သမီးကဆိုးနေသည်
ဟုတ်တယ် နွယ်နီ့သမီးဒီတလောနည်းနည်းဆိုးနေသည်
သမီးကအသက်၁၅နှစ် ကိုးတန်းဖြစ်သည်၊ ပျိုဖော်ဝင်ပြီဖြစ်တာကြောင့်သမီးကပိုလှလာသည်၊ သူ့ခန္တာကိုယ်ကလည်းသင့်တင့်တာထက်ပိုလို့ဖွံ့ဖြိုးလာသည်၊ အမေဖြစ်တဲ့နွယ်နီ့မျက်လုံးထဲတောင် သမီးကိုယ်လုံးကိုယ်ထည်လှနေတာကိုသတိထားမိသည်။
ကျောင်းမှာလည်းသူ့ကိုမျက်စိကျတဲ့ကောင်လေးတချို့ရှိတော့သမီးကစိတ်ကစားပြီးရည်းစားထားချင်လာသည်၊သို့သော် နွယ်နီက၁၈နှစ်မပြည့်မချင်းရည်းစားမထားရဟုအမိန့်ထုတ်ထားသည်၊ နွယ်နီကသမီးကိုအလိုလိုက်တဲ့အမေဆိုတော့ သမီးကနွယ်နီ့ကိုသိပ်မကြောက်ချေ၊သို့သော်ထိုသို့တစ်ချက်လွှတ်အမိန့်မျိုးလည်းတစ်ခါမှမထုတ်ဖူးကြောင့် ပထမဆုံးအနေနဲ့ထုတ်ထားသောတစ်ချက်လွှတ်အမိန့်ကို သမီးအနေနဲ့ဖီဆန်ရန်တော့ဝန်လေးနေမှာသေချာသည်။
"နွယ်နီက အလိုလိုက်ထားတော့ နွယ်နီ့သမီးကရည်းစားထားမှာပဲ၊ အကယ်၍အဲ့လိုဖြစ်လာရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ"
"အဲ့လိုဆိုလည်းမီးစင်ကြည့်ကရမှာပေါ့ မမကြည်ပြာရယ်"
"အို မီးစင်ကြည့်ကလို့မရပါဘူး၊ မလုပ်နဲ့ဆိုတာကိုလုပ်ရင် ဘယ်လိုအပြစ်ပေးမယ်ဆိုတာပါတစ်ခါတည်းပြောထား"
"အပြစ်ပေးရမယ် ဟုတ်လား"
"အင်းလေ အပြစ်ပေးရမှာပေါ့"
"မမရယ် နွယ်နီကသမီးကိုလေသံမာမာနဲ့တောင်စကားမပြောဖူးဘူး"
"အဲ့ဒါကြောင့်နွယ်နီ့သမီးကနွယ်နီ့ကိုကလန်ကဆန်လုပ်နေတာပေါ့၊ ဒီအရွယ်မှာအစွယ်ကိုသေချာချိုးထား၊ ဒါမှမလှန်ရဲမှာ၊ ဒီခေတ်ကလေးတွေကမိဘကိုလှန်မယ်ဆိုတဲ့ဟာတွေချည်းပဲ၊ ကိုယ်ကအသာစီးမရရင် ကိုယ်ပဲခံရမှာနော်"
နွယ်နီတစ်ချက်တွေဝေသွားသည်၊ ချစ်လှစွာသောတစ်ဦးတည်းသောသမီးလေးကိုတစ်ခါလေးတောင်မျက်နှမညိုစေချင်တာကြောင့်လေသံမာမာပင်မပြောဖူးခဲ့ပါ၊ အပြစ်ပေးဖို့ဆိုတာဝေးရောပေါ့၊ သမီးသူ့ကိုကလန်ကဆန်လုပ်နေတာတော့အမှန်ပင်ဖြစ်သည်။
"သုံးဆောင်ပါ အန်တီ"
မမကြည်ပြာသမီးအကြီးမဖြစ်တဲ့ သက်နှင်းက ကော်ဖီလာချပေးသည်။
"ကျေးဇူးပါသမီးရယ်၊ သမီးက ဘာတက်နေတာ"
"TUအန်တီ third yearပါ"
"ဆယ်တန်းမှာ ဂုဏ်ထူးဘယ်နှဘာသာထွက်ခဲ့တာ"
"ငါးဘာသာပါအန်တီ"
"အသုံးမကျတာလေ၊ chemistryကို၇၈မှတ်တဲ့"
"အော် မမရယ်၊ ငါးဘာသာတောင်ထွက်တာပဲကို"
"မကျေနပ်ပါဘူးနွယ်ရယ်၊ စျေးကြီးပေးပြီး သုံးယောက်ဝိုင်းထားတာ၊ ကျန်တဲ့နှစ်ယောက်က၆ဘာသာ၊ သူတစ်တစ်ယောက်တည်း၅ဘာသာလေ"
စိတ်ထဲကမမကြည်ပြာကိုလောဘကြီးသည်ဟုတွေးလိုက်မိသည်၊ သက်နှင်းကတော့ သူ့အမေနောက်နားလေးမှာမျက်နှာငယ်လေးနှင့်ရပ်နေသည်။
"အဲ့ဒါကြောင့်မမက ရွှေစင့်ကိုတွန်းတာလေ၊ အငယ်မကနဂိုကတည်းကအပြိုင်အဆိုင်စိတ်ရှိတော့ နင့်အမထက်သာအောင်လုပ်စမ်းဆိုပြီးအသေမောင်းတာ၊ all Dထွက်တယ်လေ"
"နှစ်ယောက်လုံးတော်ကြပါတယ်၊ အိမ်ကသမီးလေးသာစိတ်ပူရတာ"
"မေယွန်းလေးကညာဏ်ကောင်းပါတယ်၊ ထက်ထက်သွက်သွက်လေး၊ အိမ်ကကောင်မတွေကလဒူတွေ၊ အမေရှေ့ကနေလမ်းကြောင်းပေးမှ၊ မေယွန်းကျတော့သူဖြစ်ချင်တာကိုမရရအောင်လုပ်မယ့်ပုံစံလေး၊မေယွန်းကောဘာဖြစ်ချင်တယ်တွေဘာတွေမရှိဘူးလား"
"သူကသီချင်းဆိုတာပဲဝါသနာပါတာ"
"အမယ်လေးနွယ်နီရေ၊ အဲ့လိုသေချာမှုမရှိတာတွေတော့မလုပ်ခိုင်းနဲ့ မဖြစ်ဖြစ်အောင်ကိုတားထား"
"ဟုတ် မမ"
"ဒါနဲ့သူ့အဖေကိုကောသူကြောက်လား"
"ကြောက်တယ်မမ၊သူ့အဖေကျသူ့ကိုရိုက်တယ်လေ"
"ကောင်းတယ်၊ ဒါမှမှတ်မှာ၊နွယ်နီလည်းအလိုအရမ်းမလိုက်နဲ့၊သူ့အဖေကဘယ်လောက်ပဲရိုက်ရိုက်အမေကအနီးကပ်လူဆိုတော့အမေပဲထိန်းရမှာ၊ပြီးတော့မေယွန်းဖေဖေကအဝေးမှာဆိုတော့အဖေမရှိတာနဲ့သူလွတ်ထွက်သွားမှာ"
"ဟုတ်တယ်မမ၊သူ့အဖေပြန်လာရင်နွယ်နီအဆူခံရကော၊သမီးကိုဖျက်စီးထားတယ်ဆိုပြီး"
"မှန်တာပေါ့၊မေယွန်းကနွယ်နီကိုမကြောက်တော့လုပ်ချင်တာလုပ်နေမှာပေါ့၊ အဲ့ဒါကြောင့်လေ မမကသက်နှင်းနဲ့ရွှေစင်ကို အပိုးကျိုးနေအောင်ရိုက်ထားတာ၊ သူတို့ကရိုက်နေမှမှတ်တာနွယ်နီနေ၊ စကားနဲ့ပြောနေမယ့်အစားဖင်ကော့နေအောင်တွယ်ပေးလိုက်တယ်၊ အခုထိနှစ်ယောက်လုံးအမေကိုပြန်မလှန်ရဲဘူး၊ ပြန်လှန်တာနဲ့ဖင်ပုပ်အောင်တွယ်မှာလေ"
မမနွယ်နီအိမ်ကပြန်လာတော့ သမီးကိုအလိုလိုက်လွန်းနေပြီလားဟု နွယ်နီတွေးမိသည်၊ နွယ်နီတို့ငယ်ငယ်ကဆိုသမီးလောက်မလွတ်လပ်ခဲ့ပါ။
နွယ်နီအိမ်ပြန်ရောက်တော့ သမီးကဂီတာတီးနေသည်။
"သမီးငယ် တစ်နေ့တစ်နေ့ဂီတာပဲတီးနေမှာလား၊စာလေးဘာလေးလုပ်ဦး"
"မေမေကလည်းစာကမရတဲ့လူတွေလုပ်တာ၊အဆိုတော်ဖြစ်ဖို့စာရစရာမလိုဘူး"
နွယ်နီသက်ပြင်းချကာခေါင်းခါလိုက်သည်။
နောက်မှမမကြည်ပြာပြောတာကိုသတိရကာယာသမီးရှေ့တည့်တည့်မှာရပ်ပြီးဂီတာကိုဆွဲယူလိုက်သည်၊သမီးကသူ့ကိုအံ့အောသလိုလေးကြည့်လာကာ
"မေမေ ဘာလုပ်တာလဲ"
"ပေါက်ကရမပြောနဲ့မေယွန်းခန့်ညီ၊ နင့်အရွယ်ကစာလုပ်ရမယ့်အရွယ်၊ ဝါသနာကိုမတားချင်လို့အလိုလိုက်ထားရင်တရားလွန်မလာနဲ့၊ အခုစာသွားကျက်၊ နင်ဒီလစာမေးပွဲအဆင့်တစ်ကနေတစ်ဆယ်ဝင်ရင်ဒီဂီတာပြန်ပေးမယ်၊ မဝင်လို့ကတော့ဒီဂီတာတစ်သက်လုံးတီးခွင့်ရလိမ့်မယ်မထင်နဲ့"
ပထမဆုံးအကြိမ်လေသံမာမာနဲ့နင်တွေငါတွေပြောနေတဲ့အမေကိုကြည့်ကညသမီးမျက်လုံးထဲမျက်ရည်ဝဲလာသည်၊ချက်ချင်းပင်ဂီတာကိုပြန်ပေးကာသမီးကိုဖက်ထားပြီးသမီးပါးလေးတွေကိုနမ်းရှိုက်လိုက်ချင်ပေမယ့်နွယ်နီဒီထက်ပျော့လို့မဖြစ်တော့ပါ။
"မေမေ မေမေဘာဖြစ်နေတာလဲ၊ ဘာလို့မေယွန်းကိုအော်နေတာလဲ"
"နင့်ကိုဂီတာဝယ်ပေးဖို့နင့်အဖေကိုဘယ်လောက်အတိုက်အခံပြောထားရလဲနင်သိလား၊ ဂီတာဝယ်ပေးလိုက်ရင်စာလုပ်မှာမဟုတ်ဘူးလို့ပြောတဲ့နင့်အဖေကိုသူလိုချင်တာဝယ်ပေးရင်ပိုတောင်ကြိုးစားဦးမယ်ဆိုပြီးငါကအာမခံပေးထားတာ၊ နင်ကတစ်နေ့တစ်နေ့ဂီတာပဲတီးပြီးအဆင့်တွေကမြောင်းထဲရောက်နေတာလေ"
"မေမေ"
"ငါပြောတာမှားလားပြော၊ အမေကအလိုလိုက်လို့ကန်းတက်မလာနဲ့၊ ဒီနေ့ကစပြီးနင့်ကိုအလိုမလိုက်တော့ဘူး၊ နင်လိမ်မာရင်လိမ်မာသလိုအခွင့်အရေးရမယ်၊ဆိုးရင်ဆိုးသလိုအပြစ်ပေးခံရမယ်၊ အဆင့်တက်လာအောင်လုပ်ရင်လုပ်၊မလုပ်ရင်ငါ့အကြောင်းသိမယ်၊ အတန်းကြီးလာပြီ၊အသိတရားရှိတော့"
"မေမေ ဘာဖြစ်လာတာလဲ"
"စာကျက်ဖို့မဝင်သေးဘူးလား"
"ဟုတ် ဝင်ပြီ"
သမီးလေးဘဝအတွက်ပါသမီးလေးရယ်ဟု စိတ်ထဲကနေပြောလိုက်မိသည်။
အခန်ပြင်ကနေအသာချောင်းတော့စာကြည့်စားပွဲမှာစာထိုင်လုပ်နေတဲ့သမီးကိုတွေပြီးမျက်ရည်ဝဲရပြန်သည်၊ ဒီလိုဆိုတော့လည်းစကားနားထောင်သားပဲဟုတွေးလို့မှမဆုံးသေး၊ သူမရဲ့ချစ်သမီးလေးကစာလုပ်ချင်ယောင်ဆောင်ပြီးဖုန်းကြည့်နေခြင်းဖြစ်သည်။
အခန်းထဲဝင်သွားရင်း သမီးရဲ့ကျောပြင်ကိုနှစ်ချက်လောက်အားထည့်ရိုက်ကာ ဖုန်းကိုဆွဲလုလိုက်သည်၊ နေ့ချင်းညချင်းပြောင်းလဲသွားတဲ့အမေကိုကြည့်က သမီးကတော့အံ့အောပြီးရင်းအံ့အောနေသည်။
သမီးကအရိုက်ခံလိုက်ရတဲ့ကျောပြင်လေးကိုကော့ကာပွတ်ရင်း
"မေမေ ဘာလို့ရိုက်တာလဲ"
"နောက်အဲ့ထက်နာမယ်၊ ဖုန်းလည်းသိမ်းမယ်"
"မေမေ လွန်လာပြီနော်"
"ငါလွန်တာလား နင်လွန်တာလား၊ ငါ့စကားကိုနားထောင်ရင်နားထောင်၊ နားမထောင်ရင် နင့်အဖေနဲ့တိုင်မှာ၊ ဖင့်ကော့နေအောင်ခါးပတ်နဲ့တွယ်ခံရမှငါ့အဆိုးမဆိုနဲ့"
ပထမအကြိမ်နေတွေငါတွေသုံးရတာအသားမကျပေမယ့် နောက်တစ်ကြိမ်ကျတော့ပထမတစ်ကြိမ်လောက်မခက်ခဲတော့ပင်၊ အခိုင်အမာစိတ်ဆုံးဖြတ်ရင်မောင်းတင်ထားလို့လားမသိ၊ ရိုက်သည့်အချိန်ထင်ထားတာထက်ပိုအားပြင်းသွားသည်၊ သို့သော်အရမ်းတော့မခက်ခဲလိုက်ပါ၊ သူစကားကိုနားထောင်ပြီးသမီးလိမ်မာနေတာမြင်ရတော့ပုံမှန်ထက်စိတ်ချမ်းသာသည်၊ ဒီလိုသာဆိုသမီးကိုသူသေချာထိန်းနိုင်တာပဲ၊ဒီလောက်ကောင်းတဲ့နည်းကိုသူအစောကြီးကတည်းကမသုံးမိတာပင်နောင်တရသည်။
စာမေးပွဲဖြေဖို့ရက်ပိုင်းအလိုမှဂီတာသိမ်းခံရလို့ကောက်ကာငင်ကာစာထလုပ်တာဖြဟ်ပေမယ့်အဆင့်၁၁ရသောသမီးဖြစ်သူကစိတ်ထဲကချီးကျူးမိသည်၊သူ့အဖေနဲ့ဖုန်းပြောတော့လည်းဟုတ်လျချည်လားဟုသဘောတကျပြောကာသမီးကိုချီးကျူးသေးသည်၊သမီးကတော့နွယ်နီ့ကိုမျက်နှာငယ်လေးနဲ့ကြည့်ကာ
"မေမေ မေယွန်းနောက်လပိုကြိုးစားမယ်လေ၊ဂီတာနဲ့ဖုန်းပြန်ပေးလို့မရဘူးလား"
သူ့သဘောအတိုင်းဆိုပေးလိုက်ချင်သည်၊သို့သော်မမကြည်ပြာကတိတည်ရမည်၊ပြောထားသည့်စကားကိုလုံးဝဖျက်လို့မရဟုသတိပေးလိုက်သောကြောင့်
"ဘယ်လောက်ရရင်ပြန်ပေးမယ်ပြောထားလဲ"
"ဘယ်လောက်ရရင်ပြန်ပေးမယ်ပြောထားလဲ"
"ဘယ်လောက်ရရင်ပြန်ပေးမယ်ပြောထားလဲ"
"တစ်ကနေတစ်ဆယ်အတွင်းဝင်ရင်"
"အခုသမီးကဝင်လို့လား"
"နောက်လဝင်အောင်လုပ်မယ်လေ မေမေရယ်"
"မရဘူး၊ ပြောထားတဲ့အတိုင်းပဲ"
"မေမေတခြားအပြစ်တစ်ခုပြောင်းပေးလေ၊ မေယွန်းဘာလုပ်ရမလဲ၊ မုန့်ဖိုးဖြတ်လေ၊ နော်မေမေ"
နွယ်နီတစ်ချက်စဥ်းစားလိုက်ကာ
"အရိုက်ခံမလား"
"ဟင် မေမေ"
"အရိုက်ခံပြီး ဂီတာပြန်ယူမလား၊ ဂီတာကိုနောက်လစာမေးပွဲအထိ မေမေ့ဆီအပ်ထားမလား"
"အရိုက်ခံပြီး ဂီတာပြန်ယူမယ်မေမေ"
"ကောင်းပြီ"
နွယ်နီမတ်တပ်ထရက်လိုက်ကာ သမီးကိုလက်မှောင်းမှကိုင်ရင်း ဘေးတစ်စောင်းလှည့်လိုက်သည်။
"ချွတ်ဘောင်းဘီ"
"ဟင် မေမေ၊ အတွင်းခံမဝတ်ထားဘူး"
"ဂီတာပြန်မယူဘူးလား"
"ယူမှာ"
"အဲ့ဒါဆိုချွတ်"
ဧည့်ခန်းထဲမှာမျက်စေ့ကစားကာရိုက်စရာရှာနေမိသည်၊ သူ့အဖေခါးပတ်နဲ့လည်းမရိုက်ချင်သလို ရိုက်နေကျမဟုတ်တော့ကြိမ်လုံးလည်းမရှိချေ၊ နံရံမှာချိတ်ထားတဲ့ကြက်မွှေးကိုသာ ယူလိုက်သည်။
"မချွတ်သေးဘူးလား"
သမီးကဘောင်းဘီကိုဖင်ပေါ်ရုံလေးချွတ်တာကြောင့်
"ခြေမျက်စိအထိချွတ်ချ"
မျက်ရည်ဝိုင်းကာကြည့်လာသောသမီးကိုမျက်နှာထားတင်းတင်းနှင့်ပြန်ကြည့်လိုက်သည်၊ သမီးကခါးလေးကုန်းကာ ဘောင်းဘီကိုခြေမျက်စိအထိဆွဲချွတ်လိုက်သည်။
"အင်္ကျီကိုလက်ကမထား"
မျက်ရည်လေးဝိုင်းကာ ခိုင်းသမျှကိုလုပ်ရှာသည်၊ ဂီတာအဲ့သလောက်ကြိုက်လားသမီးရယ်
မွေးတုန်းက၅ပေါင်ကျော်ကျော်လေးနှင့်ပိန်လီကာမွေးလာသောသူ့သမီးလေးက အခုတော့အလုံးအထည်ပြည့်ဝစွာဖွံ့ဖြိုးနေလေပြီ၊ မွေးတုန်းကပိန်ရှုံ့နေသောဖင်လုံးလေးနှစ်လုံးကအခုတော့ကော့နေစရာပင်မလိုအောင်မို့မောက်နေသည်၊ သမီးရဲ့ဖွားဖက်တော့ပိပိလေးကလည်းဖောင်းမိမြို့နှင့်အမွှေးရေးရေးပင်ပေါက်နေလေပြီ၊ သူ့သမီးငယ်လေးဘယ်တုန်းကဒီလိုတွေဖွံ့ဖြိုးသွားတာလဲစဥ်းစားနေရင်ပင် ခါးနှင့်ပေါင်အလယ်မှသိသာစွာမို့မောက်နေသော ဖင်းလုံးလေးနှစ်လုံးကို ကြက်မွှေးပုတ်လိုက်တော့ ဖောင်းမိုမို့ဖင်လုံးလေးတွေကအနည်းငယ်ကျုံ့သွားသည်။
ကြက်မွှေးလေးကို ခပ်မြင့်မြင့်ရွယ်ကာ မပြင်းမပျော့သောအားဖြင့်ဖင်ဖောင်းမို့လေးနှစ်လုံးကိုရိုက်ချလိုက်သည်၊ သမီးဖင်လုံးလေးတွေအနည်းငယ်လှုတ်ရှားသွားသည်မှမပ ဘာသံမှထွက်မလာပါ၊ နောက်တစ်ချက်ကို နည်းနည်းအားပို့ထည့်လိုက်သည်။
ဖြောင်း
ဖင်လေးအနည်းငယ်ကော့သွားကာအင့်ကနဲအသံထွက်လာသည်၊ နောက်တစ်ချက်
ဖြောင်း
"အဟင့်"
ရှိုက်သံလေးထွက်လာသည်၊ ဒါဟာသမီးနာလို့ငိုတာမဟုတ်ကြောင်း နွယ်နီသိသည်၊ သူ့အဖေယောက်ျားအားနဲ့ခါးပတ်နဲ့ရိုက်ရင်တောင်ပေတေခံသည့်သမီးကကြက်မွှေးနှင့်ရိုက်တာကိုရိုက်သည်လို့ပင်ထင်မည်မဟုတ်ပါ၊ သို့သော် တစ်ခါမှမရိုက်ဖူးသည့်အမေရိုက်တာကြောင့်နာကျင်လိမ့်မည်၊ အပျိုအရွယ်လေးမှာဖင်ပြောင်လေးလှန်ထားရတာကြောင့်ရှက်လိမ့်မည်၊ ရှက်ပြီးဝမ်းနည်း၍ရှိုက်ငင်သောအသံသာဖြစ်လိမ့်မည်၊ နွယ်နီကိုယ်တိုင်လည်း သမီးကိုမရိုက်ချင်ပါ၊ စိတ်တင်းကာ နောက်နှစ်ချက်ကို ဆက်တိုက်ရိုက်လိုက်သည်။
ဖြောင်း ဖြောင်း
"အဟင့် အင့်"
"ဘောင်းဘီပြန်ဝတ်တော့"
သူပြောသည်နှင့်သမီးက ဘောင်းဘီကိုချက်ချင်းကောက်ဝတ်ကာ သူ့ခြေထောက်နားငုတ်တုတ်ထိုင်၍ ရှိုက်ကြီးတငင်ငိုတော့သည်၊ သူကတော့သမီးကျောလေးကို လပ်ဖွဖွပုတ်ကာ
"နောက်လအဆင့်ကောင်းအောင်လုပ်နော်၊ အခုသမီးအပြစ်အတွက်သမီးခံပြီးပြီဆိုတော့ဂီတာပြန်သွားယူတော့"
"ဟုတ်ကဲ့မေမေ"
တစ်ခါလောက်နဲ့လိမ်မာသွားဖို့ကိုမမျှော်လင့်ပါ၊ သို့သော်နွယ်နီကိုအရင်ကလောက်တော့ကလန်ကဆန်လုပ်ပြီးသွေားတိုးစမ်းလိမ့်တော့မည်မဟုတ်ဟုယုံကြည်ပါသည်။
Comments
Post a Comment