင်ဖမ်းလိုက်တာပေါ့။

    My. နိမ်းအစ် သုဓနုတဲ့။

     ဒို့က ဒွေးမယ်နော်မှ မဟုတ်တာ။

     ဒွေးမယ်နော်လည်း နတ်သမီး

မ ကလည်း ကျွန်တော်အတွက် နတ်သမီးဘဲလေ။

      ဒို့ကတော့ အချည်ခံမှာ မဟုတ်ဘူးနော်။

       မိသွားပြီ ဆိုမှတော့ ပိုင်ပြီလေ။ ကိုယ်စိတ်ကြိုက်ပေါ့။

        ကြောက်လိုက်တာရှင်။

       ဇွဲ

       ဗျာ။

        ဇွဲလို့ဘဲ ခေါ်မယ်နော်။ခေါ်လို့ရလား။

        ဇွဲ ကို နာမည်ဘဲ ခေါ်ခေါ်  လူကိုဘဲ ခေါ်ခေါ်  မနတ်သမီးလေးစိတ်ကြိုက်။

      အမလေး နာမည်ဘဲ ခေါ်ပါရစေ လူကိုတော့ ကြောက်ပါတယ်။ဖမ်းမယ် ဆီးမယ် ချည်မယ် တုပ်မယ်နဲ့ ။

          ဇွဲရဲ့ နတ်သမီးလေး ဆိုရင် ဇွဲစိတ်ကြိုက်လုပ်မှာပေါ့ မ နတ်သမီးလေးရယ်။

          ဇွဲ ဟက်ပီးဘက်ဒေးပါ။

       ကျေးဇူးပါ မနတ်သမီး

         ဇွဲက အဆိုလည်းကောင်းသလို ဂစ်တာတီးလည်းကောင်းတယ်နော်။

       ကျေးဇူးတင်ပါတယ် အခုလို ချီးကျုးတဲ့ အတွက်။ တခြားကောင်းတာတွေလည်း အများကြီး ရှိသေးတယ် သိလား။

     ဇွဲနော် စကားအကောင်းပြောနေတာ ဖောက်မလာနဲ့။

      ဟိုနေ့က ထပြန်သွားတော့ မကြိုက်လို့ထင်နေတာ။

       မဟုတ်ပါဘူး အကြောင်းရှိလို့ပါ။

         ဒါ‌ဆို ကြိုက်တယ်ပေါ့။

           အွန်း။

          ဟေး။ ပျော်လိုက်တာ။

         ဟိတ် ဘာဖြစ်တာလဲ။ဂစ်တာတီးပြီး သီချင်းဆိုတာကို ပြောတာနော်။

         ဟုတ်ပါတယ် မနတ်သမီးလေးရယ်။တခြားဟာ ဆိုရင်လည်း ဇွဲရဲ့ကံပေါ့။

          သွား လူဆိုး။

       ဘယ် သွားရမှာလဲ မနတ်သမီးလေးဆီကိုလား။

         လူလည်။

          မွေးနေ့လက်ဆောင် ပေးချင်လို့ သိလား။ ဇွဲ။

            ရပြီးပြီးလေ မနတ်သမီးလေးရယ်။

            ဟင် ဒီက ဘာမှ မပေးရသေးဘူးလေ။

       ဇွဲ ရှင်းပြမယ်။ပထမဆုံး ငါးဆယ်ရာနှုန်းက ဆိုင်အတွက် အထူးအစီအစဉ်၊ဒုတိယ အစီအစဉ်က မနတ်သမီးလေးကို မြင်ရလို့ ကျနော်ရဲ့ စိတ်ထဲက ဖြစ်ပေါ်လာတဲ့ ဒုတိယ အစီအစဉ်ပေါ့။

မနတ်သမီးလေးက အချိန်ပေးပြီးနားထောင်ပေးတဲ့ အတွက် ကျနော့် မွေးနေ့လေးက ပြီးပြည့်စုံသလို ခံစားရပြီး အရမ်းပျော်ရွှင် ပြည့်စုံခဲ့ရတယ်။ပြီးတော့ ဒီအရွယ်အထိ မိန်းမလှ မိန်းမချောလေးအတွက် သီးသန့် တစ်ယောက်ထဲ ဂစ်တာတီးပြီး သီချင်းဆိုပြဖူးတာ ပထမဆုံးနဲ့ ရင်အခုန်ဆုံးဘဲ။

        ဇွဲ 

        ဗျာ

        သွယ်ဝိုက်ပြီး ကြော်ငြာဝင်နေတာလား။

        မဟုတ်ပါဘူး။ အမှန်ပြောတာပါ။

      ၊MeToo,

     ဗျာ မကြားလိုက်လို့။

      ဇွဲ ဒီနေ့ ဧပရယ် ဘယ်နှစ်ရက်နေ့လည်း။

      ကျနော့်မွေးနေ့က တစ်ရက်နေ့ ဒီနေ့က ငါးရက်နေ့လေ။

       ဇွဲကို ဒို့မွေးနေ့ ဖိတ်မလို့ လာမှာလား။

        တကယ်လား မနတ်သမီးလေး အိပ်မက်မဟုတ်ပါဘူးနော်။

         မဟုတ်ပါဘူး ဇွဲရယ် ဒို့မွေးနေ့က သက်ြန်ရက်တွင်းဆိုတော့ ကြိုလုပ်ချင်လို့ပါ။

      ဘယ်နေ့လည်း မနတ်သမီး။

       ဧပရယ် (10)ရက်နေ့။

လာရမယ့် လိပ်စာပို့လိုက်မယ်။

----------------------------------------

ရင်ခုန်ရလွန်းလို့ ရူးမှာဘဲ။

        ဇွဲကိုဦး သီချင်းလေးညည်းရင်း ပျော်ရွှင်စွာနဲ့ ပြင်ဆင်နေမိသည်။

        ဖြစ်ချင်ခဲ့သော တောင့်တခဲ့သော အိပ်မက် သူများနဲ့ မတူတဲ့ စိတ်ခံစားချက် သာမန်လူနဲ့ မတူတဲ့ အချစ်။

        နားလည်နိုင်စွမ်းရှိသော ချစ်သူ လက်ခံပေးနိုင်စွမ်း ရှိသော ချစ်သူ ဖြစ်ပါစေလို့ ဆုတောင်းရင်း။

       အဖြူရောင်  အနောက်တိုင်း ဝတ်စုံကို သေချာကျနစွာ ဝတ်ဆင်ပြီး နက်ကတိုင် အစား ပိုးပုဝါ အနီရောင် အရှည်ကို လည်ပင်းမှာ ပတ်ချည်လိုက်သည်။လက်စွဲတော် ဂစ်တာအိပ်ကို လွယ်ပြီး သန်မာထွားကြိုင်းသော မြင်းတစ်ကောင်လို အသင့်ရှိနေတဲ့ ဆိုင်ကယ်ကြီးပေါ်ကို ထိုင်ရင်းမောင်းထွက်ခဲ့သည်။

   အချိန်က ညနေဆည်းဆာ လှပချိန်။

         ပေးထားတဲ့ လိပ်စာအတိုင်းရောက်တော့ ခြံဝင်းကျယ်ကြီးထဲမှာ စနစ်တကျ လှပစွာ ဆောက်ထားတဲ့ တစ်ထပ်တိုက်ရဲ့ ခေါင်မိုးထပ်မှ မီးရောင်တွေကို မြင်ရသည်။

         ဇွဲကိုဦး ဆိုင်ကယ်ရပ်လိုက်တော့ ဦးလေးကြီးတစ်ယောက်က ဆီးကြိုသည်။ 

ခေါင်းမိုးထပ်ကို တက်သွားလိုက်ပါ။

ခဏနေရင် မမလေးလာတော့မှာ။

       ဇွဲကိုဦး အပေါ်ထပ်ကို ရောက်တော့ ဘယ်သူမှ မရှိ။ သေချာပြင်ဆင်ထားသော စားပွဲဝိုင်းကြီးတစ်ခုနှင့် မွေးနေ့ကိတ်တစ်ခု ။ ဝိုင်ပုလင်းတွေ ဘီယာဗူးတွေ ဖျော်ရည်တွေ လှပသော ခုံတန်းလေးတွေ ပန်းတွေနဲ့ အလှဆင်ထားတဲ့ ဒါန်းတစ်ခု။

          ဇွဲကိုဦး ခုံတစ်ခုမှာ ထိုင်ရင်း ဂစ်တာကို ထုတ်လိုက်သည်။

            ဂစ်တာကြိုးလေးတွေကို တို့ထိရင်း စောင့်မျှော်နေမိသည်။

        လှေကားဆီက တက်လာတဲ့ခြေသံတိုးတိုးလေး။

အနီရောင် ပိုးပျော့ဆာရီနှင့် ကြိုးတစ်ချောင်းဘရာလေးတွဲ ဝတ်ထားတဲ့ ပိတောက်ရွှေစင်။

     ဇွဲကိုဦး အံ့ဩမှင်သက်စွာ ငေးနေမိသည်။ ကိုယ်မျက်စိကို မယုံနိုင်။ 

      အဖြူရောင် မနတ်သမီးလေး

အဲ မဟုတ်ဘူး အနီရောင် မင်းသမီးလေး။

         ဇွဲ ဘာတွေဖြစ်နေတာလဲ။

         ဟို ဘယ်လိုခေါ်ရမှန်း ကို မသိတော့ဘူး ။ ဘာဝတ်ဝတ် ဘယ်လို ဝတ်ဝတ် အရမ်းကို လှနေလို့။

       မြှောက်မပြောလဲ မုန့်ကျွေးမှာပါနော်။ 

     မုန့်မကျွေးလဲ မှန်ရာတော့ ပြောရမှာဘဲ။

        ဟုတ်ပါပြီရှင် အရှူံးပေးပါတယ်။ဒါနဲ့ သူများကို ကြည့်နေတာ မနေတတ်တော့ဘူးနော်။

        ဒါနဲ့ မွေးနေ့က ဘယ်နှစ်နှစ်ပြည့် မွေးနေ့လဲ။

       နှစ်ဆယ်ငါးနှစ်ပြည့်။

       ဟင် ဒါဆို ကျွန်တော်က မှီရမှာပေါ့။

      ဒို့ က မချီနိုင်ဘူးနော်။

      အချည်ခံရင် ရပါပြီ။

      မမလို့ ခေါ်မယ်နော်။

       ဇွဲသဘောပါရှင်။

         မွေးနေ့က တစ်ခြားသူတွေ မတွေ့ဘူးနော်။

    ဟုတ်တယ် ။ဇွဲတစ်ယောက်ထဲ အတွက် သီးသန့်။

        မမက ဘာလို့ ဆာရီ ဝတ်ထားတာလဲ။

         အသိတစ်ယောက်က ဒီဇိုင်နာလေ သူ‌မြှောက်ပေးပြီး ပြင်ဆင်ပေးတာနဲ့ ဝတ်ဖြစ်သွားတာ။ မကြိုက်လို့လား။

        မဟုတ်ပါဘူး။ အရမ်းလှနေလို့။ သွယ်လျတဲ့ ‌ခြေချောင်းလေးတွေ ရှည်လျားတဲ့ ပေါင်တံရယ် စွင့်ကားနေတဲ့ တင်ပါးလေးရယ် သိမ်ကျင်းနေတဲ့ ခါးလေး နက်တဲ့ ချက်လေး စွဲမက်စရာ ရင်နှစ်မွှာရယ် နုဖက်နေတဲ့ ပါးချိုင့်လေးနဲ့ ပြုံးနေတဲ့ မမရဲ့မျက်နှာလေး။

        အားလုံးစုပေါင်းလိုက်တော့ အရမ်းကို ချစ်စရာကောင်းတဲ့သူ ဖြစ်သွားပြီ။

        ဟိတ် တွေ့တာမှ နှစ်ခါဘဲ ရှိသေးတယ်။မွေးနေ့ရှင်ကို ရည်းစားစကား‌ပြောနေတာလား။

လာ မွေးနေ့ကိတ်ခွဲ ခွဲရအောင်။

          မမ နာမည် ဘယ်လိုခေါ်လည်း။

          ခုခေတ် ကလေးတွေများ လူကို နာမည်တောင် မသိဘဲနဲ့ ရည်းစားစကား အရင်‌ပြောချင်ကြတယ်။

      ဇွဲ အတွက်က နာမည် အရေးမကြီးပါဘူး။မနတ်သမီးတို့ အဖြူရောင် မင်းသမီးတို့ အနီရောင် မင်းသမီးတို့  မမတို့ နာမည်တွေ အများကြီးဘဲ ၊ အခုဟာက မွေးနေ့ရှင်ကို ဆုတောင်းပေးရအောင်လို့ပါ။

        ဟုတ်ကဲ့ပါရှင် ကျွန်မနံမည်လေးကတော့ သက်ြန်ပန်းနဲ့ မြန်မာရုပ်ရှင်ထူးချွန်ဆုရဲ့ စကားလုံးလေးတွေပါ။

       ဗျာ။။ သက်ြန်ပန်းဆိုတော့ ပိတောက် မြန်မာရုပ်ရှင် ထူးချွန်ဆု ဆိုတော့ အကယ်ဒမီရွှေစင်ရုပ်

မိန်းကလေး နာမည်ဆိုတော့ အင်းပိတောက်ရယ် ရွှေစင်ဆိုတဲ့ စာလုံးရယ်ဘဲ ဖြစ်နိုင်တယ်။ဒါကြောင့် မမနာမည်က ပိတောက်ရွှေစင်ဘဲ ဖြစ်ရမယ်။

      တော်‌လိုက်တာ မောင်လေးအဖြေမှန်ပါတယ်ကွယ်။တော်တဲ့သူကို မုန့်ကျွေးရအောင် မွေးနေ့ကိတ်ခွဲရအောင်။

      ဟုတ် မမ။ဖယောင်းတိုင်လေးတွေ ထွန်းပေးမယ်။

      အိုကေ တူတူထွန်းရအောင်။

      ရပြီ မမ။ စရအောင်

     ဟက်ပီးဘက်ဒေးတူယူ ဟက်ပီးဘက်ဒေးတူးယူ ဟက်ပီးဘက်ဒေး ဆွိဟက်။

       ပိတောက်ရွှေစင်နဲ့ မတူအောင် ‌နောက်ဆုံးစကားလုံးကို ပြောင်းဆိုလိုက်တဲ့ ဇွဲကိုဦးကြောင့် မျက်စောင်းလေး ဒိုင်းကနဲ ရောက်လာသည်။

        ပိတောက်ရွှေစင် မွေးနေ့ကိတ်ကို လှီးပြီး ဇွဲကိုဦးကို ခွံ့ကျွေးတဲ့အချိန် လက်တစ်ဘက်က ဇွဲကိုဦး ဝမ်းဗိုက်ကို လိမ်ဆွဲလိုက်သည်။

     ကိတ်မုန် ပါးစပ်ထဲ‌အရောက် ဗိုက်ကို လိမ်ဆွဲခံရသဖြင့် မအော်နိုင်။

      သူများကို ဆွီဟက်တွေ ဘာတွေနဲ့။

        ကမန်းကတန်း ကိတ်မုန်ကို မြိုချရသည်။ 

           အ အ နာတယ် မမရဲ့။

      ပိတောက်ရွှေစင် လက်ကို လွှတ်ပေးလိုက်သည်။

        မမကို ခွံ့ကျွေးမယ်။

ပိတောက်ရွှေစင် ပါးစပ်ကို ဟလိုက်တော့ ဇွဲကိုဦး မွေးနေ့ကိတ်ကို ခွံ့လိုက်သည်။

       တစ်သက်လုံး ကျွေးပါရစေ။

ပိတောက်ရွှေစင် လက်တွေက ဇွဲကိုဦး ဝမ်းဗိုက်ကို လိမ်လိုက်ပြန်သည်။

       အ မမ။

        ဇွဲကိုဦး ပိတောက်ရွှေစင် လက်လေးကို ဖမ်းဆုပ်ထားလိုက်သည်။

       လွှတ်ကွာ အို____

       ဇွဲ ဒိုကို လွှတ်ပါနော် ။ပြီးတော့ သီချင်းဆိုပြ။ 

        မမရဲ့ အမိန့်တိုင်းပါဘဲ။

     မမကို မွေးနေ့လက်ဆောင် ပေးမလို့။

      မလိုပါဘူး ဇွဲရယ်။ ဇွဲရောက်လာတာကို ကျေးဇူးတင်ပါတယ်။ 

       မငြင်းပါနဲ့ မမရယ် ။ ဇွဲဘဝရဲ့ ပထမဆုံး လက်ဆောင်လေး ပေးပါရစေ။လာ မမ ဒီခုံရှည်လေးပေါ်မှာ ထိုင်ပြီး ‌ခြေထောက်လေးကို ခုံပေါ်တင်ပြီး ဘေးတစ်ခြမ်းစောင်းထိုင်လိုက်။

        ပိတောက်ရွှေစင် ဇွဲကိုဦး ‌ပြောသလို ထိုင်လိုက်သည်။

          မမ ဆာရီအနားလေးတွေကို ခြေသလုံးအပေါ်ထိ မပေးပါလား။

        တောင်းဆိုချက်တွေက များလိုက်တာ။

ပါးစပ်က ‌ပြေလိုက်ပေမယ့် ဆာရီအနားလေးကို ‌ခြေသလုံးပေါ်အောင် မပေးလိုက်သည်။အနီရောင် ဒေါက်ဘိနပ်လေးက လင်းလက်တောက်ပလျှက်။

      ဇွဲကိုဦး လည်ပင်းမှာ ပတ်ထားတဲ့ ပိုးပုဝါ အရှည်ကို ဖြုတ်လိုက်ပြီး ပိတောက်ရွှေစင် ထိုင်တဲ့ ခုံအနားမှာ ဒူးတစ်ဖက်ထောက်လိုက်သည်။

        အို ဇွဲ ငရဲတွေ ကြီးကုန်လိမ့်မယ်။

     ဇွဲကိုဦး ပိတောက်ရွှေစင်ရဲ့ ‌ခြေထောက်လေးနှစ်ဘက်ကို ပူးပြီး သုံးပတ်ပတ်ကာ ပိုနေတဲ့ အစကို ခြေထောက်နှစ်ဘက်ကြားက အထက်အောက် ပြန်ဆွဲပြီး တင်းတင်းချည်လိုက်သည်။

       ဇွဲ နာတယ်။

      မမကို ချစ်တယ်။

       ပိတောက်ရွှေစင် ခုံပေါ်က ခြေတောက်လေးကို ချလိုက်တော့ ချည်ထားတဲ့ ပိုးပုဝါစကို ဆာရီလေးက ဖုံးအုပ်သွားသည်။

       မမ ဇွဲ သီချင်းဆိုပြမယ်။သီချင်းလေးပြီးသွားတော့ ဇွဲကို မချစ်ဘူးဆိုရင် ဇွဲရဲ့ ပုဝါလေးကို ဖြည်လိုက် ။ ချစ်တယ်ဆိုရင်တော့ ဒီအတိုင်းလေး ထားလိုက်ပေါ့ သိလား မမအတွက် ဇွဲရဲ့ နှလုံးသားချစ်လက်ဆောင်ပေါ့။

          ဇွဲကိုဦး ကျောပေးပြီး ပိတောက်ရွှေစင်ရဲ့ အခြားတစ်ဘက် အစွန်မှာ ရှိတဲ့ ခုံလေးမှာထိုင်သည်။

      ဂစ်တာကို ထုတ်ယူလိုက်ပြီး စတင်တီးခတ်လိုက်သည်။

ပီသ ကြည်မြ ချိုရွှင်သော ဂစ်တာသံနှင့် အတူ လိုက်ဖက်တဲ့ အဆို။

   # မူယာလေး မော့မော့ ဆံနွယ်ကျော့ကျော့မှာ မင်းပန်ဖို့ ရည်းစူးပန်းခူးခဲ့ပြီ။ လှပါတယ်မေရယ် ပန်းလေးတစ်ပွင့်လို#

      ဇွဲကိုဦး ဘဝမှာ ချစ်သူကို ရည်ရွယ်ပြီး ချစ်ခွင့်ပန်တဲ့ သီချင်းကို နှစ်နှစ်ကာကာ ရင်ထဲကလာတဲ့ ချစ်ချင်းတွေ ထုံမွှန်းကာ ခံစားချက်အပြည့်နဲ့ သီဆိုမိသည်။

      သီချင်းလေးဆုံးတော့ ဇွဲကိုဦးဘေးမှာ ပိတောက်ရွှေစင်က ရောက်နေသည်။

        ဇွဲကိုဦး မျက်နှာပျက်သွားသည်။ 

        ပိတောက်ရွှေစင်နဲ့ မိမိရဲ့ အကွာအဝေး။ ခြေထောက်က ပိုးပုဝါကို မဖြည်ဘဲ အနားရောက်မလာနိုင်။

       ဇွဲ သီချင်းဆိုတာကို သေချာနား‌ ထောင်ချင်လို။ ဇွဲက သီချင်းဆိုတာရော ဂစ်တာတီးတာရော အရမ်းကောင်းတာဘဲ။

     ကျေးဇူးတင်ပါတယ် မမ။ အခုလို ချီးကျူးတဲ့ အတွက်။

      မတ်တပ်ရပ်နေသော ပိတောက်ရွှေစင် ။ဆာရီအနီလေးက စီးထားတဲ့ ဘိနပ်အနီလေးပါ ဖုံးအုပ်ပြီး အောက်အ‌ခင်းကော်ဇောပေါ်အထိ ဖုံးကွယ်ရှည်လျားသည်။

           ဇွဲ ဂစ်တာတီးပြပါအုံး။

ဇွဲကိုဦး ကဗျာမမီ စာမပီကို အဆိုမပါ အတီးသက်သက် တီးပြသည်။ ပိတောက်ရွှေစင် ဇွဲကိုဦးဘေးမှာ ဝင်ထိုင်ရင်း ပုခုံးလေးပေါ် ခေါင်းလေးမှီလိုက်သည်။

     ဂစ်တာတီးသံက ပထမတစ်ပုဒ်လို ချိုအီမနေဘဲ  ဝမ်းနည်းနေသလိုလို။

     သီချင်းသံ ဆုံးသွားတော့

  မမ ဇွဲပြန်တော့မယ်

     ပြန်တော့မှာလား ဇွဲ

       ပြန်တော့မယ် မမ။

       ဘာဖြစ်လို့လဲ။

        ပြန်ချင်လာလို့ပါ

        ဒို့က ဒီမှာနေချင်သေးတယ်။

သီချင်းနားထောင်လို့ မဝသေးဘူးလေ။

       မမကမှ ဇွဲ အချစ်ကို လက်မခံနိုင်ရင် ဇွဲဆက်မနေချင်တော့ဘူးလေ။

        ဇွဲ တကယ်ပြန်တော့မှာပေါ့။

         ဟုတ်။

         အဲဒါဆိုရင်လည်း ပြန်တော့နော်။ဖြေးဖြေး။

         ဟုတ်။

ဇွဲကိုဦး ဂစ်တာကို အိပ်ထဲထည့်ကာ လွယ်လိုက်သည်။ခြေလှမ်းတွေက တစ်လှမ်းချင်း လှေကားဆီ။

       ဇွဲကိုဦး ‌လှေကားထိပ်အရောက် ပိတောက်ရွှေစင်က လှမ်းခေါ်သည်။

      ဇွဲ 

      ဇွဲကိုဦး လှည့်ကြည့်သည်။

       ဇွဲ ပြန်သွားရင် ဘယ်သူက ချည်ထားတာတွေ ဖြည်ပေးမှာလဲ။

        ပိတောက်ရွှေစင် ဆာရီလေးကို အသာလေးမပြလိုက်တော့ တင်းကြပ်စွာ ချည်ထားတဲ့ ပိုးပုဝါအရှည်လေးး။

       ဇွဲကိုဦး လွယ်ထားတဲ့ ဂစ်တာအိပ်ကို ချထားခဲ့ပြီး ပိတောက်ရွှေစင်ဆီပြေးလာကာ ကိုယ်လုံးလေးကို ပွေ့ချီလိုက်သည်။

        ဝမ်းသာလိုက်တာ မမရယ်။

      ပြောရင်းပွေ့ချီထားတဲ့ အတိုင်း အနမ်းတွေ တရစပ်။

ပိတောက်ရွှေစင် ပြုံးရင်း 

   ဟိုး ဆရာ ဟိုး

    သူများကို ချည်ထားတာတွေ ဖြည်ပေးအုံးလေ။

     ဖြည်မပေးတော့ဘူး မမ။

အနိုင်မကျင့်နဲ့ကွာ ဇွဲ။ ဖြည်ပေးတော့ ။

မဖြည်ချင်သေးဘူး မမရယ်။

       အဲဒါဆို သီချင်းဆိုပြ။

             ဟုတ် ။

 ဇွဲကိုဦး ဂစ်တာလေးကိူ ယူပြီး သီချင်းဆိုမယ်ဟန် ပြင်လိုက်သည်။

       မမလာကွာ။မောင်ရင်ခွင်ထဲ။

       ကြောက်လို့။

     အဲဒါဆို မတီးတော့ဘူး။

     ဇွဲနော် ။

       ပိတောက်ရွှေစင် ဇွဲကိုဦး ရင်ခွင်ထဲ တိုးဝင်လိုက်သည်။

      ဇွဲကိုဦး ဂစ်တာသံက ပီသ ကြည်မြ ချိုရွှင်စွာ။

       မမ။

‌ ပြောလေ ဇွဲ။

    ဂစ်တာသံက ပေါ်ထွက်နေပေမယ့် သီချင်းမဆိုဖြစ်။ချစ်သူနှစ်ဦး အတွက် နောက်ခံတေး တီးလုံးအလား ။ပါရမီရှင် ဇွဲကိုဦးရဲ့ ဖန်တီးမှု့။

     မမ။

     ‌ပြောလို့ ခဏ ခဏ ခေါ်နေတာ။

     ချစ်လား။

      ချစ်ဘူး။

       မမနော်။ နမ်းပစ်လိုက်မှာ။

ပိတောက်ရွှေစင် ခေါင်းငြိမ့်ပြသည်။

      ပါးစပ်က ‌ပြောလေ။

      ရှက်တယ် ပြောရဲဘူး။

       ကြားချင်တယ် မမရယ် ပြောကွာ။

       ဇွဲကိုဦး မျက်နှာလေးက ပိတောက်ရွှေစင် မျက်နှာဆီကပ်လာသည်။

    အလွန်နီးကပ်သော အနေအထား။ချစ်ရည်ရွှန်းလဲ့နေသော မျက်ဝန်းတွေ ကိုယ်စီ။

       ချစ်တယ်ကွာ။

     နှစ်ဦးသား နှုတ်ခမ်းချင်း ထိကပ်သွားကြသည်။

       နမ်းလို့ မဝတဲ့ ချစ်သူတွေ။

      အချိန်တွေက တရွေ့ရွေ့။

       ဇွဲ လွှတ်အုံးကွာ။ဒို့ကို အထင်မသေးရဘူးနော်။ဇွဲက ဒို့ရဲ့ အချစ်ဒို့ရဲ့ ဘဝ ဖြစ်သွားပြီ။

       မမက ဇွဲရဲ့ အချစ်တွေအားလုံးကို ပိုင်ဆိုင်သူပါ။ဇွဲ အသက်ရှူလိုက်တိုင်း ရှေ့တစ်ဘဝလုံး မမနဲ့ အတူကုန်လွန်သွားပါမယ်လို့ ကတိပေးပါတယ်။

        ဇွဲ လူလည်ကြီး သူများကိူ အပိုင်ချည်တုပ်နေတာ။ဘယ်သူက လက်ထပ်မယ် ပြောလို့လဲ။ဒါမျိုးစကားတွေ ဘယ်နှစ်ယောက်လောက် ပြောခဲ့ပြီလဲ။

     နေဦး ဇွဲ စဉ်းစားလိုက်အုံးမယ်။

အဖြူရောင် နတ်သမီးလေးတစ်ပါး ၊အနီရောင် မင်းသမီးလေး တစ်ယောက် ၊ပြီးတော့ ပိတောက်ရယ် ရွှေစင်ရယ် မမရယ် အားလုံးစုစုပေါင်း တစ်ယောက်။

         အား။

    ဇွဲကိုဦး အော်သံ။

   ပိတောက်ရွှေစင်ရဲ့ လက်က ဇွဲကိုဦးရဲ့ ဝမ်းဗိုက်ဆီ။

      မမ မမကို လက်ထပ်ပြီးရင် မမရဲ့ လက်တွေကို ချည်ထားမှာနော်။

       သူများကို ရတောင် မရသေးဘူး ။ခြေထောက်တွေ ခုထိ ဖြည်မပေးသေးဘူး။ လက်တွေကိုပါ ချည်ထားမယ်ဆိုရင် မတွေးရဲတော့ဘူး။

    ဒါနဲ့ ဇွဲကို မေးရအုံးမယ်။ပန်းချီကားထဲက ကောင်မလေးလက်ကို သံကြိုးတွေနဲ့ ဘာလို့ချည်ထားတာလဲ။

       တင်စားထားတာပေါ့။ ချစ်သူကို ချည်နှောင်မယ် ။ချစ်မယ်။ အမုန်းတွေ လုံးဝ မပါဘူး။ချစ်ချင်းတွေနဲ့ သူမတူအောင် ချစ်မယ်။

        လူကို တစ်ကယ်ကြီး ကြိုးတွေနဲ့ သံကြိုးတွေနဲ့ ချည်မှာလား

        တစ်ကယ်ပေါ့ မမရဲ့

        ဘယ်အချိန်တွေမှာ ချည်မှာလဲ။

    မမနဲ့ ဇွဲနဲ့ နှစ်ယောက်ထဲ ရှိတဲ့အချိန်။

     ကိုယ်ဘာသာကိုယ် ပြန်ဖြည်လို့ရမလား။

      ချည်ပါတယ်ဆိုမှ ဇွဲဖြည်ပေးမှ ရမှာပေါ့။

      ချည်ပြီးရင်ရော 

     ရိုက်ချင် ရိုက်မယ်။ချစ်ချင် ချစ်မယ် ။အတူနေချင်လည်း နေမယ်။ သေချာတာ တစ်ခုက မမကို စိတ်မဆင်းရဲစေရဘူး။မမ မကြိုက်တာ ဘာတစ်ခုမှ မလုပ်ဘူး။

        ချည်တာ ရိုက်တာတွေကရော ဇွဲ။

     မမ ခွင့်ပြုမှပါ။

     ဒို့ ကို ကြိုးတွေနဲ့ ချည်မယ် ရိုက်မယ် နှိပ်စက်မယ် ဒါတွေကို ဒို့က ခွင့်ပြုရမယ်ပေါ့။

     ဟုတ်တယ် မမ။ ဇွဲစိတ်က ဆန်းတယ်။ ငယ်ငယ်ကတည်းက ချစ်ရတဲ့သူကို ချစ်မယ် ချည်မယ် နှိပ်စက်မယ် အဲဒီလို စိတ် ဖြစ်တည်ခဲ့တာ။

     နားလည်ပြီ ဇွဲ။ပန်းချီကားရဲ့ အနှစ်သာရကို ခံစားမိပြီ။အဲဒါကြောင့်လည်း ဟိုနေ့က ထပြန်မိတာ။ ရင်ထဲမှာ ဘယ်လိုဖြစ်သွားမှန်း မသိဘူး။ချည်ခံချင်တာလိုလို ကြောက်တာလိုလိုနဲ့။

        ကျေးဇူးပါ မမရယ် နားလည်ပေးတဲ့ အတွက်။မမကို လက်ထပ်မယ်။ဘယ်ဟော်တယ် ဘယ်ခန်းမ ဆောင်ချင်သလဲ။ မမစိတ်ကြိုက် ဖြစ်စေရမယ်။ မမရဲ့ မိဘတွေကရော။ကျွန်တော် ဘာတင်တောင်းရမလဲ။

       ပကာသနတွေ မလိုပါဘူး ဇွဲရယ်။ဇွဲတင်တောင်းရမှာက အချစ်တွေနဲ့ ကိုယ်စားပြုထားတဲ့ လက်ရှိချည်ထားတဲ့ ပုဝါလေးရယ် ဇွဲရဲ့ အချစ်တွေနဲ့ တစ်ဘဝလုံးကာကွယ်စောင့်ရှောက် ချည်နှောင်ချစ်သွားရင် ရပါပြီ။

       ကျေးဇူးပါ ချစ်သူမမရယ်။မမရဲ့ ခြေထောက်တွေကို ချည်ထားတဲ့ ပုဝါကို ဖြည်ပေးမယ်နော်။

   ပိတောက်ရွှေစင် ခေါင်းငြိမ့်လိုက်သည်။

     ဇွဲကိုဦး ပိတောက်ရွှေစင်ရဲ့ ခြေထောက်မှာ ချည်ထားတဲ့ ပိုးပုဝါကို ဖြည်လိုက်သည်။

      မမ ဟိုဘက်လှည့်။

        ဘာလုပ်မလို့လဲ။

       မမလက်တွေကို ချည်ချင်လို့။

ဇွဲရဲ့ မိန်းမဖြစ်သွားရင် ဒီလို အချည်ခံရမှာ ဆိုပြီး နမူနာ ချည်ပြမလို့။

     ကဲကဲ သဘောတော် အတိုင်းပါဘဲရှင်။။

     ပိတောက်ရွှေစင်ရဲ့မျက်နှာက ရှက်သွေးရောင် သန်းနေပြီး ဇွဲကိုဦးရှိရာကို ကျောပေးပြီး လက်နှစ်ဖက်ကို တင်ပါးအထက်မှာ ပူးပေးလိုက်သည်။

       ဇွဲကိုဦးက ပိုးပုဝါနဲ့ သေချာကျနတင်းကြပ်စွာ ချည်လိုက်သည်။စိတ်တိုင်းကျ ချည်နှောင်ပြီးတော့ ပိတောက်ရွှေစင်ရဲ့ ကိုယ်လုံးလေးကိူ ဆွဲလှည့်လိုက်သည်။

    ဇွဲကိုဦးက ခုံပေါ် ထိုင်လျက် ပိတောက်ရွှေစင် ကိုယ်လုံးလှလှလေးက မတ်တပ်ရပ်လျက်။ပိုးစာရီအနီလေးနဲ့။ ကြိုးတစ်ချောင်း ဘရာအောက်က ရင်သားတွေကလဲ ရင်ခုန်သံပြင်းလာလေ ပိုပြီးရုန်းကြွလာလေ။

        ဇွဲကိုဦး အနမ်းတွေက ဆာရီနဲ့ ဘရာ လွတ်နေတဲ့ ချက်နက်နက်နေရာလေး။

       ဇွဲ မနေတတ်တော့ဘူးကွာ ။ရှက်တယ်။

        ဇွဲကိုဦး လုံးဝန်းစွင့်ကားနေတဲ့ တင်ပါးလေးတွေကို လက်ဝါးနှင့် တစ်ချက်စီ ပင့်ရိုက်လိုက်သည်။

မကြုံဖူးသော အထိအတွေ့ ‌ပြင်းပြသော စိတ်ခံစားချက်တောင်းဆိုမှု့တွေကြောင့် ပိတောက်ရွှေစင် ဇွဲကိုဦးရှေ့မှာ ဒူးထောက်ကျသွားသည်။ လက်ပြန်ချည်ခံထားရတဲ့ ပုံလေးအတိုင်း။

        ဇွဲကိုဦး ပိတောက်ရွှေစင်ရဲ့ မေးဖျားလေးကို လက်ဖျားလေးနဲ့ ဆွဲယူမော့လိုက်သည်။

       နှစ်ဦးသား နားလည်မှု့ တပ်မက်မှု့ ညှို့ငင်စွဲဆောင်နိုင်သော မျက်ဝန်းကိုယ်စီ ခရီးတစ်ခု အကွာအဝေးရဲ့ အစကို အတူဖြတ်သန်းဖို့ရာ အားအင်တွေ ဖြစ်တဲ့ အချစ်စိတ်တွေ ကိုယ်စီ ရုန်းကြွလျက်။

ပိတောက်ရွှေစင် ကိုယ်လုံးလေးကို ဇွဲကိုဦးက ထူပေးလိုက်သည်။

ပြီးတော့ ဆာရီနှင့်ဘရာကြား လွတ်နေသော နုညံ့နေတဲ့ ခါးကျဉ်းနေရာလေကို မြတ်နိုးစွာ ဖက်လိုက်သည်။

       ဇွဲ အသက်ရှုကျပ်တယ်ကွာ။

လွှတ်ပါအုံး။

ပိတောက်ရွှေစင် ပါးစပ်က ‌ပြောနေပေမယ် လှုပ်ရှားရုန်းကန်ခြင်းမရှိ။

     ဇွဲကိုဦးလက်တွေက ပိုမီုတင်းကျပ်စွာ၊ လွတ်ထွက်သွားမှာ စိုးရိမ်သည့်အလား။

      လက်တွေက အလိုအလျှောက် ပိတောက်ရွှေစင်ရဲ့ တင်ပါးလေးတွေကို ဖြစ်ညှစ်ပေးနေမိသည်။

        ဇွဲ မကဲနဲ့လို့ သူ့မိန်းမလည်း မဟုတ်သေးဘဲနဲ့။ လူတစ်ကိုယ်လုံးကို အဲဒီလို ရမ်းကားခွင့် မရှိဘူးနော်။

        ပိတောက်ရွှေစင် မျက်နှာလေးက ချစ်ရည်လဲ့သော အကြည့်တွေနှင့် ရွှန်းရွှန်းစားစား။

        ဇွဲကိုဦးလက်တွေက တင်ပါးလေးတွေကို တစ်ချက်စီ ပင့်ရိုက်လိုက်ပြန်သည်။

      ဖြန်း

       အ

         ဖြန်း

         အ

      ခါးလေးကော့တက်သွားပြီး ပါးစပ်လေးဟသွားတဲ့ ပိတောက်ရွှေစင်။

ရွှေဘုံစံ မင်းသမီးလို မွေးဖွားလာတဲ့သူ။လိုတရ ပြည့်စုံသူ။

ဇွဲကိုဦးရဲ့ ရိုက်ချက်တွေကို ထပ်မံတောင့်တ ကျေနပ်တဲ့စိတ် ဖြစ်ပေါ်နေမိသည်။

       ပိုးဆာရီ အနီလေးက ပါးပါးတွဲအိလေး။တင်ပါးလုံးလုံးလေးက ဖွင့်ထွားစွင့်ကားကားလေး။

ဇွဲကိုဦး ရိုက်လိုက်တိုင်း ကော့တက်သွားတဲ့ ခါးလေးရယ် နှင်းဆီဖူးလေးပမာ ပွင့်သွားတဲ့ နှုတခမ်းလေးရယ် လက်ဝါးနှင့် ထိလိုက်တိုင်း တုန်ခါဆင်းသွားတဲ့ တင်ပါးသားလေးပေါ်က ပိုးဆာရီ အနီလေးရယ် တစ်ပြိုင်နက်ထဲ ဖြစ်သွားပုံက ဇွဲကိုဦး မျက်စိထဲမှာ ဖြည်းညှင်းစွာ ဆွဲနေတဲ့ ပန်းချီကား တစ်ချပ်လို။ အနုစိပ် မြင်ပြီး စွဲငြိနေသည်။

       နောက်ထပ်ရိုက်ချက်တွေကို မျှော်လင့်နေတဲ့ ပိတောက်ရွှေစင်။

       စွဲငြိနေတဲ့ အလှတရားကို ထပ်မံ ပုံဖော်ချင်တဲ့ ဇွဲကိုဦး။

ချစ်သူနှစ်ဦး အပေးအယူ မျှတစွာ။

      ငံ့လင့်နေတဲ့ မျက်ဝန်းခြင်း ဆုံမိတော့ ချိုမြိန်တဲ့ အနမ်းတွေ ယစ်မူးမိကြပြန်သည်။

      မမ

       ‌ပြောလေ ဇွဲ။

    လက်ထပ်ကြရအောင် ဇွဲကို လက်ထပ်ခွင့်ပြုပါ။

       ဇွဲ တစ်ကယ်စဉ်းစားပြီးပြီလား။

       ဟုတ်။

       ဒို့ အ‌ကြောင်းရော ဘာသိလဲ။

     ဇွဲ မမကို ချစ်တယ် မမက ဇွဲကို ချစ်တယ် ဒါဘဲ ကျွန်တော်သိတယ်။ ကျန်တာတွေ ဇွဲအတွက် မလိုပါဘူး။မမရှိနေရင် ဇွဲဘဝ ပြည့်စုံပြီ။လက်ထပ်ပြီးရင် မမ ကဇွဲဆီလိုက်နေ ။ မမရဲ့ မိဘတွေက သဘောတူပါ့မလား။

           ဒို့ မိဘတွေက လွတ်လပ်စွာ ရွေးချယ်ခွင့် ပေးထားတယ်။ဘာဖြစ်လို့လဲ ဆိုတော့ အခုအချိန်ထိ ချစ်သူရည်စား မရှိသေးလို့။ရမယ့်ရတော့လည်း သူများကို ရိုက်နှက်နှိပ်စက် ချည်နှောင်မယ့်သူဖြစ်နေတယ်။

        မမ မကြိုက်လို့လား။

       ဇွဲရဲ့ ပိုက်ကွန်ထဲမှာ ဒိုကို မိသွားပြီလေ။ ရုန်းကန်ငြင်းဆန်နိုင်တဲ့ အင်အားတွေ ဇွဲရဲ့ အချစ်တွေကြောင့် မရှိတော့ဘူး ။ ဇွဲစိတ်ကြိုက် ဇွဲပြုသမျှ ခံယူဖို့ ဇွဲရဲ့မိန်းမအဖြစ် သိမ်းပိုက်ပါ။ ထားရာနေ စေရာသွား စေသည့်ကျွန် ထွန်သည့်နွားလို နေပြီး တစ်ဘဝလုံး ပုံအပ်ပြီး ချစ်သွားမှာပါ။

      ကျေးဇူးတင်လိုက်တာ မမရယ်။အရမ်းချစ်တာဘဲ။ မနက်ဖြန်ဘဲ လက်ထပ်ရအောင်နော်။

       ပိတောက်ရွှေစင် ပြုံးပြီးခေါင်းငြိမ့်သည်။

         ဒီညတော့ အိပ်ပျော်မှာ မဟုတ်တော့ဘူး။မမ ကျွန်တော်ပြန်ရင် တစ်ခါထဲ လိုက်ခဲ့ပြီး ဟိုမှာနေလိုက်တော့လေ။

         တစ်ရက်လောက်တော့ စောင့်ပါအုံး ဇွဲရယ် ။ မနက်ဖြန် ဘယ်မှ မသွားဘဲ စောင့်နေပေါ့။ဒို့ လက်ထပ်ဖို့ အစီအစဉ် ဆွဲခဲ့မယ်လေ။

        မမရဲ့ အမိန့်အတိုင်းပါဘဲ။

        ဇွဲ 

         ပြောလေ မမ။

လက်ထပ်ဖို့ သေချာစဉ်းစားလိုက်တော့ ဒို့ ကို နှိပ်စက်ချည်နှောင်ရိုက်နှက်မယ်လို ‌ပြောဆို သိထားတဲ့ သူဆီ အကျဉ်းသားတစ်ယောက်လို နေပါ့မယ်လို့ လက်မှတ်ထိုးရတာနဲ့ တူနေတယ်နော်။

         ဟုတ်တယ်လေ မမ။ ဇွဲရဲ့ အချစ်တွေနဲ့ ဖန်တီးထားတဲ့ အချစ်ထာင်ထဲမှာ ချည်မယ် နှိပ်စက်မယ် ရိုက်မယ် ပြီးတော့ ချစ်မယ် နောက် မခွဲအတူ ဘဝကြီးကို တည်ဆောက်ရင်း ဖြတ်သန်းကြမယ်လေ။

           အခုလို လက်တွေကို ချည်တဲ့ အခ့ါကျရင် ကြိုးအစစ်တွေကို သုံးမှာလား။

           ကြိုးတွေတင် မဟုတ်ဘဲ လိုအပ်သလို သံကြိုးတွေ လက်ထိပ်တွေပါ သုံးမှာ ပြီးရင် လက်တွေတင် မဟုတ်ဘဲ မမ တစ်ကိုယ်လုံးကို ချည်မှာ။ပြီးရင် ဇွဲစိတ်ကြိုက် မမကို ချစ်မှာ။တူတူနေမှာ။ပြီးတော့

        ဟိုးဟိုးရပြီ ဆက်မပြောနဲ့တော့ ဒို့ ကြောက်လာပြီ။

           နှုတ်ခမ်းလေးက ပြုံးနေတဲ့ ပိတောက်ရွှေစင်။ အချစ်ဆိုတာကလဲ တစ်ခါတစ်လေ အဆန်းတကျယ် အနေအထားကနေ မမျှော်လင့်ဘဲ ဖြစ်ပေါ်လာတာမျိုး။

ချစ်ပါတယ်လို့ ‌ပြောခံရတဲ့ မြောက်များစွာသော လူတွေကို ရင်မခုန်ဘဲ ချည်နှောင်နှိပ်စက်မဲ့သူကိုမှ ပုံအပ်မိတဲ့ အချစ်။

         သဘာဝလွန် အချစ်တွေကိုမှ သဘာဝမကျစွာ လက်ခံမိတဲ့ အချစ်။စူးနစ်နက်ရှိုင်းစွာ စွဲဝင်လာတဲ့ မြှားတစ်ချောင်းကို ရင်ဘတ်ကြီးနဲ့ ခံယူပြီး သာယာတပ်မက်မှု့။

B_D_S_M အချစ်လို့ ခေါ်လေမလား။ဇွဲကိုဦး ပိတောက်ရွှေစင်ရဲ့ လက်မှာ ချည်ထားတဲ့ ပိုးပုဝါ ဖြည်ပေးလိုက်သည်။

           မမ ဇွဲ ပြန်တော့မယ်။

မပြန်ခင် နှုတ်ဆက်ချင်လို့။

       နားမလည်သော မျက်ဝန်းများနှင့် ပိတောက်ဝါ။

         မမလက်တွေကို ဘေးကိုဆန့်ထားလိုက် မမ။မျက်လုံးလဲ မှိတ်ထား။မမကို ရုပ်ရှင်တွေထဲကလို အပြစ်ပေးတဲ့ ကားစင်ပေါ်မှာ မျက်လုံးတွေကို အဝတ်နဲ့ စည်းပြီး လက်တွေကို ကြိုးနဲ့ ချည်ခံထားရတယ်လို့ စိတ်ထဲ အောင်းမေ့ထား။

 တိုက်တန်းနစ် ရုပ်ရှင်ထဲက မင်းသမီးလေးက သဘ်ောဦးပိုင်းမှာ လေဟုန်စီးနေတာ။မမက ကားစင်တင်ခံထားရတာ။ကိုယ်ကိုကိုယ် မပိုင်တော့ဘူး။လက်တွေက လှုပ်မရတော့ဘူး နှိပ်စက်သမျှ ခံရတော့မှာလို့ တွေးထားလိုက်။

        ပိတောက်ရွှေဝါ ဇွဲကိုဦး ပြောတဲ့ အတိုင်း အတိအကျ။လက်တွေကို ဘေးနှစ်ဘက်ကို ဆန့်တန်းထားလိုက်သည်။မျက်လုံးလေးတွေက မှိတ်လို့။

          ဇွဲကိုဦး ပိတောက်ရွှေဝါ ရှေ့မှာ ဒူးထောက်လိုက်သည်။ အနမ်းတွေက ‌ဆာရီဝတ်ထားတဲ့ ခြေဖျားလေးက စပြီး ပိတောက်ရွှေဝါရဲ့ ကိုယ်လုံးလေး အပေါ်ကိုတဖြည်းဖြည်း တက်လာသည်။

‌‌ခြေဖျားလေးကစပြီး ‌ခြေသလုံးနေရာ ဒူးကနေပေါင် ပေါင်ကနေ ပေါင်ရင်း ခါး ချက်နေရာ ပြီးတော့

ဘရာလေးပေါ်ကနေ ရင်သားလေးတွေ ၊ရင်သားလေးနေရာ ရောက်တော့ ဇွဲကိုဦးလက်တွေက ကြိုးတစ်ချောင်းဘရာလေးရဲ့ ချည်ထားတာကို ဖြည်လိုက်တော့ ပိတောက်ရွှေဝါ ကိုယ်လုံးလေးမှာ ဆာရီလေးဘဲ ရှိတော့သည်။ပုခုံးလေးပေါ်မှာ

 တင်ထားတဲ့ ဆာရီစလေးကလဲ လျောကနဲ အောက်ကို ပုံကျသွားသည်။ခါးမှာသာ မြဲမြံစွာ ဝတ်မထားရင် ပိတောက်ရွှေဝါ တစ်ကိုယ်လုံး ဗလာဟင်းလင်းဖြစ်တော့မည်။ခုတော့ ပိုးဆာရီ အနီလေးက လှပမြဲမြံစွာ။ ရင်သားတွေက ဗလာဟင်းလင်း အကာအကွယ်မရှိ။ ပိတောက်ရွှေဝါကတော့ လက်နှစ်ဘက်ဆန့်တန်းရင်း မလှုပ်မယှက်။

လူက မလှုပ်ပေမယ့် ရင်ဘတ်ထဲက 💓❤️နှလုံးခုန်သံကို ကြားနေရတဲ့ ဇွဲကိုဦး။

      ပိတောက်ရွှေဝါရဲ့ ရင်သားလေးတွေက ဖြူဝင်းနေပြီး နို့သီးခေါင်းလေးတွေ တစ်ဝိုက်မှာ နီထွေးမွတ်နေသည်။

         ဇွဲကိုဦး အနမ်းတွေက ရင်သားတွေ အပေါ်မှာ။ နမ်းရင်းနဲ့ နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို ပါးစပ်လေးနဲ့ ငုံစုပ်ပေးနေသည်။

         ဇွဲရေ 

         ဇွဲ နေရခက်တယ်ကွာ

ဇွဲကိုဦး လက်တွေက တင်ပါးတွေကို ရိုက်လိုက်ပြန်သည်။

        ဖြန်း ဖြန်း ဖြန်း

      ရင်သားနဲ့ တင်ပါးပေါ်က ခံစားချက် တပြိုင်နက် ။ ပိတောက်ရွှေဝါ အာခေါင်တွေ ခြောက်လာသလို ကိုယ်လုံးလေးကလည်း တွန့်ပြီး တုန်တုန်သွားသည်။

ရင်သားတွေကို နမ်းပြီးတော့ နှုတ်ခမ်းခြင်း နမ်းလိုက်သည်။

နမ်းလိုက် ခွာလိုက်ဆိုတော့ ပိတောက်ရွှေဝါ ငံ့တလင့်လင့်။

        မျက်လုံးတွေ ဖွင့်လို့ရပြီ မမ။

ပိတောက်ရွှေဝါ မျက်လုံးဖွင့်ကြည်ပြီး ဘရာလေးကို ကောက်လိုက်ပြီး ကွယ်ထားလိုက်သည်။

       ကွယ်မနေပါနဲ့ မမရယ် ဇွဲ မျက်လုံးထဲမှာ အလွတ်ရနေပါပြီ။

ဇွဲပြန်ဝတ်ပေးမယ်။

       သွား လူဆိုး။

   လူဆိုးမို့လို့ မမကို ဖမ်းတာပေါ့။

     ပိတောက်ရွှေဝါ လက်တွေက ဇွဲကိုဦး ဝမ်းဗိုက်ဆီ လိမ်ဆွဲလိုက်သည်။

        အ မမနာတယ်။

       ဇွဲကိုဦး ဂစ်တာအိပ်ကို လွယ်လိုက်သည်။

       မမနေခဲ့ အုံးမှာလား။

       အင်း မှာစရာ ရှိတာ မှာရအုံးမယ်။ ပြီးမှ ပြန်မယ်။

       အဲဒါဆို မမ လှေကားထိပ် လိုက်ပို့။

       ပိုပြီ ဇွဲကတော့။

        မမလက်တွေ နောက်မှာထား။

       ပိတောက်ရွှေဝါ  လက်တွေကို တင်ပါးပေါ် တင်ထားလိုက်သည်။

     ဇွဲကိုဦးက လက်တွေကို နောက်ကနေ စုကိုင်ရင်း

      ရှေ့ကသွား မမ။

       ရဲက တရားခံ ဖမ်းလာသလို။

      ဇွဲ ဒို့ကို အမြဲနှိပ်စက်မှာလား။

     ဟုတ်တယ်လေ မမ ဒါ အစဘဲ ရှိသေးတယ်။

       ဘာဖြစ်လို့လဲ။

     ချစ်လို့ပေါ့ မမရယ်။အချစ်များစွာနှင့် ပေါ့။

    လှေကားထိပ်ရောက်တော့ လက်တွေက ချုပ်ရက်သားပုံစံနှင့်

ကိုယ်လုံးလေးကို လှည့်ကာ နမ်းလိုက်သည်။

        ချိုမြိန်သော အနမ်းနဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေ။

         တစ်ရက်လေးကို မစောင့်ချင်တော့ဘူး မမရယ်။

      ဒို့ လည်းဒီလို ပါဘဲ မောင်ရယ်။

         💋♥️💋♥️💋♥️

ပိတောက်ရွှေစင် တစ်ကိုယ်ထဲ ကျန်နေခဲ့သည်။

      ဇွဲကိုဦး ပြုသမျှ ရင်ခုန်စိတ်လှုပ်ရှားခြင်း များစွာနှင့် ‌ခွင့်ပြုလက်ခံ လိုက်လျော နာခံခဲ့တာတွေကိုလည်း အံ့ဩမိနေတဲ့ အဖြစ်။

       ယင်ဖိုတောင် မသန်းဖူးတဲ့ ကိုယ်လုံးလေးကို စိတ်တိုင်းကျ ပြုမူသွားတဲ့ အဖြစ်။ အချစ်ဆိုတာ ဒါဘဲလား။နှစ်ယောက်ပေါင်းမှ တစ်ရွက်ဖြစ်တဲ့ စွယ်တော်ရွက်လေးလို ။တစ်ယောက်အကြောင်း တစ်ယောက် ရင်းနှီးပွင့်လင်းစွာရင်ဖွင့်ခဲ့ကြသည်။

      မြင်မြင်ချင်း ချစ်ခဲ့ကြသည်။

နှလုံးသားခြင်း တူညီခဲ့သည်။စိတ်ခံစားမှု့တွေ မျှဝေခဲ့သည်။ဇွဲကိုဦးနှင့် ပိတောက်ရွှေစင် နှစ်ယောက်ပေါင်းမှ တစ်ဦးထဲလို ပြီးပြည့်စုံသွားသည်။တစ်ဦးချင်းခွဲနေဖို့ရာ ဘယ်လိုမှ မဖြစ်နိုင်တော့။တစ်ညတာလေးကို မစောင့်ချင်တော့။ဇွဲကိုဦးခေါ်တုန်းက လိုက်သွားရမှာဟုပင် အတွေးဝင်လာသည်။

အချစ်မူးတော့ ရူးလိုက်တာ။စိတ်ထဲကနေ ဘုရားကို တိုင်တည်ပြီး လက်အုပ်ချီ ကန်တော့ကာ ရာသက်ပန် ရိုးမြေကျ ပေါင်းဖက်ဖို့ရာ ဆုတောင်းမိသည်။

      ချစ်ရတဲ့သူရေ ငွေဇင်ယော်တွေလို အတောင်ပံတွေသာပါရင် မင်းရင်ခွင်ထဲကို အ‌ပြေးတိုးဝင်ချင်ပြီး ချစ်သူရဲ့ ကြိုးဆွဲရုပ်လေးလို နေချင်မိသည်။ဒီတစ်ညတောင် ဒီလောက်လွမ်းရရင် အို ရှေ့ဆက်မတွေးရဲတော့။မနက်ဖြန် မြန်မြန်ရောက်ပါစေလို့ သဘာဝတရားကြီးကို မျှော်လင့်မိတာ ဘဝမှာ ပထမဆုံးအကြိမ်ဖြစ်မည်ထင်သည်။ပထမဆုံး ရှည်လျားလွန်းလှတဲ့ ညကို ဖြတ်ကျော်ရတော့မည်။

 ________________________      

 ရှင်လိင်ပျံတဲ့နေ ၊ထောင်ကထွက်သောနေ့ ၊မဂ်လာဆောင်‌တဲ့နေတွေ့က ဘဝမှာ 

အပျော်ဆုံးနေ့တွေလို အများက သတ်မှတ်ထားကြသည်။

   ဇွဲကိုဦး အဖို့မှာတော့ ထိုင်ရမလို ထရမလိုနှင့် ဝမ်းသာကြည်နူးမှု့တွေက ဖုံးမရ ဖိမရ။မနက်အစောကြီးထ ရေချိုးပြီး တစ်ကိုယ်ရေသန့်ရှင်းရေးကို ခါတိုင်းထက်ပိုပြီး ဂရုတစ်စိုက် လုပ်နေမိသည်။ပြီးတော့ ဝယ်စရာရှိတာတွေ မှာစရာရှိတာတွေ ဖုန်းနှင့်ဆက်ပြီး အချိန်မှီရောက်အောင် ပို့ရန်လည်း မှာရသည် ဝယ်ရသည်။

        ယခင်ကတည်းက သန့်ရှင်းသပ်ရပ်စွာ နေတတ်သူပီပီ စိတ်တိုင်းကျ ပြင်ဆင်နေမိသည်။

အားလုံးပြင်ဆင်ပြီး စိတ်တိုင်းကျ ဝယ်ယူထားတဲ့ အရာတွေ အားလုံးရောက်လာတော့ မနက်ဆယ့်တစ်နာရီ ထိုးပြီ။

        အချိန်တွေက ကုန်လွန်ခဲလိုက်တာ ။မျှော်ရတဲ့ ဘဝ လွမ်းရတဲ့ အဖြစ်တွေ မကြုံရပါစေနဲ့လို့ တိတ်တိတ်ကလေး ကြိတ်ပြီး မဆီမဆိုင် ဆုတောင်းမိပြန်သည်။

ဂစ်တာကို ကိုင်မိပြန်တော့လည်း သီချင်းသံက ထွက်မလာ ထိုင်ရမလို ထရမလို။မှန်တံခါးကနေ လမ်းမကို ကြည့်မိတာလည်း ခဏခဏ။

       ဇွဲကိုဦးအဖြစ်ကို တန်ခိုးရှိတဲ့ တစ်စုံတစ်ရာက သနားသွားလေသလားမသိ။

      ဆိုင်ရှေ့မှာ လျှောကနဲ ရပ်လာတဲ့ ပြိုင်ကားလေး။

      ပိတောက်ရောင် ပိုးသားအကျီ  ပိတောက်ရောင် ချိတ်လုံချည် ဝမ်းဆက်ကို ဝတ်ပြီး ပုဝါလေးက လက်မောင်းနှစ်ဘက်မှာ ယီးလေးခိုနေသည်။ကားပေါ်က ဆင်းပြီး ဆိုင်ထဲကို တစ်လှမ်းချင်းလျှောက်ဝင်လာပုံက နန်းဆန်လှပစွာ။မျက်နှာလေးက နုဖတ်ဝင်းမွတ်နေပြီး ဝတ်ထားတဲ့ အဝတ်အစားနှင့် လိုက်ဖက်ညီစွာ မဟာဆန်ဆန် လှပကျော့ရှင်းနေသည်။ ဒေါက်ဘိနပ် အမြင့်ရဲ့ ပံပိုးပေးမှု့ကလဲ လှမ်းလျှောက်လိုက်တဲ့ ခြေလှမ်းတိုင်းရဲ့တင်ပါးအလှကို မြင်သူတကာ လည်ပြန်ကြည့်လောက်အောင် ပုရိသတွေကို ဖမ်းစားနိုင်စွမ်း ရှိလှသည်။ 

       ပိတောက်ရွှေစင် လှမ်းဝင်လာတာကို မြင်တော့ ဇွဲကိုဦး ကိုယ်တိုင် တံခါးဖွင့်မပေးတော့ဘဲ ခလုပ်တစ်ခုကို နှိပ်လိုက်ရာ တံခါးက ပွင့်သွားသည်။

        တစ်လှမ်းချင်း လှမ်းဝင်လာတဲ့ ပိတောက်ရွှေစင်။

        အဖြူရောင် နှင်းဆီပန်းစီးကြီးကို တစ်ပွေ့တစ်ပိုက် ကိုင်ဆောင်ထားပြီး ကမ်းလင့်စောင့်ကြိုနေတဲ့ ဇွဲကိုဦး။

         ဆိုင်ရဲ့ မှန်တံခါးကြီးကလဲ

သခင်မဝင်လာပြီးနောက် အလိုက်သိစွာ လျှောကနဲ ပိတ်သွားသည်။

        ပန်းစည်းကြီးနှင့် ဇွဲကိုဦး။

တိုက်ဆိုင်စွာပင် အရောင်တူ အဝတ်အစားနှင့်။ လိုက်ဖက်တဲ့ အရောင်။နှစ်ကိုယ့်တစ်စိတ် ။နှစ်မြွှာတစ်ရွက်။

         လက်ထဲက ပန်းစည်းကြီးကို ပိတောက်ရွှေစင်ဆီ ပေးလိုက်တဲ့ ဇွဲကိုဦး။လှမ်းယူလိုက်တဲ့ လက်အစုံ။

       အပြုံးချင်းဆုံ ၊မျက်လုံးချင်းဆုံ ၊အကြည့်ချင်းဆုံ ၊ရင်ဘတ်ချင်းဆုံ ၊ရင်ခုန်သံချင်းဆုံ၊ နှုတ်ခမ်းချင်းဆုံ၊ လျှာချင်းဆုံ၊ပူးကပ်သွားတဲ့ ချစ်သူနှစ်ဦးကြောင့် အလိုအလျောက် လူမိုက်ဖြစ်သွားရတဲ့ ပန်းစည်းကြီးက အရှက်သည်းလို့ မျက်နှာလွှဲနေရတဲ့ အဖြစ်။

         လွမ်းလိုက်တာ မမရယ်။

         မောင်ရယ် တစ်ညဘဲ ရှိသေးတာကို ။

         ဘဝမှာ အဲဒီလို ညတွေ နောက်ထက်မရှိစေချင်းတော့ဘူး မမရယ်။

        မောင့်လိုဘဲ ထပ်တူခံစားရပါတယ် ၊ဒို့လဲ မောင်မရှိတဲ့ ညတွေ မဖြတ်သန်းချင်တော့ဘူး။လာ မောင် ဘုရားရှေ့မှာ ဘုရားဖူးပြီး သစ္စာဆိုရအောင် ခဏနေဆို ရှေ့နေကြီးတွေ ရောက်လာတော့မှာ။

        မောင် ဘုရားရှိခိုးခန်းကို ရှေကသွားမောင် ။

       တူတူသွားမယ်လေ။

         မဟုတ်ဘူးလေ။ ဟို သီချင်းထဲကလို မောင်ရှေ့သို့ တည့်တည့်လျှောက်ရင်လေ မယ်လည်းတည့်တည့်လိုက်ကာ လျှောက်မယ်မောင်ရေတဲ့။

      စကားတတ်လိုက်တဲ့ မောင့်ရဲ့ ချစ်မမရယ်။ လာ ။

        ကြင်စဦးဇနီးမောင်နှံ ဘုရားဖူးပြီးနောက်။

         မောင်

        ‌ပြောလေ မမ။

     ရှေးတုန်းက လူကြီးတွေ ပြောတာ ကြားဖူးတယ်။

       ဘာများလဲ မမ။

        အရွယ်ရောက်ပြီးသား မိန်းကလေးနဲ့ ယောက်ျားလေးတစ်ယောက်ဟာ အခုလို ဘုရားရှိခိုးပြီး နှစ်ဦးသဘောတူ လင်မယား အဖြစ် သစ္စာဆိုရင်လည်း လင်မယား ဖြစ်တယ်၊လူကြီးမိဘတွေက လက်ထပ်ပေးရင်လည်း လင်မယားဖြစ်တယ်၊

ရပ်ကွက်လူကြီးသူမတွေ ပတ်ဝန်းကျင်ကို အကြောင်းကြားပြီး ကြေငြာရင်လည်း အသိအမှတ်ပြုကြတယ်။နောက်ပြီး တရားဉပဒေအရ စာချုပ်မှာ လက်မှတ်ထိုးရင်လည်း လင်မယား ဖြစ်တယ်တဲ့။ အဓိကကတော့ ပေါင်းဖက်မယ့်သူ နှစ်ဦးပေါ့။ တစ်ခါတစ်လေကြတော့လည်း မိဘတွေက အတင်းစီမံတာကို နာခံကြရတဲ့သူတွေလည်း လင်မယားရယ်လို ဖြစ်လာတာဘဲ။

     မမကို မောင်မေးမယ်နော်။

       မေးလေ မောင်။

       မမ မောင့်ကို အိမ်ဦးနတ် အရှင်သခင် လင်ယောက်ျားအဖြစ်  အခုအချိန်က စပြီး သတ်မှတ်လက်ခံ ပါသလား။

          မောင်က နည်းနည်းများသလိုဘဲ အိမ်ဦးနတ်ရယ် အရှင်သခင်ရယ် လင်ယောက်ျားရယ်ဆိုတော့ ဟုတ် ဝမ်းမြောက်ဝမ်းသာ လက်ခံပါတယ်ရှင့်။

             ကျေးဇူးတင်ပါတယ် မမရယ်။

         မောင်ပြီးရင် ဒို့ မေးမယ်နော်။

          မေးပါဗျာ။လင်ယောက်ျားဖြစ်သူက မေးခွန်းတွေ မေးခွင့်ပြုလိုက်ပါသည်။

           မောင်နော် ။မောင် ဒို့ကို ပိတောက်ရွှေစင် ဆိုတဲ့ ကျွန်မကို အိမ်သူ သက်ထား ဇနီးမယားအဖြစ် လက်ခံပါသလား။

      ဝမ်းမြောက်ဝမ်းသာ လက်ခံပါသည် မမပိတောက်ရွှေစင်ရယ်။

      ကျေးဇူးပါမောင်ရယ်။

        မမ မောင်ဆိုပေးမယ် မမနောက်က လိုက်ဆိုနော်။

            ချစ်စဖွယ် အမူအရာလေးနဲ့ ပိတောက်ရွှေစင် ခေါင်းငြိမ့်သည်။

       ကျွန်မ ပိတောက်ရွှေစင်သည်

 ကျွန်မ ပိတောက်ရွှေစင်သည် ဇွဲကိုဦး၏ ဇွဲကိုဦး၏ ဇနီးမယားအဖြစ်____ ထားရာနေ ______စေရာသွား____ကာမပိုင်___ လင်ယောက်ျားအား____ ရာသက်ပန်___ ရိုးမြေကျ ____သစ္စာရှိစွာ____ စကားနာခံ___ ပေါင်းသင်းပါ့မည်။_______။

         မောင် ပြီးရင် ဒို့အလှည့် ။

   ဇွဲကိုဦး ကြင်စဦး ဇနီးချောလေးကို ကြည့်ရင်း ခေါင်းငြိမ့်ပြသည်။

        ကျွန်တော် ဇွဲကိုဦးသည် ကျွန်တော် ဇွဲကိုဦးသည် ပိတောက်ရွှေစင်၏___ သစ္စာရှိသော____ လင်ယောက်ျားသည်_______ အခြားသော ______အမျိုးသမီးများကို____ ရှိသည်ဟု____ သဘောမထားဘဲ____ ပိတောက်ရွှေစင်_____ တစ်ဦးတည်း၏_____ အရှင်သခင်အဖြစ်_____ ရာသက်ပန်_____ ရိုးမြေကျ ချစ်ပါမည်။_______

      ကျေးဇူးပါ မောင်ရယ်။

မောင် ရှေ့နေကြီးတွေ လာတော့မယ် ဆိုင်ထဲက စောင့်ရအောင်။

     ကောင်းသားဘဲ မမ။

ဘုရားခန်းကနေ ဆိုင်ထဲကို ဇွဲကိုဦးရဲ့ လက်မောင်းလေးကို လက်ချင်းချိတ်ပြီး ပုခုံးလေးကို မထိတစ်ချက် ထိတစ်ချက် လျှောက်ရတဲ့ အရသာကိုက ကြည်းနူစရာ။

 မောင်ရယ် လူကို မတွေ့ဘူးတာကျနေတာဘဲ လမ်းကြည့်လျှောက်ပါအုံး။

     လမ်းလဲ မသိဘူး မိုးလဲ မသိဘူး လေလဲမသိဘူ  မမဘဲ စိတ်ထဲရှိတော့တယ်။

      ပိုပြီကွာ တကတဲ လူတစ်ကိုယ်လုံး သူ့အိမ်ရောက်နေပြီဘဲ။

        ဘာမှ မဘာရသေးဘူးလေ။

    မောင်နော် မကဲနဲ့။

     ဇွဲကိုဦးက ပိတောက်ရွှေစင်ကို နမ်းမယ်လုပ်တုန်း ဆိုင်ရှေကို ရပ်လာတဲ့ ကားကြောင့် ကိုယ်ရှိန်သတ်လိုက်ရသည်။

      မောင် တစ်ယောက် ရှက်ပါတယ်ဟေ့။

     ဇွဲကိုဦး ဆိုင်တံခါးကို ဖွင့်ပေးလိုက်သည်။

      ရှေ့နေကြီးတွေ ထိုင်ကြပါ။

ပိတောက်ရွှေစင် ‌ပြောလိုက်သည်။

     ခု လက်မှတ်ထိုးကြမယ့် ဇနီးမောင်နှံလား။

      နှစ်ဦးသား ပြိုင်တူ ခေါင်းငြိမ့်မိကြသည်။

       အင်း နေနဲ့လ ရွှေနဲ့မြ လိုက်ဖက်တင့်တယ်ထဲ့ ဇနီးမောင်နှံဘဲ။ကျက်သရေ အဖြာဖြာနဲ့ ပြည့်စုံပါပေတယ်။မဂ်လာ လက်မှတ်ထိုးတဲ့ ဒီအချိန် ဒီရက်မြတ်မှ စပြီး ဒီမဂ်လာ မောင်နှံ အတွက် ကောင်းချီးမဂ်လာ အဖြာဖြာနဲ့ ပြည့်စုံကြပါစေ။

       ပေးတဲ့ဆုနဲ့ ပြည့်ပါစေ ရှေ့နေကြီးရယ်။

     နှစ်ဦးသား တိုင်ပင်ထားသည့်အလား တစ်ညီတစ်ညွတ်ထဲ အသံထွက်လာတဲ့ မဂ်လာမောင်နှံ။

       လက်မှတ်ထိုးတဲ့ ကိစ္စပြီးတော့ ရှေ့နေကြီးတွေ ပြန်ဖို့ ဟန်ပြင်ကြသည်။

       ရှေနေကြီးတွေ အတွက် ကျမပြောထားတဲ့ ဆိုင်မှာ နေ့လည်စာ အထူးစပါယ်ရှယ် ပြင်ပေးထားပါတယ်။ ကြွရောက် သုံးဆောင်ပေးကျပါအုံး။

     ကျေးဇူးတင်ပါတယ် သမီးရယ်။ လူငယ်သလောက် အသိပညာ အတတ်ပညာ ကြွယ်ပြီး လိမ္မာရေးခြားရှိတဲ့ သတို့သမီးလေးကို ရတဲ့ သတို့သားလေး ကံကောင်းပါတယ်ကွယ် ။အိုအောင် မင်းအောင် ပေါင်းကြရပါစေကွယ်။

    ရှေ့နေကြီးတွေက ဆုပေးပြီး ပြန်သွားသည်။

     မမ ကားသော့ပေး။

      ဘာလုပ်မလို့လဲ မောင်။

     ကားကို ဟိုဘက်က ဂိုထောင်ထဲ သွင်းမလို့လေ။ မမက ဘယ်မှ သွားစရာမှ မရှိတာ ။ 

      မောင်က ဘယ်လိုသိတာလဲ။

     မနဲ့ မောင်ရဲ့ မဂ်လာ အချိန်လေ။

    ပိတောက်ရွှေစင် မျက်စောင်းထိုးရင်း ကားသော့ကိုပေးလိုက်သည်။

     ဇွဲကိုဦး ကားကို တိုက်နှင့်တွဲလျက် ခြံထဲက ကားဂိုထောင်မှာ ထားလိုက်သည်။

      ပိတောက်ရွှေစင် ဆိုင်ထဲမှာ ထိုင်နေတုန်း မှာထားတဲ့ အစားအသောက်တွေ အဝတ်အစားသစ်တွေ ရောက်လာသည်။

      ဇွဲကိုဦး ဆိုင်ထဲရောက်လာတော့ 

      မောင် 

       ပြောလေ မမ။

      မောင့်ကို တောင်းပန်စရာ ရှိတယ်။

       ဘာများလဲ မမရဲ့။

       မိန်းကလေးသဘာဝ အရ ကိုယ်နဲ့ လက်ထပ်မယ့်သူရဲ့ အကြောင်းကို စုံစမ်းရတယ်လေ။

ဒါကြောင့်မို့ မောင့် အကြောင့်းကို မောင် မသိအောင် စုံစမ်းမိတာ ခွင့်လွှတ်ပါလို့ တောင်းပန်ပါတယ်။

      တောင်းပန်စရာ မလိုပါဘူး မမရယ် မောင့်ကို ချစ်လို့ မောင့်အကြောင့် စုံစမ်းတာဘဲ။ မချစ်ရင် ဒါတွေ မလိုပါဘူး။ မောင့်အချစ်ကို လက်ခံတဲ့ အတွက် မောင်ကတောင် ကျေးဇူးတင်ရမှာ။

      ဝမ်းသာပါတယ် မောင်ရယ်။

       ဇွဲကိုဦး ရင်ခွင်ထဲကို တိုးဝင်လာတဲ့ ကိုယ်လုံးလေး။ရနံ့သင်းသင်းလေးနဲ့ မွှေးမွှေးလေး။

ဇွဲကိုဦး အလိုက်သင့်လေး ဖက်ထားလိုက်သည်။

         မမ ဆိုင်ပိတ်လိုက်မယ်။

          ဘာဖြစ်လို့လဲ။

    မဂ်လာနေ့ မဂ်လာ အချိန် မဂ်လာဦးနေ့လေ။

       မဂ်လာဦးညဘဲ ကြားဖူးတာပါ မောင်ရယ်။

      ညထိအောင် မစောင့်နိုင်တော့ဘူး မမရယ်။

       ဟွန်း သူတော်တော်ကဲနေ မောင်နော်။

     ဇွဲကိုဦး ဆိုင်ပိတ်သည် ဆိုသည့်ဆိုင်းဘုတ်လေးကို ချိတ်လိုက်သည်။

        မမလာ။

        ဘယ်ကိုလည်း?

       မမကို မောင်ရဲ့ အိမ်ကို လိုက်ပြမလို့လေ။ မောင့်ရဲ့ အိမ်က မမရဲ့ အိမ်ဖြစ်သွားပြီဆိုတော့ မမသိထားအောင်လို့ပါ။

       ဒါဆိုလဲ သွားလေ။

     ဇွဲကိုဦး ပိတောက်ရွှေစင်ရဲ့ လက်ကလေးကို ဆွဲပြီး လှေကားအတိုင်း အပေါ်ကို တက်လာရင်း

       မမနဲ့ မောင်နဲ့ စိတ်ချင်းဆက်နေ သလိုဘဲနော်။

     ဘာဖြစ်လို့လဲ။

       မမနဲ့ စတွေ့တုန်းက အဖြူရောင် ဝတ်ထားတာချင်း ဟိုနေ့က မမနဲ့ တွေ့တော့ မမဝတ်ထားတာက အနီ မောင်ရဲ့ ပိုးပုဝါက အနီ။အခု လက်ထပ်တဲ့နေ့ကျတော့ မနဲ့ မောင်က ပိတောက်ရောင် အတူတူ မြန်မာဆန်တာချင်းလည်း အတူတူဘဲ။

         မောင့်စိတ်ထဲက နတ်သားလေးက ဒို့ ဘာဝတ်လဲ လာလာကြည့်တာနေမှာပေါ့။

      ဟုတ်မယ်နော် မမ။

        ဒါနဲ့ မမ ဒီနေ့ ဘာအရောင်ဝတ်ထားလဲ။

        မောင်နော် စကားအကောင်းပြောနေတာ ။ ဒီမှာ ဒါဘာလဲ။

        ပိတောက်ရွှေစင်က ဗိုက်ကို လိမ်ဆွဲမည့်ဟန်။

       ဇွဲကိုဦး ပုခုံးလေးတွန့် သွားတော့ ပိတောက်ရွှေစင် ရယ်မိလေသည်။

          ယောက်ျားဆိုတာ အဲ့လို ကြောက်နေရမယ်။ မိန်းမကို။

    နှစ်ဦးသားရယ်မောရင်း လှေကားတွေ တက်လာတာ အပေါ်ဆုံးထပ် အထိ ရောက်လာသည်။

     အထဲမှာ လေလုံ ဖုန်လုံအောင် စနစ်တကျ စီမံထားသော အခန်ူး။

ဂစ်တာမျိုးစုံနှင့် အပိုပစ္စည်းတွေ။

ပြည်တွင်းဖြစ် နိုင့်ငံခြားဖြစ် မျိုးစုံ။

    ဘာလို့ ဒုတိယထပ်မှာ မထားတာလဲ။

     ဒုတိယထပ်မှာ ထားတဲ့ဟာတွေကို ပြပေးမယ် မမ။

       ဒုတိယ ထပ်ကို ပြန်ဆင်းလာကြသည်။

        တံခါးကို ဖွင့်လိုက်တော့ ဒုတိယထပ်မှာ အခန်းမရှိ။ တစ်ထပ်လုံး ခန်းမသဖွယ်။သံကုတင်ကြီးက ရှစ်ပေ ပတ်လည်လောက်ရှိမည်။ ကုတင်ပေါ်က ထူထဲသော မွေ့ယာက အိစက်ညက်ညောလျက် အနီရောင် ပိုးဖဲအခင်းနဲ့ ခန့်ငြားစွာ။

     ကုတင်ဘေးက ထောင့်တိုင်တွေက သံတိုင်တွေ လူတစ်ရပ်မက။ တိုင်တွေကို လေးခုလုံး ဆက်ထားတဲ့ တန်းတွေမှာ တွဲကျနေတဲ့ သံကွင်းတွေ။ ‌ကုတင်ခြေရင်းမှာ ကြက်‌ခြေခတ် X ပုံစံ အသားစင် တစ်ခု။အပေါထိပ်နဲ့ အောက်ခြေမှာ သံကွင်းတစ်ခုစီ။

ခန်းမ အလယ်မှာတော့ ကားစင်ပုံစံ အသားတိုင်တစ်ခု။

         ဘေးပတ်လည်မှာတော့ လက်ညှိုးလောက်ရှိတဲ့ ရောင်စုံကြိုးခွေတွေ စီရရီ။ ငွေရောင် စတီးရောင်ထနေတဲ့ သံကြိူး တွေကလည်း နေရာတကျ။အလိုရှိလျှင် အဆင်သင့် အနေအထား။

      စတီးရောင် လက်ထိပ်တွေ ကြာပွတ်တွေ ကြိမ်လုံးမျိုးစုံနှင့် အလှဆင်ထားပြန်သေးသည်။

ခေါင်မိုးမျက်နှာကျက်မှာလည်း တွဲကျနေပြီး အတင်အချလုပ်လို့ရသည့် သံချိတ်မျိူးစုံ။

          မောင်

      ‌ပြောလေ မမ။

        ဒါတွေက မောင်သေချာ ပြင်ဆင်ထားတာလား။

       ဟုတ်တယ်လေ မမ ။ တစ်ချို့ဟာတွေက နိုင်ငံခြားက လာတာ။

အရည်အသွေး ကောင်းသလို ဈေးလည်းကောင်းတယ်။

          မောင် ကိုယ်တိုင် ရည်ရွယ်ပြီး ဝယ်ထားတာ ရှိသလို တစ်ချို့ တစ်ချို့တွေက မှာရင်လည်းပြန်ရောင်းပေးတယ်လေ။

           မောင်က ဘာအတွက် ဝယ်တာလဲ။

        မောင် အိမ်ထောင် ပြုခဲရင် အိမ်ထောင်ဘက်အတွက် ရည်ရွယ်ပြီး ဝယ်တာလေ။

၁၀ပိတောက်ရွှေစင် ပစ္စည်းတွေကို တစ်ခုချင်း စိတ်လိုလက်ရ ကြည့်မိသည်။ မျက်မှန်ပုံစံ လယ်သာပြားရောင်စုံ ၊ ‌ဂေါ်လီလုံးဆိုဒ်လောက်ရှိတဲ့ ကြိုးတွေတပ်ထားတဲ့ ရာဘာလုံးလေးတွေ။

      ကြည့်နေရင်း ရင်တွေ တစ်လှပ်လှပ်။ 

        မောင် အိမ်ထောင်ကျခဲ့ရင် ဘယ်လိုဆိုတဲ့ စိတ်ကူးလေးရှိရင် ပြောပြပ့ါလား။

         ငယ်ငယ်တုန်းကနေ အခုအချိန်ထိ အိမ်ထောင်ကျခဲ့ရင် မောင့်ရဲ့ ချစ်သူကို ပထမဆုံး မဂ်လာနေ့ရက်မှာ သဘောပေါက်အောင် ပြောပြီး ကြိုးတွေနဲ့ လက်နှစ်ဘက်ကို တစ်ဖက်စီခွဲပြီး ချည်မယ်။ ပြီးရင် လက်တွေကို မြှောက်ထားပြီး တန်းမှာ ချည်မယ် ။ပြီးတော့ မောင့်စိတ်ကြိုက်။

           ဟိုး ဆရာ ရပြီ။ဆက်မပြောနဲ့တော့။

            မမ 

     ပိတောက်ရွှေစင်ရဲ့ ချစ်ရည်လဲ့နေသော မျက်ဝန်းတွေ။

        မမ အတွက်။

       ပိတောက်ရွှေစင်ရဲ့ ဖယောင်းလေးလို သွယ်လျလှပတဲ့ လက်ချောင်းလေးမှာ စွပ်ပေးလိုက်တဲ့ ပလက်တီနမ် လက်ထပ်လက်စွပ်လေး ။

ဘယ်က ဘယ်လိုရောက်လာမှန်း မသိတဲ့ နှင်းဆီဖြူလေး တစ်ပွင့်ကို ပိတောက်ရွှေစင် ခေါင်းမှာ ယုယစွာ ပန်ဆင်ပေးလိုက်ပြီး နဖူးလေးကို နမ်းလိုက်သည်။

          ကျန်တဲ့လက်စွပ် တစ်ကွင်းကို ယူပြီး ပိတောက်ရွှေစင် ရဲကိုဦးလက်ချောင်းလေးမှာ စွပ်ပေးလိုက်သည်။

         မောင် ဒို့လေ ပန်းချီကားထဲက လက်ပိုင်ရှင်လို့ ကိုယ့်ကိုကိုယ် ခံစားနေရတယ်။

           မောင်လဲ ယုံကြည်ပါတယ်။

          ဒါဆို ဘာကို စောင့်နေတာလဲမောင်။မောင်ခြေရင်းမှာ ဝပ်ဆင်ခယ ခံစားနေတဲ့ ပိတောက်ရှိနေပြီလေ။

          ပြောပြောဆိုဆို ပိတောက်ရွှေစင် ဇွဲကိုဦးရဲ့ ‌ခြေရင်းမှာ ဒူးထောက်လိုက်သည်။

          မောင့်စိတ်တိုင်းကျ အလိုရှိတိုင်း အသွေးယူယူ အသားယူယူပါမောင်။ မောင်အတွက် အမှု့တော်ထမ်းဖို့ အဆင်သင့် ဖြစ်နေပါပြီ။

        ဇွဲကိုဦး အနီရောင် ကြိုးခွေကို ယူပြီး ချီတုံချတုံ။ ဘယ်လိုပင် ရည်ရွယ်ချက်တွေ ရှိပေမယ့် လက်တွေ့ဘဝမှာတော့ ချစ်တဲ့သူကို ကြိုးနဲ့ချည်ဖို့ဆိုတာ နာကျင်သွားမှာကို စိုးတဲ့ စိတ်က တားမြစ်နေပြန်သည်။

ကြိုးတွေကို ကိုင်ရင်း ရပ်နေတာကို ကြည့်နေတဲ့ ပိတောက်ရွှေစင်။

         ဇွဲကိုဦး လက်ထဲက ကြိုးတွေကို ယူပြီးဖြည်လိုက်သည်။ ကရာတေး ပညာနဲ့ အတူ လေ့လာဖူးတဲ့ ကြိုးချည်နည်းတွေ။ ကြိုးတစ်စကို ယူပြီး မိမိရဲ့ ညာဖက်လက်ကို တစ်တောင်ဆစ်ရဲ့ အောက်ကနေပြီး လက်ကောက်ဝတ် နေရာအထိ တစ်ပတ်ချင်း တင်းတင်းရစ်ပတ်လိုက်သည်။ လက်ကောက်ဝတ်နေရာ ရောက်တော့ ကြိုးပေါ်ကနေ နောက်တစ်ပတ် ပတ်ပြီး သေသေချာချာ ချည်လိုက်သည်။

ညာဖက်ပြီးတော့ ဘယ်ဘက်ကိုလည်း ကြိုးခွေရဲ့ အစွန်းတစ်ဖက်က အစနှင့် ပုံစံတူ ချည်ပြန်သည်။

လက်နှစ်ဘက်လုံးမှာ တင်းကျပ်တဲ့ အရာကို ခံစားရသည်။ သေချာအောင် ကြိုးတွေကို ဆွဲကြည့်သည်။ တွဲလောင်းဆွဲပြီး ချည်ခံရလျှင် ကိုယ်တိုင်ပြန်ဖြည်ဖို့  ဘယ်လိုမှ မဖြစ်နိုင်။

       ပိတောက်ရွှေစင် ဒူးထောက်ထိုင်နေရာမှ ကြိုးတွေကို ဇွဲကိုဦး အိပ်ယာဘေးမှ သံကုတင်တန်းတွေပေါ်ကို ပစ်တင်လိုက်ပြီး 

         မောင် မောင့်အိပ်မက်တွေကို အကောင်အထည်ဖော်ဖို့ အချိန်ရောက်ပြီမောင်။

          ဇွဲကိုဦး ဒူးထောက်ထိုင်နေတဲ့ ပိတောက်ရွှေစင်ရဲ့ လက်တွေမှာ ချည်ထားတဲ့ ကြိုးစကို ဖြည်းဖြည်းခြင်း ဆွဲယူလိုက်တော့ ပိတောက်ရွှေစင်ရဲ့ လက်နှစ်ဖက်က တဖြည်းဖြည်းအပေါ် မြှောက်ပါလာသည်။ ‌‌ခြေဖျားနှစ်ဖက်ပေါ် ထိုင်နေရာမှ ဆွဲအားကြောင့် တင်ပါးလေးက တစ်ဖြည်းဖြည်း ခြေထောက်ပေါ်မှ ကြွလာပြီး ဒူးနှစ်ဖက်သာ ထောက်မိတော့သည်။

 ပိတောက်ရောင် ဝမ်းဆက် ချိတ်လုံချည်လေးနဲ့ ပုဝါလေးကလဲ ယီးလေးခိုနေတဲ့ လက်တွေမှာ ချည်ထားတဲ့ ကြိုးတွေ။ 

ကြိုးတွေကို တင်းနေအောင် ဆွဲထားတဲ့ သတို့သားဇွဲကိုဦးကလဲ ပိတောက်ရောင် ရှပ်အကျီနှင့် ဆင်တူ ပုဆိုးအရောင်တူ။

    ခံစားတတ်သူတွေ အတွက် အလွန်လှပသော ပန်းချီကား။

   နားလည်နိုင်စွမ်းရှိသူတွေ အတွက် တန်ဖိုးဖြတ်လို့ မရတဲ့ စိတ်ကူးအိပ်မက်။

     ဘဝတစ်လျှောက်လုံး တောင့်တခဲ့တဲ့ ဘီ-ဒီ-အက်စ်-အမ် ချစ်ချင်းမေတ္တာ။

        ကြိုးတွေကို တင်းနေအောင် ဆွဲထားရင်း ပိတောက်ရွှေစင်နဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင် ဒူးထောက်လိုက်တဲ့ ဇွဲကိုဦး။

         ချိုမြိန်သော အနမ်းတွေကို အငမ်းမရ ဖန်ဆင်းရင်း ပိတောက်ရွှေစင်ဆီက တုန့်ပြန်ချစ်ချင်း‌မေတ္တာအပြည့်နဲ့ အနမ်းတွေ။

ခါးလေးကော့နေ့တော့ ရင်လေးက မော့နေဟန်။

       ဇွဲကိုဦးလက်တွေက ဒူးထောက်လျှက်ကနေ ကြိုးတွေကို ထပ်ဆွဲလိုက်သည်။ ပိတောက်ရွှေစင် လက်တွေက ကြိုးတွေဆွဲခေါ်ရာ အတိုင်းလိုက်ပါလာရတော့ အပေါ်တဖြည်းဖြည်း မြှောက်လာသည်။လူက ဒူးထောက်အနေအထားမှ မတ်တပ်ရပ် အနေအထားထိ။

      မြန်မာချိတ်လုံချည် ပိတောက်ရောင် ဝမ်းဆက်ဝတ်ပြီး ပုဝါလေး ချုံထားကာ လက်နှစ်ဖက်ကို ကားထားတဲ့ အနေအထားအတိုင်း ကြိုးချည်ခံထားရတဲ့  ပုံစံ။ ယောက်ျားတစ်ယောက်က စိတ်တိုင်းကျ မိမိကိုယ်လုံးလေးကို ကြည့်ခွင့် ,ချည်နှောင်ခွင့်၊ ပိုင်ဆိုင်ခွင့် ပေးရတာကို နှစ်သက်ကြည်နူးဝမ်းမြောက်စွာ လက်ခံနေတဲ့ စိတ်ကို ကိုယ်တိုင်နားမလည်။

     ဇွဲကိုဦး လက်ကကိုင်ထားတဲ့ကြိုးစကို ပိတောက်ရွှေစင် လက်မြှောက်ပြီး ချည်ခံထားရလို့ လွတ်နေတဲ့ ခါးတို အကျီလေးအောက်က ချက်နေရာ ခါးလေးကို နှစ်ပတ်ပတ်ပြီး တင်းကြပ်စွာ ချည်လိုက်သည်။ ခါးက နဂိုကတည်းက သေးသေးလေး။ ချည်လိုက်တဲ့ ကြိုးကြောင့် ပိုသေးသွားရသည်။

        မမ။

         ပြောလေမောင်။

        အဆင်ပြေလား။

         ပြေပါတယ်မောင်။

ချစ်သူနှစ်ဦး ကြင်စဦး ဇနီးမောင်နှံ အပေးအယူ မျှနေပုံက ကြိုးချည်တဲ့သူက အချည်ခံထားရသူကို အဆင်ပြေလားတဲ့။

        မမ မျက်လုံးတွေကို ပိတ်တဲ့ဟာနဲ့ ချည်မလို့။

         ဘာဖြစ်လို့လဲ။

         မောင် အဝတ်အစားတွေ လဲမလို့။

         မောင့် သဘောပါရှင်။

           ဇွဲကိုဦး ပိတောက်ရွှေစင်ရဲ့ မျက်လုံးတွေကို အနီရောင် သားရေပြား မျက်ကာလေးနဲ့ စွပ်ပြီး ပိတ်လိုက်သည်။

        ပိတောက်ရွှေစင် မမြင်ရတော့။

          ဇွဲကိုဦး ဝတ်ထားတဲ့ အဝတ်အစားတွေ အားလုံးကို ချွတ်လိုက်သည်။

           သတို့သားရဲ့ သန်မာတဲ့ ခန္ဓာကိုယ် အနေအထား။ ကျစ်လစ်တဲ့ ပုံစံ။ကြီး‌ရှည်မာတောင့်တင်းသော နဂါးရဲ့ ဦးခေါင်းအလား၊ အကြောတွေ ထောင်ပြီး အစာတောင်းသလို ရမ်းခါနေသည်။

မျက်စိရှေ့မှာလဲ အလွန်တရာ စွဲမက်ဖွယ် ကောင်းလှသော သတို့သမီးလေးက ပြုသမျှ ယုယခံမည့် အနေအထားက အသင့် ဖြစ်နေပြီ။

         ဇွဲကိုဦးရဲ့ နဂါးခေါင်းက အမောက်တထောင်ထောင်။မျက်စိပိတ်ပြီး ကြိုးချည်ခံထားရတဲ့ သတို့သမီးလေး ပိတောက်ရွှေစင်။ ဇွဲကိုဦးက နောက်ကနေ ဖက်လာတာကို ခံစားရသည်။ 

        အနမ်းတွေက ဆက်တိုက်။လည်ပင်းသားလေးတွေ ၊ကျောတွေ ကို နမ်းရင်း တစ်စုံတစ်ရာက နောက်ကနေ ထောက်နေသလို ခံစားရသည်။

       ဇွဲကိုဦးရဲ့ လက်ထဲ ပိတောက်ရွှေစင်ရဲ့ ကြိုးပျောက်ဘရာလေး ပါလာသည်။ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ 

ပိတောက်ရွှေစင်ကို အရေခွံချွတ်တော့မယ့် ဇွဲကိုဦး။

        အသဲတယားယား ရင်တဖိုဖိူချည်နှောင်မှု့တွေနဲ့ သတို့သမီးလေး။

ကဗျာမမှီ (2)

 အသဲတယားယား ရင်တလှပ်လှပ် ချည်နှောင်ခြင်းရဲ့ တင်းကြပ်မှု့့။တစ်ခါမှ မခံစားဖူးတဲ့ ခံစားချက်။ဇွဲကိုဦး အနမ်းတွေက တင်ပါးတွေဆီကနေ နေရာမျိုးစုံ။ လက်တွေက ပိတောက်ရောင်ပိုးသားအကျီလေးကို အသီးလေးတွေ ဖြုတ်လိုက်သည်။ဗလာဟင်းလင်း ရင်သားတွေက လုံးကျစ်လှပစွာ ပေါ်ထွက်လာသည်။

      အနမ်းတွေ လက်ဖျားလေးတွေက ထွေးပွေ့စုပ်ယူခံရတော့ ပိတောက်ရွှေစင် တစ်စုံတစ်ခုကို တောင့်တလာသလို ရင်သားခေါင်းလေးတွေက ခုန်ပေါက်ထွက်တော့မယ့်အလား တင်းမာလာကြသည်။

        ဇွဲကိုဦးလက်တွေက နယ်မြေသစ် ရှာဖွေနေတဲ့ ကိုလံဘတ်စ် အလား။ ပါးစပ်ဖျားလေးတွေက ရှေ့က အလုပ်လုပ်နေပေမယ့် လက်တွေက တင်ပါးလုံးလုံး ကားကားလေးကို ဆုပ်‌ခြေလိုက် ညှစ်လိုက် တဖြန်းဖြန်း ရိုက်လိုက်လုပ်ရင်းကနေ ချိတ်ထမိန်လေးက ချိတ်တွေကို ဖြုတ်ချလိုက်တော့ လုံချည်လေးက ပိတောက်ရွှေစင်ရဲ့ ‌ခြေဖဝါးနားမှာ ပုံပုံလေး။

         ပိတောက်ရွှေစင် ပါးစပ်က မပြောပေမယ့် ဖြူဝင်းသော ကိုယ်လုံးလေးတစ်ခုလုံး ရှက်သွေးတွေ ရဲလာသည်။ အပျိုစင်တို့ရဲ့ သဘာဝ အလှတရားကပေးတဲ့ ချစ်သက်လက်ဆောင်။

        မောင် မောင်ရေ့

        မောင်ကွာ

ဘယ်လိုတွေ လုပ်နေတာလဲ နေလို့မတတ်တော့ဘူးကွာ ခံစားရခက်တယ်။

        တလူးလူး တလွန့်လွန့်နဲ့ ခါးနဲ့ လက်တွေကို ကြိုးတွေချည်ထားသော်လည်း လှုပ်ရှားခံစားနေရသည့် ပုံစံလေးကိုက ဇွဲကိုဦးအတွက် ပိုပြီး ရမက်သွေးတွေတိုးပြီး ဆူကြွစေသည်။

        ဇွဲကိုဦး လက်ဖျားလေးတွေ နှုတ်ခမ်းတွေတင် မဟုတ်။ လျှာဖျားလေးကပါ မြွေတစ်ကောင်လို ဆက်တိုက် လှုပ်ရှားနေသည်။

       ရှင်းသန့်နေသော ပိတောက်ရွှေစင်ရဲ့ ချက်အောက်နေရာလေးတစ်ဝိုက်ကို လျှာဖျားလေးက ကလူအိသို့ မြှူအိသို့ ဆိုတော့ ‌ခြေထောက်နှစ်ဘက်က တဖြည်းဖြည်း ကားလာတဲ့ ပိတောက်ရွှေစင်။

       နယ်ပယ်ချဲ့ထွင်လာတဲ့ လျှာဖျားလေးက ပျားရည်အိုင် တွေ့သလို ပေါင်ရင်းဂွကြားလေးထဲက ရေစီးကြောင်းလေးဆီ ။အငမ်းမရ လှိုက်လှိုက်လှဲလှဲ မက်မက်မောမော နှစ်သက်မြတ်နိုးစွာ စုပ်ယူပေးလိုက်သည်။

        မောင် မောင်ရေ့ အား ငရဲတွေ ကြီးကုန်တော့မှာဘဲကွာ အား အ။

      လျှာဖျားထိပ်လေးနဲ့ ရေစီးကြောင်းကြားတဲက အစိလေး နှစ်ခုတို့ မခွဲနိုင် မခွာရက် စုပ်ယူ ထိနေတုန်း ဇွဲကိုဦး လက်တွေက တင်ပါးလုံးလုံး စွင့်ကားကားလေးကို အပြစ်ဒဏ်ပေးနေသည့် အလား။

        ပိတောက်ရွှေစင် ပေါင်ရင်း ရေစီးကြောင်းထဲက အချစ်ဒဏ်နဲ့ တင်ပါးထက်က အပြစ်ဒဏ်ကြားမှာ ခံစားချက်တွေ ရင်လှိုက်ဖိုမောစွာ ခါးလေးကော့သွားလိုက် ချည်နှောင်ခံထားရတဲ့လက်တွေက လက်သီးလေး ဆုပ်လိုက် နှုတ်ခမ်းအစုံက အံကြိတ်လိုက် ညည်းညူလိုက်နဲ့ ဇွဲကိုဦးရဲ့ အရုပ်လေးတစ်ရုပ်လို့။

         ဆူကြွလာတဲ့ ရမက်သွေးတွေက လှိုင်းထန်လာပြီး နှစ်ဦးသား အမြင့်ဆုံးအထိ ခံစားမှု့တွေ တက်လာပြီ။ ပိတောက်ရွှေစင်ရဲ့ ပေါင်လေးနှစ်ဖက်ကြားကို ရှေ့က ဝင်ပြီး တင်ပါးအစုံကို မလိုက်သည်။

စိုရွှဲနေသော ပျားရည်အိုင်ထဲကို အဆုံးထိ အတင်းတိုးဝင်သွားသော အမောက်ထောင်နေတဲ့ နဂါးခေါင်း။

         ဖျတ်ဖျတ်လူးသွားတဲ့ ပိတောက်ရွှေစင် ကိုယ်လုံးလေးရဲ့ တုန့်ပြန်မှု့။

           အံကြိတ်ထားတဲ့ သွားကြားထဲက ထွက်လာသော အသံ။

       အား အ အ။

        အတင်းတိုးဝင်ပြီး ငြိမ်သက်နေတဲ့ နဂါး။ပျားရည်အိုင်မှာ ပျော်နေသလို။ဂေါက်သီးလုံး ကျင်းစိမ်နေသလို။နွေးထွေးတဲ့ ရင်ခွင်မှာ ခိုဝင်နေသည့်အလား။

နာကျင်သော ခံစားမှု့ကနေ အနည်းငယ် ပြေလျော့လာတဲ့ ပိတောက်ရွှေစင်။ ရှိသမျှ အင်အားနဲ့ ဆွဲယူညှစ်ထွေးထားပေမယ့် တားဆီးနိုင်စွမ်းမရှိ။

      လျှောကနဲ ပြန်ထွက်သွားပြီး ခွင့်တောင်းခြင်း မရှိဘဲ နူးညံ့တဲ့ နံရံတွေ တစ်လျှောက် အတင်းတိုးဝင်လာ ပြန်သည်။

         လက်သီးဆုပ်တွေကို မ‌ဖြည်နိုင် အသက်မရှူအားဘဲ နာကျင်မှု့ကို ခုခံရပြန်သည်။တစ်ကိုယ်လုံးကို တင်းကြပ်စွာ ချည်နှောင်ခံထားရသည့်အလား ခံစားရတဲ့ ပိတောက်ရွှေစင်။အံ့ဩစရာ ကောင်းလောက်အောင် နာကျင်မှု့ကို ဆက်ပြီး ဖြစ်စေချင်တဲ့ ဆန္ဒကလဲ တစ်ဖွားဖွားနဲ့ တက်မက်မိပြန်သည်။

         အသက်မရှူအားဘဲ တောင့်ခံထားရာမှ လုပြီး အသက်ရှူရသလို၊ ရင်ဘတ်က ဖောင်းလိုက်ပိန်လိုက်ဆိုတော့ ရင်နှစ်မြွှာက နိမ့်လိုက် မြင့်လိုက် နိမ့်တုန် မြင့်တုန် ရင်ခုန်စရာ မြင်နေရတော့ နဂါးခေါင်းရဲ့ ပဲ့ကိုင်ရှင်က ပိုပြီးမြန်ဆန် သွက်လက် အရှိန်ရလာသည့်အလား။

          တင်းမာမှု့တွေ အစား ငြိမ်းချမ်းရေ ရသွားသလို အဝင်အထွက်တွေ သွက်လက်မြန်ဆန်လာသည်။ နာကျင်မှု့တွေ အစား ကြင်နာမှု့ရဲ့ သက်သေ ‌ကျေနပ်ရိပ်တွေ လွှမ်းလာသည်။အတင်းစုံမှိတ်ထားရတဲ့ မျက်ခွံတွေ နေရာမှာ မှေးစင်းလာတဲ့မျက်တောင်လေးတွေ အစားဝင်လာသည်ကို ခံစားရတဲ့ ပိတောက်ရွှေစင်။ တင်းကြပ်စွာ ချည်ခံထားရတဲ့ လက်တွေ ခါးတွေ ဘာမှမသိတော့။ ကျေနပ်ပီတိတွေ အပြည့်နဲ့ တိမ်စိုင်ပေါ်မှာ စီးရင်း မျှောလွင့်နေသလို စိတ်အစဉ်မှာ ရောင်စုံသက်တံ့ကြီးကို ထွေးပွေ့ထားရသလို လူဖြစ်ရခြင်းရဲ့ ကာမစည်းစိမ်။

          ဇွဲကိုဦးက ခါးမှာချည်ထားတဲ့ ကြိုးတွေကို ဖြည်လိုက်ပီး လက်တွေကို နောက်ပြန်ပူးပြီး ချည်ခံလိုက်ရတာကိုလည်း ငြိမ်သက်စွာ အလိုက်သင့်လေး။ချည်ထားတဲ့ ကြိုးစကို တန်းပေါ်တင်ပြီး ဆွဲလိုက်တော့ နောက်ပြန်ပူးပြီး ချည်ခံရတဲ့ လက်လေး အထက်မြှောက်သွားတဲ့ အချိန် အဝတ်မပါ ဗလာကိုယ်လုံးလေးက ခါးကုန်းပေးထားရတဲ့ ပုံစံလေး။

        စိတ်စေစားရာကို လိုက်ရင်းမျှော်လင့်မိတဲ့ တက်မက်မှု့က ဇွဲကိုဦး အလိုကျ အသုံးတော်ခံဖို့ အသင့်။

        ဇွဲကိုဦး ပိတောက်ရွှေစင် နောက်ကရပ်ပြီး ပိတောက်ရွှေစင်ရဲ့ ခြေထောက်တွေကို ကားလိုက်သည်။ ဆွဲဆောင်မှု့ ရှိတဲ့ ကိုယ်နေဟန် အချိုးအဆစ် ဖြူဝင်းသော အသားအရေ ရှည်လျားသော ပေါင်တံတွေက ဆက်ဆီကျသော ချည်နှောင်မှု့ပုံစံကို ပိုပြီး အသက်ဝင်စေသည်။

      တင်ပါးတွေကို ရိုက်ရတဲ့ အရသာ တုန်ခါသွားတဲ့ တင်ပဆုံလေးကို ကြည့်ရင်း ရမ်းခါနေတဲ့ နဂါးခေါင်း။

        ဇွဲကိုဦး တင်ပါးတွေကို ရိုက်ရင်းကနေ ပိတောက်ရွှေစင်ရဲ့ ရှေ့ကို ရောက်လာသည်။

       ပိတောက်ရွှေစင်ရဲ့ ဆံပင်တွေကို ဆွဲလိုက်တော့ ခေါင်းလေးမော့လာပြီး ပါးစပ်လေးက ဟလာသည်။

        ဟနေတဲ့ နှုတ်ခမ်းလေးထဲကို တိုးဝင်သွားတဲ့ နဂါးခေါင်း။ကိုယ့်အိမ်ကိုယ့်ယာ အလား။ တာဝန်ကျေပွန်တဲ့ အိမ်ရှင်က အပြုစုယုယ မှာ ကျေပွန်စွာ။ဒေါမာန်ကြီးတဲ့ နဂါးခေါင်းကို စိတ်ကျေနပ်သွားအောင် စုပ်ယူချော့မြှူပေးသည်။

      သွင်းလိုက် ထုတ်လိုက် စုပ်ယူလိုက် လျှာဖျားလေးနဲ့ ကလိလိုက် စိတ်ရှိတိုင်း လျှာတစ်ခု လုံးနဲ့ ရစ်ဆွဲလိုက်ပြီး ဇနီးကောင်းတို့ရဲ့ တာဝန် ကျေပွန်ကြောင်း အစွမ်းကုန် ပြသတဲ့ ပိတောက်ရွှေစင်။

       ခံစားမှု့ အရသာက တုန်ခါဆင်းသွားစေတဲ့ ဇွဲကိုဦး။အသစ်စက်စက် ဇနီးချောလေးရဲ့ ယုယပြုစုမှု့တွေ ကြားမှာ ကျေနပ်သာယာ ကြည်နူးစိတ်တွေ ကမ်းစပ်ကို ပြေးလာတဲ့ လှိုင်းတွေအလား။

       ဇွဲကိုဦး နောက်ထပ်ကြိုးတစ်ချောင်းကို ယူပြီး တန်းပေါ်တင်လိုက်သည် ။ ကျလာတဲ့ ကြိုးစကို ပိတောက်ရွှေစင်ရဲ့ ခါးမှာ ချည်ပြီးဆွဲယူလိုက်တော့ ခါးကုန်းလျှက် အနေအထား ‌ခြေထောက်လေးက ကြမ်းပြင်မှ ကြွလာပြီး ‌ခြေဖျားလေးသာ ထောက်မိတော့သည်။

ပိတောက်ရွှေစင် ဇွဲကိုဦး ပြုသမျှ ငြင်းပယ်ခြင်း မရှိတဲ့ ယမင်းရုပ်လေးလို။

       စိတ်တိုင်းကျ ချည်နှောင်ပြီးတော့ ဇွဲကိုဦး ပိတောက်ရွှေစင်ရဲ့ နောက်မှာ ဒူးထောက်လိုက်သည်။

တင်ပါးလေးနှစ်ခုကို ကိုင်ပြီး ဆွဲဖြဲတော့ ပွင့်အန်လာတဲ့ နှင်းဆီပွင့်လို ပွင့်ချပ်လေးတွေ။နီရဲ စိုလက်စိုရွှဲလျှက် ။

       ဇွဲကိုဦးပါးစပ်လေးက ပွင့်လွှာတွေကြားတိုးဝင်သွားပြီး ဝတ်ရည်စုပ်ယူတဲ့ ပျားပတုန်းပမာ စိတ်တိုင်းကျ စုပ်ယူမွှေနောက် လျှက်ပေးနေသည်။

         မိုးမမြင် လေမကြား ချစ်သူနှစ်ဦးရဲ့ တစ်ဆင့်တက်တဲ့ လင်ကိုယ်မယား ချစ်ရည်းလူးတဲ့ မဂ်လာဦးရဲ့ အထူးအချိန်။မဂ်လာဦးနေ့။

        အရိုးမရှိတဲ့ လျှာရဲ့ အရသာခံစားပြီးတော့ နောက်ထပ် အရိုးမရှိဘဲ သန်မာသော လူငယ်တစ်ယောက်ရဲ့ ကြွက်သားမျှင်တွေနဲ့ တည်ဆောက်ထားတဲ့ နီရဲထွားကျိုင်းအမောက်ထောင်နေတဲ့ နဂါးဦးခေါင်းက ပျားရည်အိုင်ထဲ အတင်းတိုးဝင် သွားပြန်သည်။

       ပိတောက်ရွှေစင်ရဲ့ ကိုယ်လုံးလေး တဆတ်ဆတ်တုန်လျှက်။

ဇွဲကိုဦးလက်နှစ်ဖက်က နီရဲစူကြွကာ ကျစ်လစ်အိထွေးနေတဲ့ ရင်သားတွေကို မလွတ်တမ်း ဖမ်းဆုပ်ထားလိုက်တော့ အတင်း ဇက်ကြိုးဆွဲခံရတဲ့ မြင်းရိုင်းမလေးလို မလှုပ်မရှားနိုင်အောင် ချည်နှောင်ခံထားရတဲ့ ကြားက ဆံပင်တွေပါ ‌ပြေလျော့ကျသည် အထိ ခေါင်းတစ်ခုလုံး ရမ်းခါသွားသည်။

      အီး။ အား

      ရင်ခေါင်းထဲက လာတဲ့ အသံ။

ပြေလျော့ပြီး ရမ်းခါနေတဲ့ ပိတောက်ရွှေစင်ရဲ့ ဦးခေါင်း ငြိမ်သက်သွားသည်အထိ ဇွဲကိုဦး ခါးကို အစွမ်းကုန်ကော့ထားပြီး လက်တွေက ရင်နှစ်မြွှာကို အလွတ်မပေး။ တင်းရင်းစွာ မလွတ်တမ်း ဆုပ်ကိုင် ဖြစ်ညှစ်ထားဆဲ။

      ခါရမ်းနေတဲ့ မြင်းရိုင်းမလေးရဲ့ ဦးခေါင်း တဖြည်းဖြည်း ငြိမ်သက်စွာ ငိုက်ကျလာသည်။

       လုံးဝ အစွမ်းကုန် ထိုးသွင်းထားရာကနေ ဖြည်းဖြည်းလေးနဲ့ ငြိမ့်ငြိမ့်လေး အသွင်းအထုတ် စတင်လိုက်သည်။ငိုက်ကျနေတဲ့ မြင်းရိုင်းမလေးရဲ့ ဆံနွယ်ရှည်တွေကလည်း ရှေ့တိုးနောက်ငင် ဖြစ်နေတဲ့ ကိုယ်လုံးလေးအတိုင်း စည်းချက်အညီ လှုပ်ရှားရမ်းခါလာသည်။

         လင် ရယ် မယားရယ်လို့ ဖြစ်စေခဲ့တဲ့ အပြုအမူ။ လင် စိတ် သာယာသလို မယားကလည်း ကျေနပ်သည်။ လင်ရဲ့ အချစ်တွေကို မယားက ထွေးပွေ့ခံစားမှု့။ပိုပြီး မြဲမြံစေတဲ့ သံယောဇဉ် အချစ်တွေရဲ့ တုပ်နှောင်ထုံးဖွဲ့မှု့။

လူဘဝရဲ့ ပန်းချီကားတစ်ချပ်။

ဇွဲကိုဦးနဲ့ ပိတောက်ရွှေစင်တို့ရဲ့ ပုံတူပန်းချီကားထဲမှာတော့ ချည်နှောင်ထားတဲ့ ကြိုးတွေက အသက်။

         ခွန်းအား အပြည့်နဲ့ နုပျိုလန်းဆန်း လှပကျော့ရှင်းနေတဲ့ မြင်းရိုင်းမလေး ပိတောက်ရွှေစင်။ဇွဲကိုဦးရဲ့ ကြုံးသွင်းမှု့ အောက်မှာ မလှုပ်နိုင် မရုန်းနိုင် ။ တစ်ဖြည်းဖြည်းနဲ့ ယဉ်ပါးအသားကျလာ သလို စည်းချက်ညီစွာ ကခုန်နေသည့် အတိုင်း။

ဆံပင်တွေ တစ်ခါရမ်းခါသွားတိုင်း မျက်လုံးလေး မှိတ် ပါးစပ်လေးဟပြီး အော်သံလေးကလည်း နရီစည်းချက် အတိုင်း အချိန်မှန် ထွက်ပေါ်နေသည်။

         ဇွဲကိုဦး ပိတောက်ရွှေစင်ရဲ့ ပြေကျရမ်းခါနေတဲ့ ဆံနွယ်ရှည်တွေကို နောက်ကနေ လှမ်းပြီး စုကိုင်ကာ ဆွဲလိုက်သည်။ ပိတောက်ရွှေစင်ဆိုတဲ့ မြင်းရိုင်းမလေး။ မြင်းစီးသမားက ဇက်ကြိုးဆွဲလိုက်သလို ခေါင်းထောင်လာရသည်။

        ဇွဲကိုဦး လက်တစ်ဖက်က ဆံနွယ်ရှည်တွေကို တင်းတင်းဆွဲရင်း လက်တစ်ဖက်က တင်ပါးတွေကို ရိုက်ရင်း လိုရာခရီးကို မောင်းနေတဲ့ ပုံစံ။ ခါးတစ်ခါ ကော့သွားတိုင်း ခေါင်းက ဆံပင်တွေကိုဆွဲခံရတိုင်း နာကျင်မှု့တွေက အရာမထင်တော့ဘဲ နှင်းဆီပွင့်လွှာတွေကြားတဲ့ ဆောင့်ဆောင့်တိုးဝင်လာတဲ့ အရာကြောင့် အရာအားလုံးကို မေ့လျော့ပြီး သာယာယစ်မူးကျေနပ်ကြည်နူးတပ်မက်နေတဲ့ ပိတောက်ရွှေစင်။

        ပြီးပြည့်စုံလွန်းနေတဲ့ အချိန်အခါ။ ငယ်ရွယ်သူတို့ရဲ့ သက်လုံ ကောင်းလွန်းတဲ့ ခွန်အား တစ်ဖြည်းဖြည်းတိုးပြီး တက်လာတဲ့ အရှိန်။နောက်ဆုံးတော့ ပိတောက်ရွှေစင် အော်သံတွေက တဖြည်းဖြည်း အင်အားမရှိတော့။

ပထမဆုံး အချိန်မှာပင် တင်ပါးသားဖွေးဖွေးလေးပေါ်မှာ နီရဲနေသော လက်ချောင်းရာတွေ အပြည့်ထပ်နေသည်။

         နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာက မအော်နိုင်တော့ပေမယ့် အတင်းဆောင့်ခံနေရတဲ့ နှင်းဆီပွင့်ချပ်လွှာတွေက အသံတွေ မည်လာသည်။

          ပွတ်တိုက်မှု့ကြောင့် တိုးဝင်မှု့ကြောင့် အားကုန်ဆောင့်ခံရမှု့ဆိုတဲ့ အကြောင်းတရားတွေ ပေါင်းဆုံသွားတော့ ရေတွင်းတူးရာမှ ရေထွက်သလို နှစ်ဦးနှစ်ဖက်လုံး ပန်းထွက်လာကြသည်။

          ဇွဲကိုဦး ပိတောက်ရွှေစင်ကို ချည်ထားတဲ့ ကြိုးတွေ အကုန်လုံးကို ဖြည်ပေးလိုက်သည်။ မျက်စိကို ပိတ်ထားတဲ့ သားရေပြားလေးကို ချန်ထားပြီး အဝတ်မပါတဲ့ ကိုယ်လုံးလေးကို ပွေ့ပြီး ကုတင်ပေါ် တင်လိုက်သည်။

         ပိတောက်ရွှေစင် ပက်လက်ကလေးကနေ ဇွဲကိုဦးလက်ကို ဆွဲလိုက်သည်။ 

        ဘယ်သွားမလို့လဲ။

         အဝတ်အစား ဝတ်မလို့။

          မောင် မတရားဘူး။

         ဘာဖြစ်လို့လဲ။

         လာ ကုတင်ပေါ်တက်။

          အဝတ်အစား ဝတ်လိုက်ဦးမယ်လေ။

      မောင်နော်။ လာ ဆို လာဘဲ။

      ဇွဲကိုဦး ကုတင်ပေါ် တက်ပြီး ပိတောက်ရွှေစင် ဘေးမှာ လှဲလိုက်သည်။

       မောင် မျက်လုံးပေါ်က ဟာကို ဖယ်ပေးအုံးလေ။

           ဖယ်ပေးဘူး။

       ဘာဖြစ်လို့လဲ။

          ရှက်လို့။

          မောင်နော် သူများကို ကျ စိတ်တိုင်းကျ လုပ်ပြီး သူကျတော့ ဟင်းနော်။

      ဇွဲကိုဦး သားရေပြားလေးကို ဖယ်ပေးလိုက်သည်။

          မမ ကိုယ်ဘာသာ ဖြည်လဲ ရတာဘဲလေ။

             မောင် စိတ်တိုင်းကျ လုပ်ထားတဲ့ အရာ မှန်သမျှ မောင်ထားတဲ့ အတိုင်းနေမှာပါ။

                ချစ်လိုက်တာ မမရယ်။

      မောင် ကိုလည်း ပိတောက်ချစ်တယ်။

       ပြောပြောဆိုဆို ပိတောက်ရွှေစင်က ဇွဲကိုဦးရဲ့ ‌ခြေထောက်ပေါ် သူ့ခြေထောက်ကို ခွပြီး တင်လိုက်သည်။

        မမရယ် အဲလို မတင်နဲ့လေ။

မောင် မောင်နဲ့ မမ ဘာတော်လဲ။

      လင်မယားလေ။

       ဘယ်သူက လင် ဘယ်သူက မယားလဲ။

       မောင်က လင် မမက မယားပေါ့။

         အဲဒီတော့ မောင်က ဘယ်သူလင်လဲ။

        မမရဲ့ လင်ပေါ့။

      အဲဒီတော့ လင်ပစ္စည်း မယားပိုင်တယ်ဆိုတာ ဟုတ်တယ်မလား။

        ဟုတ်တယ်လေ။

     အဲဒီတော့ ဒါ ဘယ်သူခြေထောက်လဲ ။ 

       မမ‌ခြေထောက်လေ။

        ဒါဆို ဒီခြေထောက်က ဘယ်သူ့လင်ရဲ့ ‌ခြေထောက်လဲ။

         မမလင်ရဲ့ ခြေထောက်လေ။

     လင်ပစ္စည်း မယားပိုင်တယ် ဆိုတော့ ဒီခြေထောက်ကလည်း ပိတောက်ဟာ မောင်ခြေထောက်ကလည်း ပိတောက်ခြေထောက်ဘဲ။ အဲဒီတော့ ကိုယ်ပိုင်တဲ့ ခြေထောက်ပေါ် ကိုယ်တင်တာ ဘာမှ လာမပြောနဲ့။

ဟွန်းဟွန်း ဗိုက်ကြောပြတ်သွားမယ်နော် ဒါဘာလဲ သိလား။

        မမနော် အနိုင်မကျင့်နဲ့။အဲဒါဆို မယားပစ္စည်း လင်ပိုင်တယ် ဆိုတာလည်း ရှိတယ်လေ။

          ဟုတ်လို့လား ။ ပိတောက်တော့ မကြားမိပါဘူး။ဘယ်သူပြောတာလဲ။

            မမနော် ။ လာ လက်တွေ့ပြမယ်။

     ပြောပြောဆိုဆို ဇွဲကိုဦးက ကိုယ်လုံးလေးကို ဖက်ရင်း နမ်းလိုက်သည်။

        မောင် အသက်ရှူကြပ်တယ်ကွာ။

ပိတောက်ရွှေစင် လက်တွေက ဇွဲကိုဦးရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ပေါ်မှာ စမ်းရင်း

တစ်စုံတစ်ရာကို ဆုပ်ကိုင်မိသွားသည်။

     မောင် အကြီးကြီးဘဲနော်။ သူများကို ဒါကြီးနဲ့ လုပ်ခဲ့တာပေါ့။

       ဇွဲကိုဦး ခေါင်းငြိမ့်ပြသည်။

ပိတောက်ရွှေစင် သေသေချာချာ ကိုင်ကြည့်ရင်း 

       မောင် လက်ထဲမှာ ပိုပိုကြီးလာသလိုဘဲ။

         မမကြောင့်လေ။

      ဟင် ဘာဆိုင်လို့လဲ။

       မမနှင့် ထိလိုက်ရင်ကို ပိုပြီးထောင်မတ်လာတာလေ။

       အဲဒါဆို ဟို နေ့က မွေးနေ့ အကြိုနေ့ကလည်း သူများကို ပစ်မှားနေတာပေါ့။

        အဲဒါကြောင့် မမကို တစ်ခါထဲ လိုက်ခဲ့ဖို့ ခေါ်တာလေ။

        အမလေး ကြက်သီးတွေတောင် ထလာပြီ။

         ပက်လက်အိပ်နေသော ဇွဲကိုဦး။ပိတောက်ရွှေစင်က ‌သေချာကိုင်တွယ်ရင်း ဆုပ်ကိုင်ထားတဲ့ ကြားက တဖြည်းဖြည်း ထောင်မတ်လာသည်။

         ပိတောက်ရွှေစင် ခါးလေးကုန်းကာ ငုံစုပ်ပေးလိုက်သည်။

       ပလွတ် ပြွတ် ပြွတ်

      အသံတွေက အဆက်မပြတ်။

စိတ်ရှည်လက်ရှည် စိတ်လိုလက်ရ စုပ်ပေးနေတဲ့ ပိတောက်ရွှေစင် လက်တွေကို ဇွဲကိုဦးက ကြိုးတွေနဲ့ ချည်လိုက်သည်။

           လက်တစ်ဖက်စီကို ခွဲပြီး ချည်ထားကာ ကြိုးစတွေကို လွှတ်ပေးထားသည်။

     နောက်ထပ် ကြိုးတစ်ချောင်းကို ယူပြီး ပိတောက်ရွှေစင်ရဲ့ ရင်နှစ်မွှာ အထက်က ပတ်ပြီး ကျောဖက်အထိ ချည်လိုက်သည်။ နောက်တစ်ပတ်ကို ရင်သားအောက်က ချည်လိုက်သည်။ ပိုနေတဲ့ ကြိုးစကို ပုခုံးပေါ်ကနေ ကျော်ပြီး ရှေက ရင်သားနှစ်ခုကြားနေရာကနေ အပေါ်ကို ဆွဲချည်လိုက်တော့ ရင်သားတွေက ပင့်တက်လာပြီး ကြိုးတွေကြားမှာ နီရဲတင်းမာ စူထွက်လာသည်။

       စိတ်တိုင်းကျ ချည်ပြီးတော့ ပိတောက်ရွှေစင် ရင်သားတွေမှာ ကြိုးတွေက ကြယ်ပုံစံပေါ်နေသည်။

      ပိတောက်ရွှေစင်ကို ပက်လက်အိပ်စေလိုက်သည်။လက်တွေ ချည်ထားတဲ့ ကြိုးတွေကို ကုတင်‌‌ေခါင်းရင်းအစွန်းတစ်ဖက်စီမှာ တင်းတင်းဆွဲပြီး ချည်လိုက်သည်။

          လွတ်လပ်တာဆိုလို့ ခြေထောက်လေးနှစ်ဖက်ဘဲ ရှိတဲ့ ပိတောက်ရွှေစင် ။ ဆိုဖာမွေ့ယာ ကုတင်ကြီးပေါ်မှာ အဝတ်မပါ ဗလာကိုယ်လုံးနဲ့ တင်းကြပ်စွာ ချည်နှောင်ခံထားရတဲ့ ပိတောက်ရွှေစင်။

     လင်ဖြစ်သူ ဇွဲကိုဦးရဲ့ နောက်ထပ်ဖန်တီးမယ့် ဘီဒီအက်စ်အမ် ပန်းချီကားအတွက် အဆင်သင့် ဖြစ်နေပြီ။

       ဇွဲကိုဦး ပိတောက်ရွှေစင် အနေအထားကို စိတ်တိုင်းကျ ကြည့်ပြီးနောက် ပိတောက်ရွှေစင် မျက်နှာလေးကို ကျောပေးပြီး ကိုယ်လုံးလေးကို ခွ ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်သည်။

         မောင်ရေ ပိတောက်က ကြည့်မလို့ပါ ဆိုနေတာကို မောင်စိတ်တိုင်းကျချည်းဘဲ။

         ဇွဲကိုဦး စကားပြန်မပြောဘဲ ပိတောက်ရွှေစင် နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာထဲကို ထိုးသွင်းလိုက်သည်။ပြီးတော့ သူရဲ့ ပါးစပ်တွေကလဲ ချိုမြတဲ့ ပျားရည်အိုင်ဆီ အငမ်းမရ။

ကဗျာမမှီ( 3)

--------------------

အရိုးမပါတဲ့ အရာနှစ်ခုကို ချစ်သူနှစ်ဦိး အချစ်တွေမျာစွာ၊

ခံစားချက်ခြင်း တူညီစွာ၊ ရမက်တွေများစွာ၊ နှစ်သက်ကျေနပ်ခြင်းများစွာ ၊သာယာမှု့တွေ များစွာ နှစ်လွှာပေါင်းမှ တစ်ရွက် ဆိုတဲ့ ချစ်ခြင်းရဲ့ အရသာကို ခံစားနေကြသည်။

            ဇွဲကိုဦး ပိတောက်ရွှေစင်ရဲ့ ဖယောင်းလေးတွေလို ရှယ်လျားသွယ်စင်းနေတဲ့ ခြေချောင်းလေးတွေ ခြေသလုံးလေးတွေ ပေါင်တံဖြူဖြူလေးတွေကို နမ်းရင်း လျှာဖျားလေးနဲ့ လျှက်ရင်း ဒူးထောက်လိုက်သည်။

       ပိတောက်ရွှေစင်ရဲ့ ခြေထောက်နှစ်ခုကို ပုခုံးအထက် ဘယ်ညာတင်လိုက်သည်။ လူနှစ်ဦး ချစ်သူနှစ်ယောက် လင်နဲ့မယား ပိတောက်ရွှေစင်နဲ့ ဇွဲကိုဦး အချစ်ရဲ့ ပြယုဂ် နဂါးခေါင်းရဲ့ ပျားရည်အိုင် နူးညံ့မှု့နှင့် သန်မာမှု့ ပေါင်းဆုံရာ၊ လူသားနှစ်ဦးရဲ့ ခါးနေရာက ချက်လေးနှစ်ခု မုန့်လင်မယားလို ပေါင်းဆုံခြင်း ၊။

        ကျွမ်းကျင်သော အနုပညာသမားတစ်ယောက် လက်သမားဆရာ တစ်ယောက်လို ဖန်တီးထားတဲ့ သဘာဝတရားကြိးရဲ့ သပ်လျှိုသွင်းခြင်းအလှတရား။ ပြုလုပ်သူရော ခံယူသူရော ရင်ခုန်လှိုက်မောစွာ။

       အားမာန်အပြည့်နဲ့ ကူးခတ်နေတဲ့ ကျွမ်းကျင်တဲ့ ရေကူးသမားလို

ဘယ်အချိန်မှာ ခေါင်းတိုးဝင်ရမလဲ ဘယ်အချိန်မှာ အသက်ရှူရမလဲ လက်နှစ်ဘက်က ဘယ်လိုပုံဖော်ပေးရမလဲ ဘယ်အချိန်မှာ ‌ခြေထောက်တွေ ဒူးကွေးတွေရဲ့ အားကို ယူပြီး ပျားရည်အိုင်ကို ဝင်ဝင်ဆောင့်ရမလဲ အချိန်ကိုက် တိုင်ပင်မှန် လည်ပတ်နေတဲ့ ယန္တရားတစ်ခု အလား။

        ပိတောက်ရွှေစင် လက်တွေက ကားကားလေး အချည်ခံထားရပြီး ကုတင်ပေါ်မှာ ပက်လက်ကလေး ‌ခြေဖျားလေးနှစ်ဘက်က ဇွဲကိုဦးရဲ့ ပုခုံးပေါ်မှာ။ နှုတ်ခမ်းသားလေးတွေကို ကိုက်ရင်း လှိုက်ကနဲ လှိုက်ကနဲ တိုးဝင်အဆောင့်ခံရတဲ့ အရှိန်ကို ခံယူနေသည်။

         ဆောင့်ခံရတဲ့ အရှိန်နဲ့ တုန့်သွားလိုက် ဇွဲကိုဦး လက်နှစ်ဖက်က ရင်နှစ်မြွှာကို တင်းကြပ်စွာ ပုံဖော်ချည်နှောင်ထားတဲ့ ကြိုးတွေက ပြန်ဆွဲယူလိုက်နဲ့ ရှေ့တိုးနောက်ငင် ။ လက်တွေကို ချည်ထားတဲ့ ကြိုးတွေက တင်းသွားလိုက် လျှော့လိုက်နှင့် ။နာကျင်မှု့တွေ သာယာမှု့တွေ ရောထွေးပြွန်းတီးစွာ အနှိုင်းမဲ့ ခံစားချက်။

        ဗိုက်တွေဆီက ချက်လေးနှစ်ခု အကြိမ်များစွာ ထိလိုက် ပြန်ကွာသွားလိုက် နှုတ်ခမ်းချင်း အနမ်းချင်း စုပ်ယူရုံတင် မကဘဲ နီထွေးထွေး ရင်သားခေါင်းလေးတွေပါ ဇွဲကိုဦးရဲ့ လျှာနဲ့ နှုတ်ခမ်း သွားလေးတွေကြားမှာ ဗျာများနေအောင် အသုံးတော်ခံရသည်။

          အရှိန်ရတော့ ပိုမြန်လာသည်။ ပိုမြန်လာတော့ ဆောင့်ချက်တွေ ပိုပြင်းလာသည်။ပြင်းထန်လွန်းသော အားပါတဲ့ ဆောင့်ချက်တွေ များလာတော့ ပျားရည်အိုင်က အရည်ကြည်တွေ လျှံထွက်လာသည်။

           လျှံထွက်လာတဲ့ အရည်တွေက ဖြစ်ပေါ်စေသော အသံ။

             ဘွတ်

              ဘလွတ်

         ပျားရည်အိုင်ထဲကို ဝင်ခွင့်မရတဲ့ အရာကလည်း လျှံထွက်လာတဲ့ အရည်ကြည်လေးကို အပေါင်းအဖော်နှင့် တစ်ဦးထဲ မလာဘဲ အထူးတွဲပြီး ကူဆောင့်ပေးပြန်သည်။

         အသံထွက်လာတဲ့ အကြိမ်ရေ များလာသလို ကြိုးချည်ခံထားရတဲ့ ကြားက လက်သီးဆုပ်လေး ပိုပိုတင်းလာပြီး ကိုယ်လုံးလေးလဲ တဆတ်ဆတ်တုန်ကာ ထိန်းချုပ်နိုင်စွမ်း မရှိတော့ဘဲ ပေါင်းစုံသွားကြတဲ့ ပျားရည်အိုင်ထဲက ချစ်သက်သေ။

       ဇွဲကိုဦးလည်း ပိတောက်ရွှေစင်ရဲ့ ကိုယ်လုံးလေးပေါ်မှာ ငြိမ်သက်လျှက်။ အစာဝတဲ့ နဂါးကလည်း ပျားရည်အိုင်ထဲမှာ အနားယူရင်း။

_____&&&&&_________

       မောင် ရေချိုးရအောင်ကွာ။

     ကောင်းသားဘဲ။ ရေချိုးတော့ လန်းသွားတာပေါ့၊ လာ တူတူ ချိုးရအောင်။

        ညားခါစ ဇနီးမောင်နှံ ကြင်ဖော်မက်တဲ့ ဇင်ယော်ငှက်တွေလို ရေချိုးခန်းဆီ ဇွဲကိုဦးက ပွေ့ခေါ်သွားသည်။

         ရေချိုးခန်းထဲ ရောက်တော့ ရေပန်းခလုတ်ကို ဖွင့်လိုက်သည်။

အေးစက်သော ရေရဲ့ အထိအတွေ့ကြောင့် လန်းဆန်းသွားကြသည်။

ပိတောက်ရွှေစင်က ဆပ်ပြာကို ယူပြီး ဇွဲကိုဦးရဲ့ တစ်ကိုယ်လုံးကို သေသေချာချာ ပွတ်တိုက်ဆေးကြောပေးသည်။

            ဇွဲကိုဦးက လက်ထဲမှာ ဆပ်ပြာကို ကိုင်ရင်း ပိတောက်ရွှေစင် ကိုယ်လုံးလေးကို ဖက်လိုက်သည်။ ရေပန်းအောက်မှာ ခန္ဓာကိုယ်နှစ်ခု ပူးသွားသည်။ဆပ်ပြာ အမြှုပ်တွေက များစွာထွက်နေပြီး ရေပန်းကလဲ အဆက်မပြတ်။ ရေကျသံနှင့် အတူ ပိတောက်ရွှေစင်ရဲ့မသဲမကွဲ ညည်းညူသံကလည်း လှိုက်ဖိုမောစွာ။

        သာမန်ရေချိုး ချိန်ထက် ပိုမိုလွန်ကဲစွာ။

         တော်ပြီ နောက်ဆို အတူမချိုးတော့ဘူး။

မူနွဲ့နွဲ့ အသံလေးနဲ့ ပိတောက်ရွှေစင်။

     ဘာဖြစ်လို့လဲ မမရဲ့။

       မောင် တော်တော်ကဲလို့။ နေ့လည်မှ ရောက်လို့ဘဲ မနက်ကတည်းက ရောက်ရင် မလွယ်ဘူး။

       ခုမှ ညရောက်တာလေ။မမရဲ့ မဂ်လာ ဦးနေ့ ပြီးတော့ မဂ်လာဦးည ကျန်သေးတယ်။

        မောင်နော် ။ လက်တွေ ဖယ်အုံးကွာ ။အဝတ်အစား ဝတ်မလို့။

         မောင် ဝတ်ပေးမယ်လေ။

        တော်ပါပြီ ။ပိတောက် ကိုယ့်ဖာသာဘဲ ဝတ်ပါ့မယ်။

        ဘာလို့လဲ။

    မောင့်လက်တွေကို ကြောက်လို့။

       အဲဒါဆို ထိုင်ကြည့်နေမယ်လေ။

        မရဘူးကွာ။ သွား အခန်းထဲက ထွက်တော့ ။

         မထွက်ပါဘူး။ ဒါ မောင့် အခန်းလေ။

          လင် ပစ္စည်း မယားပိုင်တယ်လေ။ ဂိုးပေတော့။ အဝတ် အစားလဲပြီး ထွက်ခဲ့မယ်‌‌ေနာ်။ရော့ ပုဆိုးနဲ့ အကျီ ယူသွား ဒီတိုင်းကြီး ဆင်းမသွားနဲ့ အုံး။

         ဇွဲကိုဦး လှေကားကနေ အောက်ထပ်ကို ဆင်းလာခဲ့သည်။ ကိုယ့်အိမ် ကိုယ့်ယာ ကိုယ့်ကမ္ဘာ မှာ တစ်ခါမှ မဖြစ်ဖူးသေးတဲ့ ခံစားချက်ကို ခံစားနေရသည်။

           ပိတောက်ရွှေစင် လှေကားကနေ တစ်လှမ်းချင်း ကြော့ရှင်းလှပစွာ ဆင်းလာခဲ့သည်။တစ်လက်လက် တောက်ပနေသော အနက်ရောင် ပိုးဆာရီလေးကို ဖက်ရှင်ဆန်ဆန် ခေတ်မှီစွာ။ဖြူဝင်းလှပသော ခြေချောင်းလေးတွေက ဝါဂွမ်းဆိုင်လေးပမာ။ကြိုးသိုင်း ဒေါက်ဘိနပ်လေးကို စီးမလို့ ဟန်ပြင်နေဆဲ ဇွဲကိုဦးက ဒူးတစ်ဖက်ထောက်ပြီး ကျန်တဲ့ဒူးတစ်ဖက်ပေါ် ပိတောက်ရွှေစင်ရဲ့ ‌ခြေထောက်လေးကို တင်စေသည်။ပြီးတော့ ပိတောက်ရွှေစင်ရဲ့ ကြိုးသိုင်း ဖိနပ်လေးကို ယူလိုက်သည်။

      မောင် မောင်ရယ် ပိတောက် ကိုယ့်ဖာသာ စီးပါမယ်။

        ဇွဲကိုဦး ပါးစပ်က ပြန်မပြောဘဲ ပိတောက်ရွှေစင်ရဲ့ ခြေဖမိုးလေးကို ငုံ့ပြီး နမ်းလိုက်သည်။ပြီးတော့ ကြိုးသိုင်းဖိနပ်လေးကို ယုယကြင်နာစွာ စီးပေးပြီး မတ်တပ်ရပ်နေတဲ့ ပိတောက်ရွှေစင်ကို ဒူးထောက်အနေအထား အတိုင်း ဖက်ထားလိုက်သည် 

         မောင်ရယ် ပိတောက်ကို အဲဒီလောက်အထိ ချစ်တာလား။

          ဖြစ်နိုင်ရင် ရင်ထဲကို ဝင်ကြည့်စေချင်တယ် ။ မမကို မောင် လွမ်းနေတာ။ 

       မောင်ရယ် ပိတောက် အဝတ်အစားလေး ဝတ်ရုံဘဲ ရှိသေးတာကို။

       အဲဒီလောက် အချိန်လေးကို မောင့်ရင်ထဲမှာ လွမ်းနေတာ။ မောင် အရင်က ဒီနေရာ ဒီအိမ်မှာ ကြီးပြင်းခဲ့တာ ခု ပိတောက်ကို မမြင်ရတဲ့ အချိန်တွေဆို မောင့်ဘဝကြီးက အဓိပ္ပာယ် မရှိသလိုဘဲ။

        မောင်ရယ် ထပါတော့ ။ 

ပိတောက်ရွှေစင် ဇွဲကိုဦးကို ဆွဲထူလိုက်ပြီး ချိုမြသော အနမ်းတွေ ပေးလိုက်သည်။

        မောင် နောက်ဆို ပိတောက်ကို အဝတ်အစား ဝတ်ပေး ချွတ်ပေး ပြီးတော့ သနပ်ခါးလိမ်းတာ မိတ်ကပ်လိမ်းတာ ဆိုရင် အနားက ထိုင်ကြည့်နေပေါ့ ဟုတ်ပြီးလား။ ကျေနပ်တော့နော်။ ဒါမှ မကျေနပ်သေးရင် မောင့်စိတ်ကြိုက် မောင့်သဘော့ ပိတောက်ကို အပြစ်ပေးလေ။

       ချစ်စဖွယ် အမူအရာ ညှို့ငင်သော မျက်ဝန်းတွေနဲ့ အတူ ကလေးတစ်ယောက်လို့ ဇွဲကိုဦးရှေ့မှာ လက်ကလေးပိုက်ထားလိုက်တဲ့ ပိတောက်ရွှေစင်။

          ချစ်တယ် မမရယ်။

      ပိတောက်ရွှေစင်ရဲ့ ကိုယ်လုံးလေးကို ဆွဲပြီး ထိုင်ခုံတစ်လုံးပေါ် ထိုင်လိုက်သည်။ ပိတောက်ရွှေစင်ကို ထိုင်ထားတဲ့ ကိုယ်လုံးပေါ် ထပ်ပြီး ထိုင်စေသည်။ ထပ်ပြီးထိုင်ထားတဲ့ ကိုယ်လုံးလေးကို အားရပါးရ ထွေးပွေ့လိုက်တော့

      မောင် အရိုးတွေ ကျိုးကုန်မယ်နော် ပိတောက်ကို။

        မမက အရမ်းလှနေတာကို။မမ ဆာရီလေးနဲ့ အရမ်းလှတာဘဲ။ 

      မောင် တစ်ယောက်ထဲ အတွက်သီးသန့် ဝတ်ပြတာလေ။မောင် ကျေနပ်တယ်မို့လား။ကြိုက်လား ဒါနဲ့ ဆိုရင် ဆာရီ ဝတ်တာ နှစ်ခါဘဲ ရှိသေးတယ်။ တစ်ကယ်ဆို အိန္ဒိယသူတွေ ဝတ်ရင် အဆင့်ဆင့် တစ်ထပ်ပြီး တစ်ထပ်ဝတ်ရတာ။ အခု ပိတောက် ဝတ်ထားတဲ့ ဆာရီကျတော့ ဒီဇိုင်နာ သူငယ်ချင်းရဲ့ ရယ်ဒီမိတ်လေ။ချိတ်လေးနဲ့ ဆိုတော့ ဝတ်ရတာ လွယ်တယ်။ ပုံစံလေးလဲ ကျတယ်လေ။

      ဝတ်ရတာ လွယ်ရင် ချွတ်ရတာလည်း လွယ်မှာပေါ့။

        ဟုတ်တယ်လေ မောင်။

    ဒါဆို မောင် ချွတ်ကြည့်မယ်လေ။

      မောင်နော် မောင် ပိတောက်က အကောင်းပြောတယ် မှတ်လို့။

       ဇွဲကိုဦး လက်တွေက ပိတောက်ရွှေစင် ကိုယ်လုံးလေးပေါ်မှာ ။

     မောင် မကဲ---

    ပိတောက်ရွှေစင် စကားဆုံးအောင် မပြောလိုက်ရ ။ ဇွဲကိုဦးက ပါးစပ်ဖျားလေးကို ဆွဲယူ နမ်းခြင်း ခံလိုက်ရသည်။

        ချိုမြိန်သော အနမ်း။ အကြင်နာတွေရဲ့ သက်ေတ။ ချစ်သူနှစ်ဦးရဲ့ ရင်ခုန်သံ။

         မောင် အပေါ်ကို သွားရအောင်။

         ကောင်းတယ် မမ။အခန်းထဲက ပိုကောင်းတယ်။

           မောင့် သဘောပါရှင်။

     ပိတောက်ရွှေစင် ကိုယ်လုံးလေးကို ပွေ့ယူလိုက်ပြီး လှေကားကနေ တစ်လှမ်းချင်း ဒုတိယ အထပ် ဇွဲကိုဦးရဲ့ အိပ်ယာ ဘီဒီအက်စ်အမ် အခန်းထဲကို ရောက်လာသည်။

      နှစ်ဦးသား အနမ်းတွေ ဖလှယ်ရင်း ဇွဲကိုဦးက ပိတောက်ရွှေစင်ရဲ့ လက်တွေကို မြှောက်ကာ ကြက်ခြေခတ် X ပုံစံ သစ်သားကားစင်မှာ လက်တွေကို တဖက်စီ ချည်လိုက်သည်။

       ခါးလေးကို သံကြိုးနှင့် နှစ်ပတ်ပတ်ကာ တင်းနေအောင် တုတ်နှောင်လိုက်ပြန်သည်။ပိတောက်ရွှေစင် အလိုက်သင့်လေး နေရင်း ချည်နှောင်မှု့တွေကို ခံယူသည်။

       ဖြူဝင်းသော အသားအရည်၊ မြင့်မားသော အရပ် ၊ရှည်လျားသော ပေါင်တံ၊ အနက်ရောင် တလက်လက်တောက်ပနေသော ပိုးဆာရီ ၊ လက်တွေ ခါးတွေချည်နှောင်ထားသော သံကြိုးတွေက ဘီဒီအက်စ်အမ် ချစ်ချင်းဖွဲ့ မေတ္တာအတွက် အသက်။

         အငမ်းမရ နမ်းရှိုက်ရင်း ဇွဲကိုဦး လက်တွေက ပိတောက်ရွှေစင်ရဲ့ ရှေက ပေါင်ရင်းဂွကြားလေးကို တစ်ဖတ်ဖတ် ရိုက်ပေးနေသည်။

       ပိုးဆာရီလေးပေါ်ကနေ လက်ခလယ်လေးက ကွေးကာ ရေစီးကြောင်းလေးကို ထိုးမွှေပေး‌သည်။ကြိုးချည်ခံထားရသော ပိတောက်ရွှေစင်ရဲ့ ကိုယ်လုံးလေး တွန့်လိမ်လျက်။

       ဇွဲကိုဦး လက်ချောင်းလေးတင် အားမရတော့။ မတ်တပ်ရပ်ပြီး လက်တွေကို ချည်ခံထားရတဲ့ ပိတောက်ရွှေစင်ရဲ့ ‌ခြေထောက်နှစ်ဘက်ကို X ပုံစံ ကားစင်ရဲ့ အောက်‌ခြေနှစ်ဘက်မှာ ခွဲပြီး သံကြိုးတွေနဲ့ ချည်လိုက်သည်။ ပိတောက်ရွှေစင် ‌ခြေကားယား လက်ကားယား သံကြိုးတွေနဲ့ ။

       ဇွဲကိုဦး ခေါင်းလေးက ပိတောက်ရွှေစင်ရဲ့ ခါးမှာ ဝတ်ထားတဲ့ ပိုးဆာရီ အနက်ရောင်လေး အောက်ကို တိုးဝင်သွားသည်။ ပြီးတော့ ပျားရည်အိုင်ကို သောက်သုံး စုပ်ယူနေတဲ့ အသံတွေ ထွက်လာသည်။

       ပိတောက်ရွှေစင် မျက်လုံးလေး မှေးစင်းလိုက် နှုတ်ခမ်းတွေကို လျှာလေးနဲ့ လျှက်လိုက် သံကြိုးချည်ထားတဲ့ လက်တွေက လက်သီးဆုပ်ရင်း ဘီဒီအက်စ်အမ်ရဲ့ ကာမ အရသာကို ခံစားနေရသည်။

     ဇွဲကိုဦး ဆာရီကြားထဲမှ ပြန်ထွက်လာပြီး ပိတောက်ရွှေစင်ရဲ့ အောက်နှုတ်ခမ်းလေးကို စုပ်ယူနမ်းပြန်သည်။ ပြီးတော့ အထက်နှုတ်ခမ်းလေး။ နှုတ်ခမ်းနှစ်ခု ကြားက လျှာလေးကိုလည်း အလွတ်မပေး။ ချိုမြိန်ခြင်းတွေ ပေါင်းဆုံရာ နန်းဆန်လှတဲ့ ချစ်ချင်းမေတ္တာ။

         ပိတောက်ရွှေစင် ငံ့တလင့်လင့် ဖြစ်နေပြီ။

          မမ မမကို--ိုးရတော့ မှာလား။။

       မောင် နော် ဘာတွေ ပြောနေတာလည်း ပိတောက်ရှက်တယ်။

ပိတောက် တစ်ကိုယ်လုံးကို သံကြိုးတွေနဲ့ ချည်ထားတာလေ။ မောင့်စိတ်ကြိုက် မောင့်သဘော အတိုင်း ပြုမူလို့ ရနေတာကို ပိတောက်ကို သက်သက်။

          မရဘူးကွာ ပိတောက်က တောင်းဆိုမှ။

       ပြောပြော ဆိုဆို ပိတောက်ရွှေစင်ရဲ့ ပေါင်ဂွကြားလေးကို လက်ဝါးလေးနဲ့ တဖြန်းဖြန်း ရိုက်လိုက်ပြန်သည်။

       ဖြန်း ဖြန်း ဖြန်း ဖြန်း ဖြန်း

       မောင်ရေ မောင် သူများကို အနုနည်းနဲ့ နှိပ်စက်လိုက် အကြမ်းနည်းနဲ့ နှိပ်စက်လိုက်နဲ့ နော်။

          မမ ပြောကွာ မောင် ပိတောက်ကို --ိုးပါတော့လို့။

       မောင် ပိတောက်ကို အနိုင်မကျင့်နဲ့နော်။

      ဇွဲကိုဦး ပိတောက်ရွှေစင်ရဲ့ အနက်ရောင် ပိုးဘရာလေးကို ချွတ်လိုက်သည်။

        ရင်သားခေါင်းလေးတွေကို ငုံစုပ်ပြီး သွားလေးနဲ့ ကြိတ်ထားလိုက်သည်။

           အား မောင် မောင်ရေ ပိတောက်ကို --ိုးပါတော့ ။ ပိတောက် တောင်းဆိုပါတယ် ။မောင် စိတ်ရှိသလို စိတ်ကြိုက်--ိုးပေးပါတော့နော်။

         ဇွဲကိုဦး ဝတ်ထားတဲ့ အဝတ်အစားတွေ အားလုံးကို ချွတ်ကာ ပိတောက်ရွှေစင်ရဲ့ အနက်ရောင် ပိုးဆာရီလေးကို မကာ ထိုးသွင်းလိုက်သည်။

          အ

       ပိတောက်ရွှေစင်ရဲ့ နှစ်ခမ်းလေး ပွင့်ဟသွားပြီး အော်သံလေး ထွက်လာသည်။

      လက်တွေ ‌ခြေထောက်တွေနဲ့ အတူ ခါးလေးပါ သံကြိုးနဲ့ တင်းကြပ်စွာ ချည်နှောင်ခံထားရတဲ့ ပိတောက်ရွှေစင်။

       တိုးဝင်မှု့ကို ခံစားရတဲ့ ပျားရည်အိုင်။ အဆုံးထိအောင် ရောက်မလာသေး။ ခုမှ ခေါင်းလေးဝင်ကာစ ရှိသေးသည်။

       ခေါင်းလေး တိုးဝင်လာတာကို နာကျင်ပေမယ် နောက်ထပ် ပိုတိုးပြီး ထိုးစေချင်သည်။ ရေငတ်လာသူကို ပင်လယ်ရေ တိုက်သည့်အလား။ သောက်လေ သောက်လေ ငတ်မ‌ပြေ။ ထိုးလေ တိုးလေ ဝင်စေချင်လေ ဖြစ်ပြီး ခံယူချင်စိတ်က တားမနိုင် ဆီးမရ။ အုံကြွ ဆူပွက်လာသည်။

       ဖြည်းဖြည်းလေးနဲ့ ငြိမ့်ငြိမ့်လေး တိုးရင်း ထိုးရင်း တဖြည်းဖြည်းနဲ့ အရှိန်ရလာတဲ့ ရထားခေါင်းတွဲလို ။

       အသံတွေ ဘုံးဘုံး ဘွတ်ဘွတ် မည်လာသည်။

         ဇွဲကိုဦး ပိတောက်ရွှေစင် ဝတ်ထားတဲ့ ပုခုံးပေါ်က အနက်ရောင် ပိုးဆာရီ အစွန်းပိုင်းလေးနဲ့ ပိတောက်ရွှေစင် မျက်လုံးလေးတွေကို ပိတ်ပြီးချည်လိုက်သည်။

ပျားရည်အိုင်ထဲက အရာကို ဆွဲထုတ်လိုက်တော့ ပိတောက်ရွှေစင် ရင်ထဲ ဟာတာတာ ဖြစ်သွားသည်။

        ရွှမ်း

      လေထဲကို တစ်ခုခု ရိုက်လိုက်သံကို ပိတောက်ရွှေစင် ကြားလိုက်ရသည်။ ရင်နှစ်မြွှာကို ကာကွယ်ထားတဲ့ အနက်ရောင် ပိုးဘရာလေးလည်း ဆွဲဖြုတ်ခြင်း ခံလိုက်ရသည်။ရင်နှစ်မြွှာ ပေါ်ကို ဆာရီစလေးကို တင်းတင်းလေး ခြုံပေးလိုက်တော့ ပိုးပျော့ ဆာရီလေးက ရင်သားတွေရဲ့ အရှိအလှတရားအတိုင်း ပုံဖော်ပေးထားပြီး ခေါင်းအရာလေးတွေက ချွန်ထွက်စူစူလေး။ မြင်ရသူကို ပိုပြီး နိုးကြွရုန်းထ သန်မာပြီး ဆွဲဆောင်မှု့တွေ ပေးစွမ်းသည်။

          ရွှမ်း

          အနက်ရောင် ပိုးဆာရီလေး အောက်က ပေါင်တံပေါ် ကျရောက်လာတဲ့ ကြာပွတ်ရိုက်ချက်။ဇွဲကိုဦး လက်ထဲက ကြာပွတ်တိုလေး။ သားရေပင်လေးတွေ အများကြီးကို စုစည်းထားတဲ့ လက်ကိုင်ရော သုံးပေလောက် ရှိတဲ့ သားရေကြာပွတ်လေး။

       နောက်တစ်ချက်။

     ရွှမ်း။

       နဲနဲ ပိုပြင်းလာတဲ့ ရိုက်ချက်။

      ပိတောက်ရွှေစင် ပိုပြီး ရုန်းကြွလာသလို ခံယူချင်စိတ်တွေ ပိုပိုတိုးလာသည်။

     ကြာပွတ်ရိုက်ချက်တွေက ပို့ပျော့ ဆာရီအောက်က ရုန်းကြွနေတဲ့ ရင်သားလေးတွေဆီ။

      ရွှမ်း ရွှမ်း ရွှမ်း 

     အရိုက်ခံနေရရင်း နဲ့ ပျားရည်အိုင်က တိုးဝင်လာမှု့‌ကြောင့် နာကျင်မှု့တွေ သာယာမှု့တွေ။ တပ်မက်မှု့တွေ။ တစ်ပြိုင်နက်တည်း ခံစားရင်း လောကစည်းစိမ်ကြားမှာ သာယာယစ်မူးရင်း ကူးခတ်မျောပါနေသည်။

       ရင်သားလေးတွေ ပေါ်က အရှိူးရာတွေကိုလည်း ဂရုမစိုက်။နာကျင်မှု့တွေကလည်း မိန်းမောမှု့ကို မထိုးဖောက်နိုင်။ အသဲတယားယား အံတကြိတ်ကြိတ် လက်သီးလေးတွေ တင်းကျပ်စွာ ဆုပ်ရင်း ဇွဲကိုဦးရဲ့ ရိုက်ချက် --ိုးချက် ဆောင့်ချက်တွေ ကြားမှာ ရမ်းခါရင်း ပြီးဆုံးသွားမှာကို စိုးရိမ်သည့်အလား။

         ရင်ခုန်လှိုက်မော ကျေနပ်စွာနဲ့ ဖြတ်သန်းနေတဲ့ ဘီဒီအက်စ်အမ် မဂ်လာဦးည။

___________________

   မောင် ပိတောက်ကို ဘာဖြစ်လို့ကြိုးတွေနဲ့ ချည်တာလဲ။

     မောင့် စိတ်ထဲမှာ မမနဲ့ အတူနေချင်ပြီဆိုရင် အဲဒီစိတ်ကလည်း တစ်ခါထဲ ဖြစ်လာတယ်။ အဲဒါကြောင့် မမကို ချစ်တော့မယ် အတူနေတော့မယ် ဆိုရင် မမရဲ့ လက်တွေ ‌‌ခြေထောက်တွေ ခန္ဓာကိုယ် အစိတ်အပိုင်းတွေကို သေသေချာချာ ချည်နှောင်ပြီးမှ ဆက်ဆံချင်တာ။

         ရိုက်တာကရော မောင်။

      မမကို နာကျင်စေလိုတဲ့ စိတ် မုန်းတဲ့စိတ် လုံးဝမပါဘဲ ချစ်လို့ ချည်တာ ချစ်လို့ ရိုက်တာဘဲ။မမရော မောင့်ကို စိတ်ဆိုးလား။

        ပိတောက်တစ်ကိုယ်လုံးကို မောင့်ကို ပုံအပ်ပြီးသားပါ။ မောင့်သဘော၊ မောင်ရိုက်ချင်တဲ့ အချိန်ရိုက် ၊မောင် ချည်ချင်တဲ့ အချိန်ချည် ၊မောင် နှိပ်စက်ချင်တဲ့ အချိန် နှိပ်စက်၊ပြီးတော့ မောင်ချစ်ချင်တဲ့ အချိန်ချစ် ‌ပြီးတော့လေ မောင်--ိုးချင်တဲ့ အချိန် မောင့်စိတ်တိုင်းကျ ဖြစ်စေရပါ့မယ် အဲဒါ ပိတောက်ရဲ့ ချစ်သက်သေပါ။

         ပြီးတော့ ပိတောက် မောင့်ကိုမေးအုံးမယ်။

     မေးလေ မမ ။

      ပြီးတာနဲ့ ပိတောက်ကို ချည်ထားတဲ့ ကြိုးတွေ အားလုံးကို ဘာလို့ ပြန်ပြီး ချက်ချင်း ဖြည်ပေးတာလဲ။ မောင် ဖြည်မပေးဘဲ ဆက်ချည်ထားရင်လဲ ပိတောက်ကျေနပ်ပါတယ်။ နာရီများစွာ တစ်နေကုန် တစ်ညလုံး ချည်ထားလည်း ရပါတယ် မောင်ရဲ့။

        မောင်နဲ့ ဆက်ဆံပြီးသွားရင် ချည်ချင်တဲ့ စိတ်တွေက ပျောက်သွားပြီး ပုံမှန် ပြန်ဖြစ်သွားရော မမရဲ့။ ဒါပေမယ့် ရှေ့လျှောက်တော့ မမ အချည်ခံ အရိုက်ခံ ရတဲ့ အချိန်တွေ တောက်လျှောက်ရှိလာမှာ သိလား။

      သွား မောင်လူဆိုး။

        မောင် အခန်းထဲက ပစ္စည်းတွေကို စမ်းပြီး အချည်ခံ နှိပ်စက်ခံချင်တယ်။ 

        ကောင်းတယ် မမ။ မောင် လုပ်ပေးမယ်လေ။

          ဒါက တိုင်လုံး သီးသန့်။ မမအတွက်။ လက်တွေကို တိုင်မှာ နောက်ပြန်ထားပြီး ချည်မှာ။

           ချည်လေ မောင်။

       ပြောပြောဆိုဆို တိုင်မှာ ကပ်ပြီး လက်တွေကို နောက်မှာ တိုင်ကို ခွပြီး ပူးပေးလိုက်သည်။

       ဇွဲကိုဦးက လက်တွေကို ပူးပြီး တိုင်မှာ ကပ်ချည်လိုက်သည်။

           မောင် ပြီးတော့ရော။

       ရင်သားအောက်ကနေ တင်းတင်းဆွဲပြီး တိုင်မှာ နှစ်ပတ်ပူးပြီး ချည်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ ရင်သား အထက် ။ ခါး ၊ ပေါင်တံလေး ဒူး ခြေဖျား တင်းကြပ်စွာ တိုင်နဲ့ ကပ်ပြီး ချည်လိုက်တော့ ပိတောက်ရွှေစင် ကိုယ်လုံးလေး မှာ ကြိုးရာလေးတွေက အသားထဲ မြုပ်ဝင်နေသည့် အလား။

        မောင် ပိတောက်ကို ချည်ရတာ ကျေနပ်လား။

         အရမ်းကောင်းတဲ့ ခံစားမှု့ဘဲ မမ။ ကျေးဇူးတင်တယ်။

       လင်နဲ့ မယား ကြားမှာ ဒါတွေ မလိုပါဘူး မောင်ရယ် ။တစ်ဦးရဲ့ စိတ်ကို တစ်ဦးနားလည်ဖို့ အရေးကြီးတယ်။ မောင် ရိုက်ချင် ပိတောက်ကို ရိုက်လေ။ပိတောက်လည်း မောင်ရိုက်တာ ခံချင်တယ်။ 

    ပိုးပျော့ အနက်ရောင်တောက်တောက် ဆာရီလေးနဲ့ တိုင်မှာ ကပ်ပြီး လက်ပြန်ကြိုးတွေနဲ့ အတူ တစ်ကိုယ်လုံး တင်းကြပ်စွာ ချည်နှောင်မှု့ကို ခံယူထားတဲ့ ပိတောက်ရွှေစင်။ ချည်နှောင်ထားတဲ့ ကြိုးတွေကြောင့် ရင်သားတွေ အပါအဝင် တစ်ကိုယ်လုံး နာကျင် တင်းကြပ်နေပေမယ့် အံ့ဩစဖွယ် ပြုံးနေတဲ့ ချစ်စရာ အလှမျက်နှာ ပိုင်ရှင်လေး ပိတောက်ရွှေစင်။

         ရွှမ်း

           အ

         အော်သံလေးက စွဲမက်ဖွယ်ရာ စွမ်းဆောင်နေသည်။

           ရွှပ်

           အ။

            နေရာ အနှံ့ ရိုက်ချက်တွေ။ညှိုငင်ချင်း မျက်ဝန်းတွေနဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေ ။ မှေးစင်းရီဝေနေသော အကြည့်။

        ဇွဲကိုဦး စိတ်တွေ ထကြွလာပြန်သည်။ ပုဆိုး မကပ်တော့ ။

ပိတောက်ရွှေစင်ရဲ့ ခါးအောက်ပိုင်းမှာ ချည်ထားတဲ့ ကြိုးတွေကို အကုန်ဖြည်ပေးလိုက်သည်။

           တိုင်မှာ လက်ပြန်ကြိုးနဲ့ ရင်သားတွေ ပူးကပ်ပြီး ချည်ခံထားရတဲ့ ပိတောက်ရွှေစင် ။

       ဇွဲကိုဦးက ထောင်မတ်နေတဲ့ ပစ္စည်းနဲ့ အတူ ပိတောက်ရွှေစင်ရဲ့ ပေါင်နှစ်ဖက်ကို မလိုက်သည်။

        မောင် ပိတောက်ကို --ိုးပေးပါတော့။ ။

ကဗျာမမီ (4)

        ပိတောက်ရွှေစင်ရဲ့ ပေါင်နှစ်ဖက်ကို မလိုက်သည်။

        မောင် ပိတောက်ကို --ိုးပေးပါတော့။ ။

       မဂ်လာဦးညကို ဖွင့်ဆိုနေသော ချစ်သူနှစ်ဦး။ အပေးအယူ မျှတပြီး စည်းချက်ညီစွာ လိုက်ဖက်နေကြသည်။ အချစ်ဦးညရဲ့ ရင်ခုန်သံကို စားသုံးရင်း တစ်ယောက်မျက်နှာ တစ်ဦးကြည့်မဝ ချစ်ခြင်းများစွာနှင့်။

     ----------------------------------

သက်ြန် အကျနေ့။

       ပိတောက်ရွှေစင် အိပ်ယာက နိုးတော့ မျက်လုံးဖွင့်လိုက်တဲ့ အချိန်။

       ဟက်ပီးဘက်‌ဒေး မမ။ အာဘွား။

         ပိတောက်ရွေစင် မနိုးမချင်း အနားက ထိုင်စောင့်နေတဲ့ ဇွဲကိုဦး။။   

         အနမ်းလေးနဲ့ မွေးနေ့ရှင်ကို နိုးထစေခဲ့သည်။

          ပိတောက်ရွှေစင် ပထမဆုံး မြင်လိုက်ရတာက ဇွဲကိုဦးရဲ့ အနမ်း။အခန်းတစ်ခုလုံးမှာ ပိတောက်ပန်းတွေ ပတ်ပတ်လည် အပြည့်။ ပြတင်းပေါက်ဖွင့်ထားတော့ ပိတောက်ပင်ကြီးကလည်း တံခါးပေါက်နှင့် အလွန်နီးကပ်စွာ ဝင်းထိန် မွှေးပျံ့ကြိုင်လှိုင်နေသည်။ပိတောက်ရွှေစင် ကုတင်ပေါ်က ဆင်းပြီး ခြေထောက်ချလိုက်တော့ ကြမ်းပြင်ပေါ်က ပိတောက်ပန်းတွေ။ ခြေချစရာ မရှိအောင် ခင်းထားသည်။

         ပိတောက်ရွှေစင် ရင်ထဲ အတိုင်းမသိ ဆွတ်ပျံ့ကြည်နူးစွာ ခံစားလိုက်ရသည်။

        ကျေးဇူးတင်လိုက်တာ မောင်ရယ်။

        မမအတွက် မွေးနေ့လက်ဆောင် 

      1 မောင်ရဲ့ ပိုင်ဆိုင်မှု့ အားလုံး

      2 မောင့်ရဲ့ အိမ်တံခါးသော့

      3 မောင် ကိုယ်တိုင် အားလုံးကို လက်ခံပေးပါ မမ။

       မွေးနေ့လက်ဆောင် ထဲမှာ မောင်လဲပါတယ်ပေါ့။

        ဟုတ်တယ်မမ။ စပရိုက်။

     ပိတောက်ရွှေစင် သဘောကျစွာ ရယ်မောလိုက်သည်။

      ခစ် ခစ် ခစ် မောင်ရယ်။ နောက်ဆို မှတ်ထား ။ မောင် ကိုယ့်ကိုကိုယ် ဘယ်သူကိုမှ ပေးခွင့်မရှိဘူး သိလား။ မောင်ကို ပိတောက်ပိုင်တယ် သိဖို့။ ပိတောက်ပိုင် မောင်ကို ပိတောက် အပါအဝင် နောက်ထပ် ဘယ်သူကိုမှ ပေးဖို့ မစဉ်းစားနဲ့ မူလပထမ ကတည်းက မောင်က ပိတောက်ရဲ့ တစ်ဦးထဲ မူပိုင် ပစ္စည်းဘဲ။ ဒီထက် ရှင်းအောင် ပြောရရင် မောင် ကို မောင်တောင် ပိတောက်လောက် မပိုင်ဘူး မှတ်ထား။ လာ အနမ်းတွေ ပေးအုံး။

         ဇွဲကိုဦး အနမ်းတွေ ပေးရင်း ပွေ့ဖက်ထားလိုက်သည်။

          မောင်

          ပြောလေ မမ။

        ဂစ်တာတီးပြီး သီချင်းဆိုပြ။

     မမ မျက်နှာသစ်အုံးလေ။

       မောင် နော် ပိတောက်ကို ကွန်ပလိန်းမတက်နဲ့ ။ မောင်ကို ပိတောက်ပိုင်တယ် ဆိုတာ နားလည်ထားပါ။ ပိတောက်ပြောတဲ့ အတိုင်းလုပ်ပါ။ မဟုတ်ရင် ဗိုက်ကြော ပြတ်မယ် သိလား။

      ပိတောက်ရွှေစင် မျက်နှာလေးက ချစ်စဖွယ် မူဟန်နွဲ့နွဲလေး။မျက်ဝန်းနဲ့ နှုတ်ခမ်းလေးတွေက ပြုံးနေကြသည်။

        ဇွဲကိုဦး ဂစ်တာကို ကိုင်လိုက်သည်။

       ပိတောက်ရွှေစင်က ပုခုံးလေးကို မှီလိုက်သည်။

        အလွန်တစ်ရာ ချိုရွှင်ပီသ ကြည်မြတဲ့ တေးသွားသံစဉ်လေးက ငြိမ့်ညောင်းသာယာစွာ ပေါ်ထွက်လာသည်။

        

     💌 မူယာလေး မော့မော့ 

        ဆံနွယ် ကြော့ကြော့မှာ

        မင်းပန်ဖို့ ရည်စူး 

   🌹ပန်းခူးခဲ့ပြီ 

       လှပါတယ်မေရယ် 

   🌹ပန်းလေးတစ်ပွင့်လို 

   🌹ပန်းပန်သူ မူယာသွေး

        အေးမြလှတယ် ၊ 

      💝💝💝💝💝💝💝

  💌ကဗျာဖွဲ့ဖွဲ့

       စာနွဲ့နွဲ့ 🎀

       က‌ဗျာရေးရေး 🎗️

       စာရေးရေး🎗️

       လှလှပပ 

      ချစ်သူမျက်နှာ 

      ကဗျာတွေစာတွေ 

      သီဖွဲ့လို့မမီ။

    💝💝💝💝💝

  💌 လေပြည်လေး 

        သော့သော့ 

       ဆံနွယ် 

       မော့မော့မှာ

 🌹ပန်းနွယ်ကို 

      လေပြည်ရိုင်း

      နမ်းရှိုက်ခဲ့ပြီ ၊

      ချစ်သူရေ 

      ငိုပါနဲ့ကွယ် 

🌹ပန်းကလေးနွမ်းရင် 

🌹ပန်းကြိုက်သူ 

     မူယာသွေးအတွက် 

🌹ပန်းတစ်ခင်း 

     ပျိုးထားတယ်။

💝💝💝💝💝💝💝💝💝

  💌 နေရိုင်းရိုင်း

       လေရိုင်းရိုင်း 

       နေအေးအေး 

       လေသွေးသွေး 

  🌹ပန်းကလေးနွမ်းလို့

      စိုးထိတ်နဲ့လေ 

     တစ်ပွင့်ကြွေရင်

     တစ်ပင်လုံး 🍄

👤မောင်ယူလာခဲ့မယ်။

💝💝💝💝💝💝💝

⛓️‍💥🔗⛓️‍💥🔗⛓️‍💥🔗⛓️‍💥🔗⛓️‍💥🔗⛓️‍💥

    

    အဆို အတီး လိုက်ဖက်မှု့ ချစ်သူနှစ်ဦးရဲ့ ရင်ထဲက ကြည်နူးရွှင်ပြတဲ့ ခံစားချက်။

      တစ်လောကလုံးမှာ နှစ်ယောက်ထဲ ရှိနေသည့်အလား ။ အချိန်တွေ ရပ်တန့်သွားသလို တစ်ခန်းလုံး ကလည်း သံစဉ်တေးသွားတွေနဲ့ အတူ ပိတောက်ပန်ူး ရနံ့ တွေကလည်း သင်းထုံမွှေးပျံ့ကခုန်နေသည်။

         ဂစ်တာကို လက်က တီးတာ မရပ်သေးပေမယ် ချစ်သူနှစ်ဦးရဲ့ အနမ်းတွေကြောင့် ဒုတိယ အကြော့ မဆိုနိုင်သေး။ သံစဉ်ချိုတွေရယ် အနမ်းချိုတွေရယ် ပိတောက် ရနံ့တွေရယ် တစ်ခန်းလုံး ဖုံးလွှမ်းနေတဲ့ သက်ြန်အကျနေ့ မွေးနေ့လေး။

            မောင် ပိတောက်ကို ဂစ်တာတီး သင်ပေးရမှာနော်။

           သင် ပေးမှာပေါ့ မမရယ်။အခုလည်း မမ တော်တော်တတ်နေပြီဘဲ။

         မောင် စကားပြောရင်း ဖောက်မလာနဲ့နော်။ ပြောရင်းနဲ့ ဗိုက်ကို ဆွဲလိမ်လိုက်သည်။

      အ နာတယ် မမ။

       ပိတောက်ရွှေစင်ရဲ့ လက်ကို ဆွဲယူ နမ်းလိုက်သည်။

           မောင် ဆက်ဆိုလေ။

ဂစ်တာသံလေးက ပေါ်ထွက်လာပြီးတီးလုံးတီးကွက်လေး က အနည်းငယ် ဒုတိယ အပုဒ်စီ ကူးပြောင်းသွားသည်။

              💫💫💫 မူယာဆံနွယ် 

           ကြော့ကြော့လေး 🩶          

           နက်မှောင်ကတ္ထီပါ🖤

      နှင်းဆီဖြူမှ 

      ကြိုက်တယ်ဆို             

     မောင်ရဲ့ချစ်သူပျို🤍

💝💝💝💝💝💝💝

🌹 နှင်းဆီကလည်း 

       လှပါတယ် 

       ချစ်သူကလဲ 

        လှပါတယ် 🌹

       နေလုံးနီနီ 

       ညနေစောင်းတဲ့ အချိန်

💝💝💝💝💝💝💝💝

🌹 ချစ်သူညနေ ဒို့ညနေ 

         ဒို့နှစ်ယောက်ညနေ 🌹

         ချစ်သူခြေတစ်လှမ်း 

         လှမ်းလာရင် 

         ပန်းတစ်ပွင့် ပွင့်စေချင် 

   🌷🌷🌷

💝💝💝💝💝💝💝

🌹နှင်းဆီကလည်း 

      ကြူကြူမွှေးတယ် 🌹

     ချစ်သူကလည်း

💮 ဖြူဖြူလေးရယ် 

       နေလုံးနီနီ 

      ညနေ စောင်းတဲ့အချိန်

     💝💝💝💝💝💝💝💝

🍄 ပန်းလေးတွေ

       ငေးလောက်တဲ့

      အို အလှဆုံးရေ 

       တစ်ပါးသောသူ 

       ငေးကြည့်တော့

       မခံချင်ဘူးလေ 

       နေလုံးနီနီ 

       ညနေစောင်း 

💝💝💝💝💝💝💝💝

🌹🌹ချစ်သူလာတဲ့အချိန် 

အခါကောင်း။🌹🌹

💋💋💋💋💋💋💋💋💋

      ခေါင်းလေးကို ဇွဲကိုဦးရဲ့ ပုခုံးလေးထက်မှာ မှီရင်း

         အရမ်းကောင်းတာဘဲ မောင်။ ပိတောက်ရဲ့ မောင်က အရမ်းတော်တာဘဲ။

        မောင်မွေးနေ့လက်ဆောင် အတွက် အထူးကျေးဇူးတင်ပါတယ်ရှင်။ ပိတောက်မွေးနေ့မှာ မောင် ဘာစားချင်လဲ ပြော။

          မမ။

          မောင်နော် ကဲမလာနဲ့ သိလား။ ဒီက အကောင်းပြောနေတာကို။

         မောင်လဲ အကောင်းပြောနေတာဘဲ မမရဲ့။ မွေးနေ့ရှင်ကို စားချင်တာ ။

        မောင်ရယ် မောင့်သဘောပါဘဲ။ ပိတောက် ရေအရင် ချိုးလိုက်မယ်လေ ပြီးတော့ မောင့်သဘော မောင့်စိတ်ကြိုက် ဟုတ်ပြီလား ချစ်တယ်နော် အာဘွား။

        ပိတောက်ရွှေစင် ရေချိုးရင်း တစ်ကိုယ်လုံး သန့်စင်အောင် ဆေးကြောလိုက်သည်။

        ဇွဲကိုဦးရဲ့ ပြုစုယုယမှု့ အကြင်နာတွေ အချစ်တွေ စိတ်ကျေနပ်အောင်ထိ စွမ်းဆောင်နိုင်စွမ်းတွေ ရင်သိမ့်တုန်အောင် ပြုမှု့နိုင်စွမ်းတွေ ချစ်ရည်ရွှန်းလဲ့နေတဲ့ အကြည့်တွေ။တွေးရင်း စဉ်းစားရင်း ရင်ထဲတစ်လှပ်လှပ်။

            ကြည်နူးမှု့တွေနဲ့ အတူ တဘက်လေးကို ပတ်ခါ ရေချိုးခန်းတံခါးကို ဖွင့်လိုက်သည်။

        ရေချိုးခန်းတံခါး အပြင်ဘက်မှာ အသင့်စောင့်နေတဲ့ ဇွဲကိုဦး။လက်ထဲမှာ ကြိုးခွေက အဆင်သင့်ကိုင်လျှက်။

          ပိတောက်ရွှေစင် ပြုံးနေတဲ့ မျက်နှာလေးနဲ့ လက်လေးနှစ်ဖက်ကို ပူးပေးလိုက်သည်။ ဇွဲကိုဦးက တံတောင်ဆစ်ရဲ့ အောက်နားက စပြီး လက်ကောက်ဝတ်အထိ ပူးပြီးချည်လိုက်သည်။ ဇွဲကိုဦးက ကြိုးတွေနဲ့ ချည်တိုင်း ကျေနပ်စွာ ခံယူခဲ့သလို ယခု အကြိမ်လည်း မျက်နှာလေးက ချိုအီစွာ ပြုံးနေသည်။

         လက်တွေကို ချည်ပြီးတော့ ရေချိုးခန်းကနေ ကြိုးစကို ဆွဲကာ ဇွဲကိုဦးက လျှောက်လာသည်။နောက်ကနေ တစ်လှမ်းချင်းလိုက်ပါလာတဲ့ ပိတောက်ရွှေစင်။ပိတောက်ပန်းတွေကလည်း နင်းလာတဲ့ ‌ခြေထောက်တွေ အောက်မှာ အပြည့်။ မွှေးရနံ့က သင်းပျံလျှက်။

         ပိတောက်ရွှေစင်ရဲ့ လက်မှာ ချည်ထားတဲ့ ကြိုးစကို အိပ်ခန်းအလယ်က သံတန်းပေါ် ပစ်တင်လိုက်သည်။

        တဖြည်းဖြည်း ကြိုးစကို တင်းအောင် ဆွဲယူလိုက်သည်။

ပိတောက်ရွှေစင် လက်ကလေး မြှောက်ပါလာသည်။ စိတ်တိုင်းကျ အနေအထားမှာ ကြိုးစကို တိုင်မှာ ချည်လိုက်သည်။ တဘက်လေးက ပြေလျော့ကာ ခြေဖျားလေးအနားမှာ ပုံကျသွားသည်။ပိတောက်ရွှေစင် ‌ခြေဖျားလေးထောက် ရင်လေးမောက်ပြီး တင်ပါးလေးကောက်နေပုံက ပန်းချီကား တစ်ချက်အလား။အလွန်လှပတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ကောက်ကြောင်းလေး။

         မမက အရမ်းလှတာဘဲကွာ။

          မောင် အဲဒီလို ပြောရင်ကို ပိတောက်က ကြောက်နေပြီ။ အဲဒီလို ပြောပြီးရင် ပိတောက်တစ်ကိုယ်လုံး ရမ်းခါနေတော့မှာ။မောင်က ချောလည်းချော ငယ်ဂုဏ်ကလည်းရှိ ပြီးတော့ သန်လည်သန်တယ်နော်။ဂစ်တာတီးလည်းကောင်း။ 

         ပြီးတော့ရော မမ။

         တော်ပြီ ပြောတော့ဘူး ရှက်တယ်။

       အခုအချိန်ထိ ဘယ်သူကို ရှက်နေတာလည်း။

          မောင့်ကိုပေါ့။

       ပိတောက် ဘဝမှာ ခုလို တစ်ခါမှ မနေဘူး။ မောင်နဲ့ တွေမှ မောင့် အလိုကျ ကိုယ်ဟန်ပြမယ်လို အကျဉ်းသားလို မယားတစ်ယောက်လို မောင်ပြုသမျှ ခံနေရတာဘဲ။ ဒီကြားထဲ အရိုက်အနှက်က ခံရသေးတယ် ။ အားကြီးနဲ့။

မောင် တစ်ချက်ရိုက်လိုက်တိုင်း တစ်ခါတိုးပြီး ချစ်လာတာကိုတော့ စဉ်းစားလို့ မရဘူးမောင်။

      မောင်ရဲ့ အပြုစု အယုယတွေနဲ့ တွဲနေတဲ့ ချည်နှောင်နှိပ်စက်မှု့တွေကို စွဲလန်းသွားမိတာလား မသိဘူး။ မောင် လက်ထဲမှာ ကြိုးတွေမြင်ရရင်ကို ချည်ခံချင်စိတ်က ဖြစ်လာတာ။ မောင် ပိတောက် အဆင့်သင့် ဖြစ်နေပြီ။

          ဇွဲကိုဦး ဝတ်ထားတဲ့ အဝတ်အစားကို ချွတ်လိုက်သည်။

ထောင်မတ်နေတဲ့ ပစ္စည်းကို ကိုင်ပြီး ပိတောက်ရွှေစင်ရဲ့ ပေါင်ဂွကြားလေးကို အထက်အောက် ပွတ်ဆွဲလိုက်သည်။ 

        မောင် 

     ပိတောက်ရွှေစင်ရဲ့ တမ်းတတက်မက်သံလေး ထွက်လာသည်။

       ကောက်နေတဲ့ တင်ပါးလေးကို ရိုက်ရင်း မောက်နေတဲ့ ရင်သားလေးကို ငုံပြီး စုပ်လိုက်သည်။

       ပေါင်လေးနှစ်ဖက်ကားသွားတော့ ပျားရည်အိုင်ကို ထိုးသွင်းထားပြီး တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ဖက်ထားပြီး နှုတ်ခမ်းလေးတွေကို စုပ်ယူနမ်းလိုက်သည် ။

       ထိုးသွင်းခံ ထားရလို့ အော်မလို့ ရှိသေး ဇွဲကိုဦးရဲ့ အနမ်းတွေကြောင့် မျက်လုံးလေးပြူးကာ လှုပ်မရ။

        ကြီုးတွေနဲ့ ချည်နှောင်ထားလို့ တင်းကြပ်နေတဲ့ လက်တွေက နာကျင်မှု့ ထိုးသွင်းခံ ထားရလို့ တင်းကြပ်နေတဲ့ ပျားရည်အိုင်က နာကျင်မှု့။

        ဇွဲကိုဦးက ဖက်ထားပြီး အနမ်းတွေကြောင့် လှုပ်မရ။ တစ်ကိုယ်လုံး တင်းကြပ်မှု့တွေ ကြားမှာ ရှိ‌ေနစဉ် ပျားရည်အိုင်ထဲက အရာက လူကမလှုပ်ဘဲ အကြောလေးတွေဘဲ လှုပ်ကာ ငြိမ်မနေ။ သန်မာမှု့ကို အသုံးချရင်း ရမ်းကားနေသည်။

             ပျားရည်အိုင်လည်း စိုစွတ်လာပြီ။ဇွဲကိုဦး ပျားရည်အိုင်ထဲက ထုတ်ကာ ပိတောက်ရွှေစင်ရဲ့ တင်ပါးနှစ်ဘက်နဲ့ ခါးကို ကြိုး တွဲချည်လိုက်သည်။ခါးကို ချည်တဲ့ကြိုးစကို တန်းပေါ်တင်ကာ ခါးမှာ ပြန်ချည်ပေးလိုက်သည်။

       လက်နှစ်ကို ပူးချည်ပြီး တွဲလောင်းဆွဲထားတဲ့ ကြိုးကို ဖြည်ပေးလိုက်ပြီး လက်တွေကို တစ်ဖက်စီခွဲကာ ‌ခြေမျက်စိနှစ်ဖက်နဲ့ ပြန်ချည်လိုက်သည်။ပိတောက်ရွှေစင် အဝတ်မပါ ဗလာကိုယ်လုံးတီးနှင့် ခါးကုန်းပြီး ကြိုးချည်ခံထားရသည်။ ခြေဖျားတွေ ထောက်ရက်လေး။

            ဇွဲကိုဦး လက်တွေက ပျားရည်အိုင်ထဲက အစိလေးကို ကလိပေးနေရင်း လျာဖျားလေးကလည်း လျှက်ပေးနေပြန်သည်။

        တောင့်တမှု့တွေ ကြားက ပိတောက်ရွှေစင်။ တစ်စိမ့်စိမ့် တစ်သိမ့်သိမ့် လှိုက်ဖိုတဲ့ ခံစားချက်။

ကြိုးတွေရဲ့ နာကျင် တင်းကြပ်မှု့က တဖြည်းဖြည်း မသိနိုင်လောက်အောင် ယစ်မူးလာသည်။

        တောင့်တမှု့တွေရဲ့ အချိန်ကိုက်။ အားကုန်တိုးဝင်လာသော အရာ။ ကျေနပ်မှု့ တက်မက်မှု့ နာကျင်မှု့ သာယာမှု့ ။

        နှုတ်ခမ်းလေးကိုက်ပြီး မျက်လုံးလေး ပြူးနေရာမှာ အဝင်အထွက် မှန်လာတဲ့ အချိန် မျက်လုံးလေး မှိတ်ပြီး စင်းကျသွားသည်။

          ဖြည်းဖြည်းလေးနဲ့ ငြိမ့်ငြိမ့်လေး။သိမ့်သိမ့်လေးရမ်းခါနေတဲ့ ရင်နှစ်မြွှာ။တစ်စိမ့်စိမ့် တက်လာတဲ့ ခံစားမှု့။ လူ့ဘဝ လူကာမ စည်းစိမ် ။ ဖန်တီးပေးတဲ့ ဇွဲကိုဦး။

အချစ်တွေ တိုးရင်း ကျေးဇူးတွေတင်မိသည်။

        ချစ်သောလင် အိမ်ဦးနတ် ။

----------------------------------------------

        မမ အပြင်သွားရအောင်။

         သွားလေ မောင် ဘယ်ကို သွားမှာလဲ။

         ရေပက်ခံ ထွက်ရင်း အလည်သွားရအောင်လေ။ ဆွေပြမျိုးပြပေါ့။

        မောင့် အမျိုးတွေ ဆီလား။

         အင်း အဲဒီလို ပြောရမလား။ အမျိုးတော့ မဟုတ်ပါဘူး။ တစ်ခါတစ်ရံ သွားတတ်တာပါ။

        သွားလေ မောင် ။

            ဂျင်းပျော့ အဖြူရောင် ဘောင်းဘီရှည်နှင့် အနီရဲရဲ ရှပ်အကျီ ရှူးဘိနပ် အဖြူ ရောင် လျှာထိုးဦးထုပ် အနီရောင်လေးနှင့် ပေါ့ပါးသွက်လက် အလှသွေးကြွယ်နေသော ပိတောက်ရွှေစင်။

         ဇွဲကိုဦးက အနက်ရောင် ဂျင်းဝမ်းဆက် ကို ဝတ်လိုက်သည်။

       မောင် ဘာလို့ ကာပယ် မဝတ်တာလဲ။ ဒီတစ်ခါတော့ ထားလိုက်တော့ နောက်ဆိုရင် ပိတောက်ကိုယ်တိုင် အဝတ်အစား ထုတ်ပေးမယ်။ မောင်က ပိတောက်ဆင်တဲ့ အဝတ်အစားဘဲ ဝတ်ရမယ် သိလား။

         ဟုတ် မမ။

         ဇွဲကိုဦး ပြုံးပြီးပြောလိုက်သည်။

          မမ ဆိုင်ကယ်နဲ့ သွားမှာလား ။ကားနဲ့ သွားမှာလား

       သကြန်ဆိုတော့ ဆိုင်ကယ်နဲ့ သွားတာ ပိုကောင်းမယ်လေ။

         အိုကေ Let Go!

         လမ်းတစ်လျှောက်လုံး ပိတောက်ပန်းတွေ သကြန်သီချင်းသံတွေ 

        # ဟေ့ ဟေ့ နွေမ ‌နွေမရဲ့ ကပုံလေးက ချစ်စရာကွယ်

          # တာသကြန်ရေပွဲ မြူးမြူးကြွကြွ စည်တိုသံ ညံမစဲ နှစ်ဦးတစ်ခူးလ

         #ရှာပုံတော် မင်းသားကြီး မဏ္ဍပ်တကာ ရောက်ခဲ့ပြီ

          #နှစ်သစ်ကူးလို့ ချစ်ဦးကိုရှာဖွေ ဘယ်အရာဌာနေ ဘယ်ဆီများသွားပါလိမ့်

          # သက်ြန်မိုးလေးရေ စိုရုံဖျန်းပက်အုံး ပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင်တီးမှုတ်ကြတဲ့ ပွဲမှာ ငုံနေရှာတဲ့ ပန်းပိတောက်ဖူးတွေရယ်။

         မမ ။

      ပြောလေ မောင် ။ 

        ပျော်စရာကြီးနော်။ဒီနှစ် သက်ြန်က ပိုပျော်စရာ ကောင်းတယ်။

        ဘာ ဖြစ်လို့လဲ။

     မမနဲ့ ရေပက်ခံ ထွက်ရလို့။

      ပိတောက်လဲ အတူတူဘဲ မောင် ။

       ‌မမ နောက်ကနေ အခွင့်အရေးယူပြီး တစ်အား ဖက်မထားနဲ့ ကွာ ။အသက်ရှူကြပ်တယ်။

       မောင်နော် သူများကို မစနဲ့။ကိုယ့် ယောက်ျားကို ကိုယ်ဖက်တာ ဘယ်သူ့ဂရုစိုက်ရမှာလဲ။

         မမပြီးတော့ သက်ြန်မင်းသားကြီး ဦးဇော်ဝမ်းဆိုတဲ့ သီချင်းလေ။

       ဘယ်သီချင်းလဲ။

    ခုနတုန်းက လမ်းမှာ ကြားခဲ့တဲ့ သီချင်း

      သီချင်းတွေက အများ ကြီးဘဲလေ မဏ္ဍပ်တိုင်းမှာ ကခုန်နေကြတာ သီချင်းတွေ ဖွင့်နေတာဆိုတော့ 

         ဟို သီချင်းလေ မမ 

သက်ြန်မိုးလေးရေ စိုရုံ ဖျန်းပက်အုံး ပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင် တီးမှုတ်ကြတဲ့ ပွံမှာ ငုံနေရှာတဲ့ ပန်းပိတောက် ဖူးတွေရယ်တဲ့

         အဲဒါ ဘာဖြစ်လို့လဲ ငုံနေရှာတဲ့ ပန်းပိတောက်ဖူးက

           ပန်းပိတောက်ဖူးက ငုံနေရှာတာလေ။ မောင့် မမ ပိတောက်ကတော့ မောင့် အစွမ်းအစတွေ ကြားမှာ ပွင့်သွားပြီလေ။

        သွား လူဆိုး ။

           အုန်း အုန်း အုန်း။

         ဇွဲကိုဦးကျောကို ထုလိုက်တဲ့ ပိတောက်ရွှေစင်ရဲ့ လက်သီးဆုပ်ထုသံ မည်သွားသည်။

          ဒီက အကောင်းပြောနေတာ မှတ်လို့။

        ဇွဲကိုဦး ဆိုင်ကယ်ကို ရပ်လိုက်ပြီး ပိတောက်ရွှေစင်ရဲ့ လက်ကို ဖမ်းလိုက်ပြီး နောက်ပြန်နမ်းလိုက်သည်။

        လူစည်ကားရာ ရေပက်မဏ္ဍပ်အနီးဆိုတော့ 

           ဟေး။ ရွှီ။ ရွှီ။

           လက်ခေါက်မှုတ်သံ။

        ဟိတ် ကောင်မလေးကို ရွှတ်လိုက်။

           ကြိတ်ထားကွ။

         တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင် မဏ္ဍပ်ကလည်း ဆိုနေတဲ့ သီချင်းက

       # ဆွဲထား ကိုယ့်လူရေ ဆွဲထားလက်ကိုဘဲ ဆွဲထားပြောနေတယ်#

          ချစ်စ ခင်စ ကြင်နာစ ကြင်စဦး ဇနီးမောင်နှံရဲ့ သက်ြန်အလည် အပတ်က ပျော်စရာ အတိ။ အချစ်တွေ အနမ်းတွေ ပန်းပိ‌တောက်တွေ ရေစိုစိုတွေကြားမှာ။

          ဗွမ်း။

         အား အေးလိုက်တာ။

         ချစ်ကြည်နူးနေတဲ့ ချစ်သူနှစ်ဦးကို အနီးက ကပ်ပြီးမောင်းသွားတဲ့ သက်ြန်ရေပက်ခံ ဂျစ်ကားပေါ်က ရေခဲရေနှင့် လောင်းသွားခြင်းဖြစ်သည်။

         ရေစိုတဲ့ အဝတ်အစားနှင့် ခန္ဓာကိုယ် ကောက်ကြောင်းက ပေါ်လွင်ပြီးလှချင်တိုင်း လှနေတဲ့ ပိတောက်ရွှေစင်။

          နှုတ်ခမ်းနီနီရဲရဲလေးက ရေစိုထားတော့ ပိုပြီး ကြွရွနီရဲနေသည်။

       လာ မမ သွားပြီး ကရအောင်ကွာ။

        မဏ္ဍပ်အနီးမှာ ရေပက်ခံရင်း ရေပိုက်တွေ အောက်မှာ နှစ်ယောက်သား ကခုန်နေချိန်

         ပရိတ်သတ်ကြီး မဂ်လာပါ။

         ဇွဲကိုဦး မဂ်လာပါ။

        စင်ပေါ်က အဆိုတော် မလေးရဲ့ နာမည်ခေါ်သံကြောင့် ဇွဲကိုဦးရော ပိတောက်ရွှေစင်ပါ ခေါင်းမော့ ကြည့်မိသည်။

            စင်ပေါ်က အဆိုတော်မလေးက ခါးလေးကုန်းပြီး ခေါင်းလေးညွှတ်ကာ နှုတ်ဆက်လိုက်သည်။

          ဇွဲကိုဦး လက်ဝှေ့ရမ်းရင်း ပြန်ပြီး နှုတ်ဆက်လိုက်သည်။

   အဆိုတော် မလေးက လက်ကို နမ်းတဲ့ ပုံလုပ်ပြီး ဇွဲကိုဦးဖက် မှုတ်ထုတ်လိုက်တဲ့ ဟန်လုပ်လိုက်သည်။

            မောင် အဲဒါ ဘယ်သူလဲ။

     ပိတောက်ရွှေစင် လေသံက သွားခြင်းကြိတ်ထားတဲ့ ကြားက ထွက်လာတဲ့ အသံ။

U Han Blog:

. ကဗျာမမှီ(5)

,

မမ အဲဒီ အဆိုတော်က မောင် သီချင်း‌တွေ ရေးပေးဖူးတယ် ။ပြီးတော့ မောင့်သီချင်းတွေနဲ့ နာမည်ကြီးသွားတာလေ။

         မောင် နဲ့ ရိုးကောရိုးရဲ့လား။

      မမကလည်း ဘာတွေ မေးနေတာလဲ ။ မောင်ကတော့ ရိုးရိုးသားသားပါ။ မောင် ဘဝမှာ မမရှိရင် ပြီးပြည့်စုံပြီ။

         အဲဒါဆိုလည်း ပြီးရော။မောင်နော် ။ ပိတောက် အကြောင်းသိသွားမယ်။လာ လူကို နမ်းအုံး။

        မဏ္ဍပ်ရှေ့ကြီးမှာ မမကလဲ။

       ဘာလဲ မနမ်းဘူးလားပြော။

         မနမ်းဘူးလို့ ဘယ်သူကပြောလဲ။

       ပြောပြောဆိုဆို ဇွဲကိုဦးက ပိတောက်ရွှေစင်ကို နမ်းရင်း လက်က အပေါ်ဝတ် အကျီလေးကြားထဲ လက်နှိုက်ကာ နိ့သီးလေးကို ဆွဲလိမ်လိုက်သည်။

         အား မောင် လူဆိုး။ တော်ပြီ ၊လာ မောင် တခြားမဏ္ဍပ်တွေ သွားမယ်။

        အိုကေ မမ။

         မိုးမမြင် လေမမြင် ချစ်သူနှစ်ဦးနှင့် သက်ြန်ပွဲတော် ။ ရွှင်မြူးစရာ ကြည်နူးစရာ ရင်ခုန်စရာ ပျော်ရွှင်စရာ အတိ။ 

        မမ မေမြို့တက်ရအောင် ။

      မောင်သွားရာ လိုက်မယ့်သူပ့ါရှင်။

         ဇွဲကိုဦး ဆိုင်ကယ်ကို မောင်းတော့ ပိတောက်ရွှေစင် ခါးလေးကိုဖက်ကာ နောက်ကနေ စီးရင်းလူလစ်ရင် လစ်သလို အနမ်းတွေ ချွှေရတာကိုက ကြင်စဦး ဇနီးမောင်နှံရဲ့ ချိုသော အချစ်အချိန်တွေ။

           မေမြိုဘက် လမ်းကနေ ခွဲထွက်ပြီး ရွာလေးတစ်ရွာစီ။လမ်းဘေးဝဲယာက အလွန်လှပသော လယ်ကွင်းတွေ ။

           လယ်ကွင်း‌တွေ ဘေးက တဲလေးတစ်လုံးရှေ့ ရပ်လိုက်သည်။

           ဦးလေး။

        ဇွဲကိုဦး အသံပေးလိုက်တော့ တဲထဲက လူကြီး တစ်ဦးထွက်လာသည်။

        ဟေး မောင်ဦးလာတယ်ဟေ့။ဦးလေးကြီးရဲ့ အသံကြောင့် ဘေး လယ်ကွင်းတဲတွေကလူတွေ ရောက်လာကြသည်။

        တစ်ယောက်တစ်ပေါက် ဝိုင်းနှုတ်ဆက်ကြလို့ ဆူညံသွားသည်။

          ဟေး မောင်ဦး မိန်းမရလာပြီလားဟေ့။

          ဟုတ် တယ် ဦးလေး ။အဲဒါ ကြောင့် လာကြွားတာ။

            မောင်ဦး မိန်းမက အချောလေးဘဲဟေ့။ အရုပ်ကလေး ကျနေတာဘဲ။

             တစ်ယောက် တစ်လက် အမျိုးသမီးတွေက ပိတောက်ရွှေစင်ကို ကိုင်ကြည့်ကြ နှုတ်ဆက်ကြနှင့် ပိတောက်ရွှေစင်ဘေးမှာ ဝိုင်းဝိုင်းလည်နေသည်။ဇွဲကိုဦး ပိတောက်ရွှေစင်ကို ပြုံးပြုံးကြီး ကြည့်နေသည်။ပိတောက်ရွှေစင်လည်း ပြန်ပြီးနှုတ်ဆက်နေရတာ လက်မလည်။ပျော်လည်းပျော်သည်။ဟန်ဆောင်မှု့ ကင်းမဲ့တဲ့ ရွာဓလေ့ ။ တောသဘာဝ။

       မောင်ဦးတို့ ညအိပ်မှာလားဟေ့။

         မအိပ်တော့ဘူး ဦးလေး။ ဆရာတော်ဖူးပြီးရင် ပြန်မှာ။ နောက်မှ အေးအေးဆေးဆေး လာမယ် ဦးလေး။

          အေးအေးသွားသွား။ထန်းရည်နဲ့ ကြွက်ကြော်လုပ်ထားလိုက်မယ်။

         အိုကေ ဦးလေး

        လာ မမ ။ဆရာတော် သွားဖူးရအောင်။

        မောင် ရယ် ဒီအဝတ် အစားတွေနဲ့။

      ဘာတတ်နိုင်မှာလဲ မမရယ်။သက်ြန်ရက် ကြီးထွက်လာမိတာကိုး။

       ဇွဲကိုဦးတို့ ဘုန်းကြီးကျောင်းရောက်တော့ ဘုန်းကြီးက မရှိ။ တစ်ခြားရွာကို ခဏ ကြွသွားသည့်အချိန်နှင့် တိုက်ဆိုင်စွာ ဆရာတော် မဖူးခဲ့ရဘဲ ပြန်ခဲ့ရသည်။လယ်တဲအိမ်လေးရောက်တော့ 

      မောင်ဦး ဆရာတော် တွေ့ခဲ့လား။

        မတွေ့ခဲ့ရဘူး။ ဟိုဘက်ရွှာ ခဏကြွသွားတယ်လို့ ကပ္ပိယကြီးက ပြောလိုက်တယ်။

         အေးအေး ဒါဆိုလည်း စားသောက်ပြီးမှပြန် ထမင်းမစားခင် ထန်းရည်နဲ့ ကြွက်ကြော် မြည်းကြအုံး။ဟို သူငယ်မလေးလဲ စား။သောက် ကျန်းမာရေးလဲ ကောင်းတယ်။

           မောင် ထန်းရည် သောက်မလို့လား။

         ဟုတ်တယ်လေ မမ။ ထန်းရည် အစစ်ဆိုတော့ သောက်ရတာ ကောင်းတယ် အမောပြေတယ်။ ကြွက်ကြော်လေးလဲ စားကြည့် လေးပြီးချိုနေတာဘဲ ကြက်သားနဲ့ မလဲနိုင်ဘူးး။

         တော်ပြီကွာ မသောက်ချင်ပါဘူး။

        မမရယ် မောင့်ကို ချစ်ရင် သောက်ကြည့်။

         မသောက်ချင်ဘူးမောင်ရာ။

        မမနော် ကြိူးတုပ်ပြီး အတင်းတိုက်ရမှာလား။

         မောင်နော် အနိုင်မကျင့်နဲ့။ပေးပေး သောက်မယ်။ 

       မျက်စောင်းလေးထိုးရင် ထန်းရည်ခွက်ကို ယူကာ မျက်စိမှိတ်ပြီး မော့ချလိုက်သည်။

        အား ကောင်းတယ် မောင် ကြိုက်တယ် ထည့်အုံး။

        မောင် ပြောသားဘဲ။ ရော့ ကြွက်ကြော်လေးရော စားဦး။

        ဇွဲကိုဦးက အသားလေးတွေ မြွှာပြီး ခွံ့ကျွေးလိုက်သည်။

       မောင် လိုက်ဖက်တယ်နော်။

     ဟုတ်တယ် ။ စာဆိုတောင် ရှိသေးတယ်။ ထန်းရည်ခါးနဲ့ ကြွက်သားနဲ့တဲ့။

         ဘာဖြစ်လဲမောင် ဆက်ပြောလေ။ 

        မောင်လည်း အဲဒါဘဲ မှတ်မိတယ်။

       ဟွန်း ဒီက အဟုတ်မှတ်လို့ နားထောင်နေတာ။

           ပိတောက်ရွှေစင် နဲ့ ဇွဲကိုဦး ထမင်းစားပြီး ပြန်လာကြသည်။

       မောင်။

    ပြောလေ မမ။

     အဲဒီ ဦးလေးကြီးနဲ့ ဘာတော်တာလဲ။

     ဘာမှ မတော်ပါဘူ။

      မောင် ကိစ္စတစ်ခုနဲ့ ဒီဖက်က ဖြတ်သွားရင်း စပါးတွေ ရိတ်နေကြတာ ပျော်စရာကြီး ။ မောင်လည်း ဂစ်တာတီးပြီး သီချင်းဆိုချင်စိတ် ပေါက်လာလို့ လယ်ကွင်းထဲမှာ ထိုင်ပြီးဆိုလိုက်တာ သူတိုက ကြိုက်ပြီး နားထောင်ရင်း ဆိုခိုင်း တီးခိုင်းရာကနေ ခင်သွားပြီး စားအိမ်သောက်အိမ် ဖြစ်လာတာ။ရွာထဲကို ဘယ်အိမ်သွားသွား ခင်နေတာ နောက်ဆုံး ဘုန်းကြီးကျောင်း ပွဲရှိရင်တောင် ဂစ်တာ တီးပြီး ဖျော်ဖြေပေးရတယ်။ဘုန်းကြီးကလည်း ကြည်ညိုစရာ ကောင်းတယ်။

ဟုတ်မယ်။ ရွာသူ ရွာသားတွေကလည်း ခင်စရာ ကောင်းတယ်။ ပိတောက်ကို ဝိုင်းကြည့်နေကြတာကလည်း အုံနေတာဘဲ။

      သူတို့က ခင်မိရင် အဲလိုဘဲ။ပြီးတော့ ပြောသေးတယ်။

        ဘာတဲ့လဲ။

      မမကို ချောလို့တဲ့ ။ မောင်နဲ့တောင် မလိုက်ဘူးဆိုပြီး စနေကြတယ်။

         ဟုတ်မှာပေါ့။ ပိတောက်က ဆေးမိသွားတာလေ။မောင့်ရဲ့ အချစ်ပိုက်ကွန်မှာ မိသွားပြီး မရုန်းနိုင်အောင် ချည်ခံလိုက်ရတာ။

           အဲလို ချည်ခံရတာကိုဘဲ ကြိုက်တာဆို။

           ဟုတ်တယ်လေ။ ဒါကြောင့်မို့ ကြိုးမြင်တာနဲ့ မောင်ရှေ့မှာ ဒူးတုပ်ပြီး ဖြစ်နေရတာပေါ့။

           အဲဒါကြောင့်ဘဲ မမကို ချစ်နေရတာ။

         ချစ်သူနှစ်ဦး ကြည်နူးစွာ ဆိုင်ကယ်မောင်းလာစဉ် လမ်းပေါ်မှာ ပိတ်ရပ်ထားတဲ့ ဆိုင်ကယ်နှစ်စီးနဲ့ လူလေးယောက်။

        အချိန်ကလည်း မှောင်စပျိုးချိန်။ လမ်းကလည်း လူပြတ်ပြီး အသွားအလာကြဲနေချိန်။

         ဇွဲကိုဦး ဆိုင်ကယ်ကို ရပ်ပြီး ဆင်းလိုက်သည်။ပိတောက်ရွှေစင် အခြေအနေကို အကဲခတ်နေသည်။

       ဘာကူညီပေးရမလဲ။

        ပါလာတဲ့ ပိုက်ဆံလေး အလှူခံချင်လို့။

လူလေးယောက်က အရက်နံ့တွေ တစ်ထောင်းထောင်းနဲ့ တော်တော်မူးနေကြသည်။

        ပါတဲ့ပိုက်ဆံတွေ ပေးခဲ့ပါ။

            ပြောပြောဆိုဆို ခါးကြားက ဓါးတွေကိုယ်စီ ဆွဲထုတ်လိုက်ကြသည်။

         ဇွဲကိုဦးက ပိတောက်ရွှေစင်ရှေ့မှာ ကာထားသည်။

        ပိုက်ဆံတင် မဟုတ်ဘူး။ ကောင်မလေးပါ ထားခဲ့တော့။      

ဒီမှာ မင်းတို့ မမိုက်ရိုင်းနဲ့။ ပိုက်ဆံလိုရင် ငါပေးခဲ့လို ရတယ်။။

       ပိုက်ဆံရယ် ကောင်မလေးရယ်ဘဲ ထားခဲ့တော့ မင်းသွားလိုက်တော့။

ပြောပြောဆိုဆို ဓါးကို ရမ်းကာ ဇွဲကိုဦးဆီ ဝင်လာသည်။ ပိတောက်ရွှေစင် စိုးရိမ်တကြီးနှင့်

         မောင်။

          ဖောင်း ခွပ် အား။

        ဟိတ် အူး။

          ယိစ် အမလေး။

           ဖြောင်း အွတ်။

       မျက်စိတမှိတ် လျှက်တစ်ပျက် အချိန်လေးမှာဘဲ သွားကျွတ်တဲ့သူ လက်ကျိုးတဲ့သူ မှောက်ခုံကြီး မေ့နေတဲ့သူ လမ်းပေါ်မှာ ဖင်ထိုင်ကျပြီး မယုံနိုင်တဲ့ မျက်လုံးတွေနဲ့ ကြည့်နေကြတဲ့ အထဲမှာ ဇွဲကိုဦး အပါအဝင်။

        ပိတောက်ရွှေစင် လမ်းပေါ်ပိတ်ရပ်ထားတဲ့ ဆိုင်ကယ်တွေပါ ကန်ပစ်လိုက်သည်။

        ဝုန်း

          ဝုန်း

         ရုပ်ရှင်တွေ ထဲကလို ဆိုင်ကယ်တွေ လွင့်ပြီး မြေကြီးပေါ် ပြန်ကျသည်။

        သွားစို့ မောင်။

        အချောင်သမားတွေ သတိထားနေ။

          ဇွဲကိုဦး မယုံနိုင်စွာ ဆိုင်ကယ်ကို မောင်းထွက်လိုက်သည်။

      မောင် ဘာဖြစ်သွားသေးလဲ။ ပိတောက်စိတ်ထဲမှာ ထိတ်ကနဲ ဖြစ်သွားတာဘဲ။

         မမရယ် မောင့်အပေါ်မှာ ယမင်းရုပ်လေးလို ဆက်ဆံပြီး ရန်စတဲ့ သူတွေကိုတော့ 🔥မီးတောက်လို တုန့်ပြန်လိုက်တာ မယုံနိုင်လောက်အောင်ဘဲ။

          မောင်က ပိတောက် ချစ်သူ လင်ယောက်ျား အိမ်ဦးနတ် ဆိုတော့ ချစ်ခင်ရိုသေရတာပေါ့မောင်။

        ကျေးဇူးတင်တယ် မမရယ်။

        မောင်နော် လင်မယားကြားမှာ ကျေးဇူးတင်တယ် မပြောနဲ့။ ဒါတွေ မလိုပါဘူး။

        အဲဒါဆို ချစ်တယ် မမ။

      အဓိက က ဒါဘဲ။ မောင်ကိုလည်း ချစ်တယ်။ 

ဇွဲကိုဦး မောင်းတဲ့ ဆိုင်ကယ် နောက်က လိုက်ရင်း ခါးကိုဖက်ကာ ခေါင်းလေးက ပုခုံးလေးပေါ်မှာ မှီရင်း လူလစ်တိုင်းအနမ်းပေးပြီး လိုက်လာတဲ့ ပိတောက်ရွှေစင်။

           အိမ်ရောက်ပြီ မမ။

       သိတယ်လေ မောင် သူများကို ထန်းရည်မူးနေတယ် အောင်းမေ့လို့လား။

       မဟုတ်ဘူးလေ ။ သူများကို ဆိုင်ကယ်နောက်က ထိုင်ရင်း အမြတ်ထုတ်နေတာ ။ လာ မောင့်အလှည့်။

        အို မောင် မကဲနဲ့ကွာ။ ခုမှ ပြန်ရောက်တာကို ရေတွေရော ဖုန်တွေရော။

        မမကို ရေချိုးပေးမှာပေါ့။

        ပြောပြောဆိုဆို ပိတောက်ရွှေစင် ကိုယ်လုံးလေးကို ပွေ့ချီလိုက်သည်။

        ဇွဲကိုဦးရဲ့ ရင်ခွင်ထဲက လိုက်ရင်း အနမ်းတွေက ချိုမြိန်စွာ။

           ရေချိုးခန်းထဲ ရောက်တော့ ရေပန်းကို ဖွင့်လိုက်သည်။ ရေပန်းအောက်မှာ ချစ်သူနှစ်ဦး။

         ပိတောက်ရွှေစင် ဝတ်ထားတဲ့ အကျီတွေ အကုန်လုံးကို ဇွဲကိုဦး ချွှတ်ပစ်လိုက်သည်။ 

       ရင်သားလုံးလုံးလေးတွေကို ကိုင်ရင်း ပွတ်ပေးရင်း ပိတောက်ရွှေစင်ရဲ့ ခါးပတ်ကို ဖြုတ်လိုက်သည်။ လက်တွေက ဆက်တိုက် ခြေနင်းတွေ ဘောင်းဘီရှည်တွေကို ဆွဲချွတ်လိုက်ပြီး ပင်တီလေးကို ပါးစပ်နဲ့ ကိုက်ဆွဲပြီး ချွတ်ပေးလိုက်သည်။

      ပိတောက်ရွှေစင်ရဲ့ လက်တွေက ဇွဲကိုဦးရဲ့ ခါးပတ်ကို ချွတ်ကာ ဘောင်းဘီကြားထဲ လက်နှိုက်လိုက်သည်။

         ရေကျသံနှင့် အတူ တပြွတ်ပြွတ် မည်သံ ထွက်လာသည်။ဇွဲကိုဦးက ခေါင်းကို မော့ထားပြီး ဒူးထောက်ထားတဲ့ ပိတောက်ရွှေစင်ရဲ့ ခေါင်းက ဆံပင်ရှည်တွေကို ဆွဲထားသည်။

       ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ်

        ဇွဲကိုဦး ဘောင်းဘီတစ်ခြား လူတစ်ခြား။ နှစ်ဦးသား အဝတ်မပါ ဗလာကိုယ်လုံး အဆုံးထိကြုံးဖို့ အဆင်သင့် ဖြစ်နေကြပြီ။

ပိတောက်ရွှေစင်ရဲ့ ဂျင်းဘောင်းဘီက ခါးပတ်ကို ဇွဲကိုဦးဖြုတ်ယူလိုက်ပြီး ပိတောက်ရွှေစင်ရဲ့ လက်တွေကို နောက်ကို ဆွဲယူကာ ခါးပတ်နဲ့ ပူးချည်လိုက်သည်။

ပိတောက်ရွှေစင် ကိုယ်လင်သား ပြုသမျှ ခြေသုတ်ပုဆိုး မြွေစွယ်ကျိုးလို ခံယူသည်။

        လက်တစ်ဖက်က ခါးပတ်နဲ့ လက်ပြန်ချည်ထားတဲ့ လက်တွေကို ချုပ်ကိုင်ရင်း လက်တစ်ဖက်က ကိုယ်သုံးတဲ့ ခါးပတ်ကို ကိုင်ကာ ပိတောက်ရွှေစင်ရဲ့ နောက်ကနေပြီး အဆုံးထိ ထီုးသွင်းလိုက်တော့သည်။

          ပိတောက်ရွှေစင် ခေါင်းကို ခါယမ်းမိသည်အထိ အော်မိသည်။ 

      အား။

     တင်ပါးပေါ် ကျလာတဲ့ ခါးပတ်ရိုက်ချက်တွေ။တစ်ခါသွင်းတိုင်း တစ်ခါရိုက်ခံရပြီး တစ်ခါအော်ရတဲ့ အရသာကိုဘဲ စွဲမက်ယစ်မူးနေတဲ့ ပိတောက်ရွှေစင်။

        အော်ရတဲ့ အကြိမ်ရေများစွာ 

          ခါးပတ်ရိုက်ချက်ရဲ့ အသံတွေ များစွာ။

      ရေပန်းက အသံနှင့် အပြိုင် ထွက်ပေါ်လာတဲ့ ပျားရည်အိုင်က အသံတွေများစွာ။

        နောက်ဆုံးမှာ အားကုန်ဆောင့်ချက်နှင့် အတူ ဒူးညွှတ်ကျသွားတဲ့ ပိတောက်ရွှေစင်။

          ရေပန်းက အသံတွေက ရေကျသံ အဆက်မပြတ်။

         ဇွဲကိုဦးရဲ့ ရွှေပန်းက ငုတ်တုတ်။

         ပိတောက်ရွှေစင် လက်က ချည်ထားတဲ့ ခါးပတ် ကြိုးကို ဖြည်မပေးဘဲ လက်က ခါးပတ်ကို ပိတောက်ရွှေစင်ရဲ့ လည်ပင်းမှာ ပတ်ပေးလိုက်သည်။ ခါးပတ်ကြိုးစကို ကိုင်က ရေချိုးခန်းကနေ အိပ်ယာဘေးက ကားစင်ဆီကို ဆွဲခေါ်လာသည်။ လင်ယောက်ျားပြုသမျှ ခံယူနေတဲ့ ပိတောက်ရွှေစင်။

         ကားစင်ပေါ်ရောက်တော့ ဇွဲကိုဦးက လက်ကခါးပတ်ကြိုးကို ဖြည်ပေးလိုက်ပြီး ကားစင်မှာ ပါတဲ့ ကြိုးနှင့် လက်တစ်ဖက်စီ ခွဲပြီး ချည်လိုက်သည်။ ပိတောက်ရွှေစင် မတ်တပ်ရပ်ကာ နင်းထားတဲ့ ခုံကို ဖယ်လိုက်တော့ လက်နှစ်ဖက် ကားစင်မှာ ကြိုးတန်းလန်း ချည်ခံထားရပြီး ရေစိုကိုယ်လုံးလေးက အဝတ်မပါ ‌‌ခြေထောက်တွေက တွဲလောင်းလေထဲမှာ။

        ဇွဲကိုဦး ပိတောက်ရွှေစင်ရဲ့ ကိုယ်လုံးလေးက ရေစက်လေးတွေကို လျှာဖျားလေးနဲ့ လိုက်လျှက်သည်။ နေရာအနှံ္ အကြိုအကြား မကျန်။ ပေါင်ကြားထဲက အစိလေးပါ ချမ်းသာမပေး။ ဇွဲကိုဦး လျှာဖျားမှာ တလူးလူး တလိမ့်လိမ့်။ 

       ရေစက်တွေ မရှိတော့ ပိတောက်ရွှေစင်ရဲ့ ဆံပင်ရှည်တွေကို ယုယငြင်သာစွာ တဘက်လေးနဲ့ သုတ်ပေးသည်။

       မောင်

                  ပြောလေ မမ။

          ချစ်လား။

                     ချစ်ပါဘူး။

              မောင်နော် ဗိုက်ကြောပြတ်ချင်လား။

               ခု အချိန်တော့ မမကို မကြောက်ဘူးနော်။

                ပိတောက်ရွှေစင်ရဲ့ နို့လေးကို ငုံပြီးကိုက်လိုက်သည်။

          အ အ

            မောင် မောင် ချစ်လားလို့။

         မချစ်ရင် ကြိုးနဲ့ ချည်ထားပါ့မလား။

           မမရော မောင့်ကို ချစ်လား။

         မချစ်ရင် အခုလို ကြိုးချည်ခံပါ့မလား။ ပြီးတော့ မောင်လုပ်သမျှ။မောင် ပိတောက်ကို ဒီအတိုင်း ချစ်ပြီး ဒီအတိုင်း--ိုးလဲ ရတာဘဲ။ချည်ပြီးမှ 

        အဲလို ချည်ချင်တာ ချည်ပြီးမှ --ိုးချင်တာ ပိုပြီးထန်တာ မောင့်အိပ်မက်လေ။ မမက အိပ်မက်ထဲက ချစ်သူ။

        အဲဒါဆို ပိတောက်က မောင်တစ်ဦးတည်းမူပိုင် ဇနီးမယား အကျဉ်းသားပေါ့။

       ပြောတတ်လိုက်တာ မမရယ်။

       ပိတောက်ရွှေစင် ကိုယ်လုံးလေး နေရာအနှံ့ ဇွဲကိုဦး စိတ်ကြီုက် ကားစင်နဲ့ တွဲကာ စိတ်တိုင်းကျ ချည်လိုက်သည်။

မျက်လုံးတွေကိုလည်း သားရေပြား မျက်ကာလေးနဲ့ ပိတ်ချည်လိုက်သည်။

         ကြိုးတွေက တင်းကြပ်ပြီး အသားလေးတွေကို မြုပ်ဝင်နေသည်။ ကားစင်‌ပေါ်က ပိတောက်ရွှေစင်ကို နမ်းရင်း

         မောင် နားလိုက်ဦးမယ်။

      မောင်နိုးလာမှ ပိတောက်ရဲ့ ညစာကို စားတော့မယ်။

          ပိတောက်ရွှေစင် ပြုံးပြီး ခေါင်းငြိမ့်ပြသည်။

      ဘဝမှာ ဘယ်တုန်းကမှ အဝတ်မပါ ဗလာကိုယ်လုံးနဲ့ ကြိုးတုပ်ခံရပြီး မိမိကိုယ် လာပြီး--ိုးမဲ့သူကို ကျေနပ်စွာနဲ့ စောင့်မျှော်နေရလိမ့်မယ်လို့ ထင်မှတ်မထားခဲ့။

       ကြိုးတွေရဲ့ တင်းကြပ်မှု့ကို ခံစားရင်း ချည်နှောင်ခံထားရတဲ့ အတိုင်း အိပ်ပျော်သလိုလို ဖြစ်သွားသည်။အိပ်မက်မှာ လိုလို တကယ်လိုလို။

           ပေါင်ရင်ကြားဆီက နူးညံ့ငြင်သာတဲ့ အထိအတွေ့ ။ ငြင်သာပေမယ့် တစ်ကိုယ်လုံး သိမ့်သိမ့်တုန်အောင် ခံစားရသည်။ မလူးနိုင် မလွန့်နိုင် ခံစားရပေမယ့် ကျေနပ်နေမိပြန်သည်။လျှာဖျားလေး တစ်ခုက စုပ်ယူနေသလို။ စိတ်ဆန္ဒတွေကို ရုန်းကြွလာစေသည်။ အငမ်းမရ တက်မက်သလို ဖြစ်စေချင်သည့် အာရုံ။ ရင်သားလေးတွေလည်း လုံးကျစ်တင်းမာလာပြီး နှုတ်ခမ်းလေးတွေကို လျှာနဲ့ လျှက်ကာ ရေငတ်သလို ဖြစ်လာသည်။

           လျှာဖျားလေးအစား တိုးဝင်လာတဲ့ အရာက သန်မာတုတ်ခိုင်ပြီး တောင့်တင်းသည်။တဖြည်းဖြည်းခြင်း တိုးဝင်လာပေမယ့် ပါးစပ်က မသဲမကွဲ ညည်းညူနေမိပြန်သည်။ ခန္ဓာကိုယ်ရဲ့ အနူးညံ့ဆုံးနေရာကို အားကြီးနဲ့ မညှာမတာ ထိုးသွင်းခံရမှု့။စိတ်ဆိုး ဒေါသထွက်ရမည့်အစား ကျေနပ်တပ်မက်မှု့ ။ ထပ်ခါထပ်ခါ မျှော်လင့်မှု့။ 

            အား အ အ

         အော် ဟစ်သံကိုက စည်းကိုက် ဝါးကိုက်။

      တစ်ခါဆောင့်ပြီး တိုးဝင်တိုင်း တစ်ခါနာကျင်မှု့ ။ နာကျင်မှု့ကနေပြီး ကျေနပ်မှု့ ။ကျေနပ်မှု့ကနေ သာယာမှု့ ။ ဆင့်ကဲဖြစ်စဉ်ကြားမှာ လှိုင်းစီးနေရသလို မြင့်သွားလိုက် နိမ့်သွားလိုက် တက်လိုက် ဆင်းလိုက် အော်လိုက် ခံစားလိုက်။လောကစည်းစိမ်ကို အများနှင့်မတူ တစ်မူထူးခြားစွာ ကားစင်ပေါ်မှာ ချည်နှောင်တုပ်ခံရပြီးမှ မလှုပ်နိုင်အောင် ဖြစ်မှ ခံစားရတဲ့

အဖြစ်။။

         လက်ရှိအနေအထားကိုပင် တက်မက်ရင်း အားကုန်ဆောင့်ပြီး--ိုးခံရတာကို ခံယူရင်း နှစ်ယောက်လုံး တိုင်ပင်ကိုက်ထားသည့်အလား။

         လိုရာပန်းတိုင်ရောက်တော့ ဆက်ပြီး ပြေးဖို့မလိုတဲ့ အပြေးသမားလို ကျေနပ်စွာ ဖက်တွယ်ရင်း ဒူးတွေညွှတ်ကျသွားသည်။

      မနက်မိုးလင်းတော့ ပိတောက်ရွှေစင် အိပ်ယာပေါ်မှာ ပက်လက်ကလေး။ ဇွဲကိုဦးရဲ့ အနမ်းတွေကြောင့် နိုးလာသည်။ အဝတ်မပါ ဗလာကိုယ်လုံးလေးနဲ့။

        မောင်။

        ပြောလေ မမ။

         ဒီအိပ်ယာပေါ် ဘယ်လိုရောက်လာတာလဲ။

            မမ ညတုန်းကတည်းက ဒီမှာ အိပ်တာလေ။

           မဟုတ်ပါဘူး မောင်က ပိတောက်ကို ဟိုပေါ်မှာ ချည်ထားတာလေ။

        မဟုတ်ပါဘူး မမရဲ့။ မမပင်ပန်းသွားလို့ အိပ်မက်မက်တာနေမှာပါ။

          မောင်နော် လျှောက်မပြောနဲ့ ပိတောက်ကိုတောင် အကြာကြီးဘဲ

       ဘာ အကြာကြီးလဲ မမရဲ့ အရင်းမရှိ အဖျားမရှိ။

         မောင် မကောင်းဘူးကွာ ။ သူများကို ဗြောင်လိမ်ဗြောင်စား။

          မမရယ် ရှင်းရှင်းပြောပါ မောင်က အ တယ်လေ။ နားမလည်ဘူး ။ သေချာ ပြောမှ သိမှာပေါ့။

      ကဲ အ. အုံး အ. အုံး။

        ဇွဲကိုဦးရဲ့ ကျောကို လက်သီးဆုပ်နဲ့ ထုတော့ ပိတောက်ရွှေစင်ရဲ့ လက်တွေကို ဖမ်းကာ ဖက်ထားလိုက်ပြီး နို့သီးလေးတွေကို နမ်းလိုက်သည်။

         မမ ချစ်တယ်ကွာ။

       ပိတောက်လည်း ချစ်တယ်။

         မောင်က ပိုချစ်တာ။

        ပိတောက်က ပိုတာပါမောင်။

         မောင် ကပိုတာပါ။

          အဲဒါဆို မောင်က သက်သေပြလေ။

         ရတယ်လေ လက်တွေ့ မမကို မောင်က ဟိုဒင်းဟဝှာ ပြုတော့မယ်ဆို မောင်ကဘဲ စရတာလေ။ ချည်ရတယ် တုပ်ရတယ် နမ်းရတယ် လျှာလဲသုံးရတယ် ဟဝှာလည်းသုံးရတယ် မမဦးဆောင်တာ ဘာရှိလည်း ပြောပြော။

       မောင် လူဆိုး လူညစ်။

        ပြောပြောဆိုဆို လက်သီးဆုပ်နှင့် ထုမည်ဟန်ပြင်တော့ ဇွဲကိုဦးက လက်တွေကို နောက်ပြန်ဖမ်းဆုပ်ပြီး အနမ်းတွေပေးတော့ အရုပ်လေးတစ်ရုပ်လို ခံယူပြန်သည်။

           ချစ်လိုက်တာ မမရယ်။

            မောင် သက်ြန်ပြီးရင် ပိတောက် အလုပ်တွေရှိသေးတယ်နော်။

            မမရယ် မောင်ရှာကျွေးနိုင်ပါတယ်။ မောင့်မယား ဖြစ်နေပြီဘဲ မမ အလုပ်တွေ လုပ်စရာ မလိုပါဘူး။

          မဟုတ်ဘူးလေ မောင်။ အလုပ်တွေက မပင်ပန်းပါဘူး။ ပိတောက်က ငယ်ငယ်ကတည်းက အလုပ်တွေ လုပ်ခဲ့တာဆိုတော့ အလုပ်မရှိရင် မနေတတ်လို့ပါ။

နေ့လည်ပိုင်း အချိန်တစ်ခုလောက်ပါဘဲ။ ခွင့်ပြုနော်။နေမဝင်ခင် ပြန်ရောက်မှာ ။ မောင် မသွားနဲ့ ဆိုတဲ့နေ့တွေ မသွားဘူးလေ။

           အလုပ်တွေက ဘာအလုပ်မို့လိုလဲ။

        မသိချင်ပါနဲ့ မောင်ရယ် ။မောင်စိတ်ရှုပ်မှာ စိုးလို့ပါ။ မောင်ဘဝက ဂစ်တာရယ် သံစဉ်တွေရယ်ဆိုရင် ပြီးပြည့်စုံနေတာ။ပိတောက်လဲ မပင်ပန်းပါဘူး။နော် မောင် ခွင့်ပြုနော်။ ပိတောက်ရဲ့ မောင်က လိမ္မာပါတယ်။

          မမ ပင်ပန်းမှာ စိုးလို့ပါ ။မောင်ကတော့ မလုပ်စေချင်ဘူး။ဒါပေမယ့် မမ သဘောပါ။ ကျေနပ်ပြီလား ။

       ဟေး ဒါမှ ဒို့ မောင်ကွ။

     ကဲ မမ ဒါဆိုလည်း အဝတ်အစားလဲတော့ သက်ြန်မှာ သွားကဲရအောင်။

          အိုကေ Let Go!

ပြီးပြည့်စုံသော ဘဝမှာ အရာရာ ပျော်စရာ အတိ။ ငွေဆိုတာ ဒုတိယ ဘုရားသခင်။ အိမ်ထောင်ဆိုတာ ငွေရှိရင် တစ်ဝက်သာယာသည်လေ။ စိတ်တူ ကိုယ်တူ ချစ်သူနှစ်ဦး အတွက်တော့ အရာရာ စိတ်ချမ်းသာစရာ အပြည့်။---

___

      နှစ်ဆန်းတစ်ရက်နေ့။

     မမ ဒါတွေ ဝတ်ရမှာလား။

     ဟုတ်တယ်မောင် ။ နှစ်သစ်ဆိုတော့ မောင့်ကို မြန်မာဆန်ဆန်လေး ဝတ်စေချင်လို့။

        စုသဘော စုသဘော။

        စုသဘောလိုတော့ မပြောပါနဲ့ မောင်ရယ် စုဖုရားလတ်က သီပေါမင်းကို နိုင်ချင်တာ ။ ပိတောက်က မောင့်ကို ချစ်တာ မတူပါဘူး။ ပိတောက် စိတ်ဆိုးလိုက်ရမလား။

         မောင့် မိန်းမရယ် စိတ်ဆိုးတာတောင် မောင့်ကို ခွင့်တောင်းပြီးမှ ဆိုးမယ်ပေါ့။

            ပိတောက်ရွှေစင် ချစ်စဖွယ် မူဟန်လေးနဲ့ ခေါင်းငြိမ့်သည်။

         စိတ်မဆိုးပါနဲ့ မိန်းမရယ် မောင် အနမ်းတွေနဲ့ ချော့မယ်။

         မောင် လူလည်ကြီး ဒီမှာ အကျီဝတ်ရင်း တန်းလန်းကြီးကို။

         အခွင့်အရေးဆိုတာ ယူတတ်ရတယ် မိန်းမရဲ့။

          သွား။ ပေါက်ပြားမျိုး။

      လိပ်မျိုးဘဲ ကြားဖူးပါတယ် မမရယ်။ လိပ်က ယက်ရုံတင်ဘဲ ယက်ပြီး ရှေ့သွားတာ ပေါက်ပြားကတော့ သူ့ဖက် အကုန်ဆွဲယူသွားတာလေ။

          စကားတတ်လိုက်တာ မောင့်မမရယ်။

       ပေး မောင်နောက်ကနေ အကျီချိတ် ချိတ်ပေးမယ်။

         ရပါတယ် မောင်ရဲ့။

        မောင် ကူညီချင်လို့ပါ။ ကူညီပါရစေ ကူညီပါရစေ ခင်ဗျ။ မိန်းမ အတွက်ဆို အသင့်ပါဘဲ။

          မောင်နော်။

          ဟာ မမ ။

         ဘာလဲ မောင်ရဲ့ အလန့်တကြား။

        ချိတ်က မမှီတော့ဘူး။ ပြကြည့်အုံး မမ။ ဒီဖက်လှည့်။

         ဟွန်း ဒီက အကောင်းပြောတယ် မှတ်လို့ ။ ပေါက်ပြားကြီး။

          မမ ဝိုင်းစက်ပြီး ပိုကြီးလာသလိုဘဲ။

အဲဒါ အမှန်ဆိုရင် မောင့်ကြောင့် မို့လိုဘဲ။ ချည်လိုက် တုပ်လိုက် ကိုင်လိုက် ညှစ်လိုက် မောင်လက်ရာချည်းဘဲ လူတစ်ကိုယ်လုံး။သက်ြန်ရက်လေးမှာကို နည်းမျိုးစုံ-----!

        မမက အရမ်းလှတာဘဲလေ မျက်နှာမှာ ဆိုရင် မျက်စိလေးက ပြူးပြူးလေး အလယ်ပိုင်းမှာ ဆိုရင် ရင်သားလေးက ပြူးပြူးလေး ဟို အောက်ပိုင်းမှာ ဟိုဟာလေးက !

       မောင်နော် ရှေ့မဆက်နဲ့တော့ ပိတောက် ရှက်နေပြီ။

       စတာပါ မမရယ်။ လာ ချိတ်တွေ တပ်ပေးမယ်။ အမှန်အတိုင်း ပြောရရင် မောင်က ချိတ်တွေဘဲ ဖြုတ်ချင်တာ ။

       မောင်နော် ဒါဘာလည်း။

       ဗိုက်ကို လိမ်ဆွဲမည့်ဟန် ပြလိုက်တော့ ဇွဲကိုဦး ခါးလေးတွန့်သွားသည်။

        ရှပ်အဖြူ လက်ရှည် လည်ကတုံး ယောပုဆိုး အနီရောင် လေးနဲ့ ဇွဲကိုဦး။

         ဇွဲကိုဦးနဲ့ ဆင်တူ အဖြူရောင် ရင်ဖုံးလေးနဲ့ ယောလုံချည် အနီလေးနဲ့။

         ရင်သားနေရာတွေက မို့မောက်နေပြီး ခါးလေးသေးသွားကာ မိုးရေစက်လေး တွဲခိုနေသလို တင်ပါးလုံးလုံး ကားကားလေး။

          မောင့် မိန်းမက အရမ်းလှတာဘဲကွာ ။ အပြင်သွားရမှာတောင် ကြောက်လာပြီ။

        ဘာဖြစ်လို့လဲ မောင်ရယ်။

      သူများတွေ ကြည့်မှာ စိုးလို့။မမကိုယ်လုံးလေးကို မကြည့်ရဆိုပြီး စာကပ်ထားရင် ကောင်းမလားလို့။

      ဟင်း ဟင်း ခစ် ခစ် မောင်က ရယ်စရာလည်း ပြောတတ်တာဘဲ။မောင်ကလည်း တည်ကြည်ပြီး ချောနေတာဘဲ။ မောင့်ကို စိတ်မချဘူး။ အသက်ကလည်းငယ် ရုပ်ရည်ကလည်း ချော အဆိုအတီးကလည်းကောင်း ဆိုတော့။

          မမရယ် မောင်က မမကို ချစ်တယ် ။ တခြားဟာတွေဆို ရှိတယ်လို့တောင် မထင်ပါဘူး။ မောင်ရဲ့ သိက္ခာ မောင်ရဲ့ သီလသမာဓိ မောင်ရဲ့ သစ္စာကို အစွန်းအထင်း ထိခိုက် မခံပါဘူး။

       ကျေးဇူးတင်ပါတယ် မောင်ရယ်။ မောင် ကို ပိတောက် ရှိခိုးပါရစေ။ နှစ်ဦးမှာ မောင်ကို ကန်တော့ပါတယ်။

          ဟာ မမ မလုပ်ပါနဲ့ မောင်က မမထက် ငယ်တယ်လေ ။ ငရဲတွေ ကြီးကုန်ပါ့မယ်။

         မောင်ရယ် ကိုယ့်မိန်းမက ကန်တော့တာ ငရဲ မကြီးပါဘူး ။မောင်က ပိတောက်ရဲ့ အိမ်ဦးနတ် အရှင်သခင် လင်ယောက်ျားဆိုတော့ ကန်တော့လိုရပါတယ်မောင်ရဲ့။

       ပိတောက်ရွှေစင်က ကျုံ့ကျုံ့လေးထိုင်ကာ ထိခြင်းငါးပါးနဲ့ ရိုရိုသေသေ ကန်တော့သည်။

        မမရယ် မမက ကန်တော့တာဆိုတော့ မောင့်စိတ်ထဲ ဘယ်လိုကြီးမှန်း မသိဘူး။ မောင့် မယား အလိမ္မာလေး ဘုန်းကြီးပါစေ အသက်ရှည်ပါစေ သွားလေရာ လာလေရာ ခလုတ်မထိ ဆူးမငြိပါစေနဲ့ အသက်တစ်ရာ အနာမဲ့ပြီး သူယောက်ျားနဲ့ အိုအောင်မင်းအောင် ပေါင်းပြီး ယောက်ျား အကြိုက် ဖြည့်စွမ်းနိုင်တဲ့ မိန်းမ‌ကောင်း မိန်းမမြတ် ဖြစ်ပါစေ။ 

      မောင်ပေးတဲ့ ဆုနဲ့ ပြည့်ပါရစေ။ အယ် မောင် ကြည့်စမ်း ကြည့်စမ်း ဆုပေးတာတောင် သူ့ယောက်ျား အကြိုက်တဲ့ လူလည် ပေါက်ပြားကြီး။

         ချစ်သူနှစ်ဦး ကြည်နူးရွှင်ပြစွာ ရယ်မောရင်း ပိတောက်ရွှေစင်က ဇွဲကိုဦးရင်ခွင်ထဲ တိုးဝင်လိုက်သည်။

          မောင် ဘုရား သွားရအောင်နော်။

       မမ ဒီနေ့က မြန်မာနှစ်ဆန်းတစ်ရက်နေ့ ဆိုတော့ လူတွေက ရုံးတွေ အလုပ်တွေ အကုန်ပိတ်တော့ ဘုရားတွေမှာ လူတွေ တအားများပြီး တိုးနေရမှာ အဲဒီတော့ ဟိုနေ့က မတွေ့ခဲ့တဲ့ ရွာလေးက ဆရာတော်ကြီးကို သွားဖူးရအောင်။

        ကောင်းသားဘဲ မောင်။ 

      အဝတ်အစား အပို တစ်စုံစီတော့ ထည့်ရမှာ မမ။

       ဘာဖြစ်လို့လဲ မောင်။ ညအိပ်သွားမှာလား။

          မဟုတ်ဘူးမမ ။ ရွာက နှစ်ဆန်းတစ်ရက်နေ့ထိ ရေတွေ ပက်ကြတာ ပျော်လည်းပျော်ရတယ် သီလကန်တော့ပွဲလည်း ရှိတယ် ‌‌အ‌ေကျွးအမွေးတွေရော စုံနေတာဘဲ။

          ဘုန်းဘုန်းက ရှိပါ့မလား။

      ဒီနေ့လို ရက်ဆိုရင် ကျောင်းမှာ သေချာပေါက် ရှိတယ်မမ။ဆိုင်ကယ်နဲ့ သွားမလား ကားနဲ့သွားမလား။

      ဆိုင်ကယ်နဲ့ ဆိုနေပူမှာ ကားနဲ့သွားရအောင် လက်ဆောင်တွေလည်း ပေးချင်လို့။

        Very good idea!

          Ok ,Let,,s, Go!

       ကားကို မမမောင်းနော်။

          ကောင်းပါပြီရှင်။

          ပိတောက်ရွှေစင် ပြိုင်ကားလေးကို ကိုယ်တိုင်မောင်းပြီး ဇွဲကိုဦးက ဘေးကထိုင်သည်။

           မမ အရမ်းလှတာဘဲ။

          မောင်လည်း ချောပါတယ်။

         မမ ဘာလို့ ဒီလောက်တောင် အရမ်းလှနေတာလဲ။

           မောင်က ချစ်တဲ့ မျက်လုံးနဲ့ ကြည့်လို့နေမှာပါ။

            သူများတွေ ပြောတာ ကြားဖူးတယ်။ ချစ်လို့ လှတာတဲ့။ မောင်ကတော့ လှတာရော ချစ်တာရော နှစ်ခုလုံး တစ်ပြိုင်နက်ထဲ ခံစားနေရတာ။

        မောင် ကားမောင်းနေတာနော်။ပိတောက်ကို ရင်ခုန်အောင် မလုပ်နဲ့။

          ပိတောက်ရွှေစင်က ကားလေးကို လမ်းဘေးမှာ ရပ်လိုက်သည်။

          မောင် ပိတောက်ကို နမ်းတော့ကွာ ပိတောက် နမ်းချင်နေပြီ။

       တော်သေးတာပေါ့ ။ ကားလမ်းလေးက အသွားအလာ မရှိလို့။အိမ်က ထွက်လာခါနီးတုန်းကလည်း အနမ်းတွေ ပေးကြသေးသည်။ အခုမှ ကားမောင်လာတာ နာရီပိုင်းမျှသာ ရှိသေးသည်။နမ်းလို့ မဝတဲ့ ချစ်သူတွေ။

         ဇွဲကိုဦးလက်တွေက ပိတောက်ရွှေစင် ကိုယ်လုံးလေးအနှံ့။ကားလေးရဲ့ မှန်တွေက အပြင်က မမြင်ရလို့ တော်သေးသည်။

         မောင် မကဲနဲ့ကွာ ။အိမ်ရောက်မှ မောင့်စိတ်ကြိုက် မောင့်သဘော။ အဝတ်အစားတွေ ကြေကုန်တော့မှာဘဲ။သွားကြစို့နော် မောင်။

         ဇွဲကိုဦး ဖက်ထားဆဲ။ 

       မောင် ကျေနပ်တော့နော် ပိတောက်မောင်းတော့မယ်။

မောင်ကလည်း ချစ်သူအဆင့် သမီးရည်းစား အဆင့်လည်း မဟုတ်ဘဲနဲ့ ပိတောက် အပေါ် အဲဒီလောက် ချစ်တာလား။